Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μια ζωή χαμένο…

Περιμένοντας να ξεκινήσει το παιχνίδι με τον Ηρακλή στο Χαριλάου, παρακολουθούσα τον Τόνι Κάλβο να προθερμαίνεται αλλάζοντας πασούλες μ’ έναν συμπαίκτη του. Δυο λεπτά παρατήρησης αρκούσαν για να βγάλεις το συμπέρασμα πως αν δεν ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής θα μπορούσε άνετα να βγάζει ένα μεροκάματο σε κάποιο κεντρικό σημείο της Βαρκελώνης, κάνοντας κολπάκια με την μπάλα. Πιο συγκεκριμένα, σε μια δυνατή συρτή πάσα από τα 10 μέτρα υποδέχτηκε την μπάλα σε σημείο λίγο δεξιά του, με το εσωτερικό του δεξιού ποδιού, την ‘κόλλησε’ στην μικρή εκείνη εσωτερική κούρμπα που κάνει το πόδι, μετέφερε στον αέρα όλο το δεξί πόδι μαζί με την κολλημένη μπάλα πίσω απ’το σταθερό αριστερό (ουσιαστικά μια κίνηση αντίστοιχη μ’ αυτή που γίνεται στην rabona, απλά με την μπάλα να ακολουθεί το πόδι, σαν παρτενέρ του σε χορευτική πιρουέτα!) και την άφησε ελεύθερη να κυλήσει ελάχιστα στο χόρτο μπροστά του, έτοιμη δηλαδή για να χτυπηθεί ξανά χωρίς να χρειαστεί ο ίδιος να κάνει ούτε ένα βήμα! Όταν λοιπόν ο παίκτης αυτός καταφέρνει στο χθεσινό παιχνίδι στα Γιάννινα, να χάσει κοντρόλ σε πάσα χωρίς ιδιαίτερη δύναμη από τα πέντε μέτρα, επειδή η μπάλα αναπήδησε σε λοφάκι, ορατό ακόμα κι από τηλεθεατή με καταρράκτη καθισμένο στο βάθος της γεμάτης καπνό καφετέριας, και πέρασε κάτω απ’το πόδι του, τότε καταλαβαίνεις ότι δεν έχει κανένα νόημα να κάτσεις να αναλύσεις ποδοσφαιρικά το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Γιατί στην Ελλάδα για να “κερδίσει το ποδόσφαιρο”, πρέπει να ‘προσπεράσει’ εκτός από τους ανίκανους (τις περισσότερες φορές) ή εντεταλμένους διαιτητές και επόπτες, εκτός από την έλλειψη ποδοσφαιρικής παιδείας και επιθετικών πλάνων, εκτός από τους λίγους/πολλούς κάφρους στην κερκίδα (στο συγκεκριμένο παιχνίδι: “από τον έναν κάφρο που κατάφερε να δυναμιτίσει τον πιο πολιτισμένο – στα όρια συγκίνησης – αγώνα της χρονιάς”!) και το εμπόδιο των αγωνιστικών χώρων-χωραφιών, η θέαση και μόνο των οποίων θα έκανε έναν οποιοδήποτε σοβαρό γεωπόνο να αυτοκτονήσει με την ίδια του την τσουγκράνα.

Λαμβάνοντας υπόψη την δυσκολία του έργου του λοιπόν, δεν μου φαίνεται καθόλου παράξενο που μια ζωή σ’ αυτήν την χώρα το ποδόσφαιρο ..δεν φέρνει ούτε καν ισοπαλία.

(Στο βίντεο βλέπετε την μοναδική ευκαιρία όλου του πρώτου ημιχρόνου σ’ ένα πλάνο που δείχνει σε μεγάλο βαθμό και την κατάσταση του χόρτου)

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Άρης, ελληνικό ποδόσφαιρο, ΠΑΣ Γιάννενα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Μια μέρα του Άγγελου Αναστασιάδη

Καταρχάς και πριν απ’οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον Ιβάν τον Σαββίδη, που εμπιστεύτηκε τον αγέρωχο Έλληνα κόουτς και δεν έκανε αποδεκτή την παραίτησή του, δίνοντάς μου την ευκαιρία να μείνω εντός σχεδιασμού και να γράψω κανονικά αυτό το κείμενο, αλλά κυρίως να απαντήσω στην γκρίνια της εργοδοσίας του σομπρέρο του τύπου “ούτε αυτό […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Περί σεβασμού και τιμής

Ένα από τα σημαντικότερα ποδοσφαιρικά (και μη) γεγονότα της περασμένης εβδομάδας ήταν ο θάνατος του Χρυσόστομου (Μάκη) Ψωμιάδη. Το θέμα αντιμετωπίστηκε με διάφορους τρόπους. Με χιούμορ, με αφιερώματα στα πεπραγμένα του αποθανόντος, με κατάρες, με RIP, με στενοχώρια από κάποιους γιατί έφυγε ένας… μάγκας (!). Μέχρι που ήρθε ένα γεγονός που γράφτηκε για πλάκα και […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Μια ζωή χαμένο…”

  1. Ο/Η apostolos λέει:

    και ο Καραλής στην μετάδοση έλεγε ότι το τερραίν είναι σε καλή κατάσταση σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν … Δηλαδή πως ακριβώς ήταν; Είχα δει και το ΠΑΣ – Ηρακλής 2-3 αλλά δεν βγαίνει ασφαλές συμπέρασμα γιατί ήταν βαρύς ο αγωνιστικός χώρος λόγω βροχής.

  2. Ο/Η duendes λέει:

    Μεγάλη ατάκα πράγματι. Όταν το είπε γέλασα ασυναίσθητα σε φάση “πλάκα μας κάνει”!

    Από τις ομάδες που παλεύουν για την σωτηρία θα διάλεγα με διαφορά τον ΠΑΣ για να σωθεί, αλλά θέλω να ελπίζω ότι δεν θα συνεχίσει να παίζει σε τέτοιο χωράφι.

  3. Ο/Η Eidur λέει:

    θα φτιαξουμε γηπεδο ρεεε !! σε 2-3 χρονακια XD..το γηπεδο παντα σε αυτη τη κατασταση ηταν..εδω και ποσα χρονια 😀 ..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *