Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

“Like tears in rain”

Στο βιβλίο ‘Ονειροπαγίδα’, ο Στέφεν Κίνγκ περιγράφει την ανθρώπινη μνήμη ως μια νοητή εσωτερική βιβλιοθήκη, γεμάτη με κούτες αναμνήσεων που αλληλεπιδρούν στον χώρο ανάλογα με τις συνειρμικές σκέψεις ή πράξεις μας. Έτσι, για παράδειγμα, όταν ο ενδο-βιβλιοθηκάριος στέλνεται για οποιονδήποτε λόγο να τσεκάρει την κούτα  “Τιερί Ανρί“, δίπλα της άμεσα εμφανίζονται όλες οι σχετικές κούτες, όπως αυτή της Μπαρσελόνα, της Άρσεναλ, της Gillette, της εθνικής Γαλλίας, των χεριών στο ποδόσφαιρο και κατ’ επέκταση του Μαραντόνα κ.ο.κ. Μ’ αυτήν ακριβώς την διαδικασία λειτουργεί και ο δικός μου εγκέφαλος σε ποδοσφαιρικές περιπτώσεις όπως των Τόττι-Ρόμα, Ζαμοράνο-Σάλας, Πουγιόλ-Μπαρσελόνα, Ρεχάγκελ-Χαριστέα και Σεφτσένκο-Ρεμπρόφ.

Παρ’ όλο λοιπόν που έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από την τελευταία τους συνύπαρξη και παρόλο που η κούτα του Σεφτσένκο έχει γίνει τεράστια, γεμάτη εγχώριους τίτλους, Τσάμπιονς Λίγκ και ατομικές διακρίσεις ενώ αυτή του Ρεμπρόφ μπορεί άνετα να χωρέσει στην σκιά της, κάθε φορά που βλέπω τον Αντρέι – ακόμα και στην παραπάνω τρομερή φωτογραφία στην οποία κλαίει, συνειδητοποιώντας ότι δεν θα ξανα-παίξει σε Μουντιάλ εξαιτίας του Γιούρι Γκέλερ, ενός Γερμανού προπονητή και κάποιων ‘ζόρικων’ Ελλήνων παικτών – το μυαλό μου ασυναίσθητα γυρνάει μια δεκαετία τουλάχιστον πίσω, στα καλά χρόνια της Δυναμό Κιέβου και ‘ψάχνει’ κάπου στο βάθος της εικόνας και τον βραχύσωμο αλλά εξαιρετικό σκόρερ, Σεργκέι Ρεμπρόφ.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Η φωτογραφία της εβδομάδας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Οι θεατές

(27/10/2013 – Φωτογράφος: Kirsty Wigglesworth, AP) Ξεκινώντας από μέσα προς τα έξω, στον πυρήνα της δράσης ο Φερνάντο Τόρες προλαβαίνει να πλασάρει τη μπάλα προς το τέρμα ενώ ο Μάρτιν Ντεμικέλις προσπαθεί απεγνωσμένα να αποσοβήσει το γκολ, στον πρώτο εξωτερικό κύκλο ο πιο κοντινός θεατής όλων, Ματίγια Νάστασιτς, παρακολουθεί τη φάση ξαπλωμένος στο χόρτο, στον δεύτερο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο σκοτεινός Γκάρεθ Μπέιλ

Αν είσαι θαυμαστής του τελευταίου μεγάλου παραδοσιακού αριστερού χαφ, του ανθρώπου που ένα βράδυ ξεφτίλισε τον μεγάλο Μαικόν, τότε ο φωτογράφος Laurence Griffith, που κάλυπτε το προχθεσινό παιχνίδι Κυπέλλου μεταξύ Λίντς και Τότεναμ, σου προσφέρει μια όμορφη, μινιμαλιστική αλλά ταυτόχρονα επιβλητική φωτογραφία, ιδανική για φόντο για την επιφάνεια εργασίας σου. (Εδώ σε μεγαλύτερο μέγεθος)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το ““Like tears in rain””

  1. Ο/Η EXARCHIOTIS λέει:

    Τί κουφό ήταν αυτό;
    Ελα, λέγε τώρα την αλήθεια
    Ακούγεται ο Ρεμπρόφ γιά τον Αρη; 🙂

  2. Ο/Η Miristis Pitogiron λέει:

    “I’ve seen things you people wouldn’t believe. Winning the Champions League with my goal at the penalty shootout. Losing another after i missed one of the greatest chances in the history of the Ch.L. finals and while my team was winning by 3 goals. Becoming a legend at one of the greatest clubs in football history. I hope all those moments won’t be lost in time, like tears in the rain. Time to die…”

  3. Ο/Η duendes λέει:

    Κι όμως Νίκο, ο πειραγμένος μου εγκέφαλος κάνει τέτοιους ακραίους συνειρμούς, χωρίς να εμπλέκεται ο Άρης! 🙂

    Κινηματογραφόφιλε Miristi, “it’s too bad he won’t live! But then again, who does?”.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *