Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μια ζωή χαμένο…

Περιμένοντας να ξεκινήσει το παιχνίδι με τον Ηρακλή στο Χαριλάου, παρακολουθούσα τον Τόνι Κάλβο να προθερμαίνεται αλλάζοντας πασούλες μ’ έναν συμπαίκτη του. Δυο λεπτά παρατήρησης αρκούσαν για να βγάλεις το συμπέρασμα πως αν δεν ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής θα μπορούσε άνετα να βγάζει ένα μεροκάματο σε κάποιο κεντρικό σημείο της Βαρκελώνης, κάνοντας κολπάκια με την μπάλα. Πιο συγκεκριμένα, σε μια δυνατή συρτή πάσα από τα 10 μέτρα υποδέχτηκε την μπάλα σε σημείο λίγο δεξιά του, με το εσωτερικό του δεξιού ποδιού, την ‘κόλλησε’ στην μικρή εκείνη εσωτερική κούρμπα που κάνει το πόδι, μετέφερε στον αέρα όλο το δεξί πόδι μαζί με την κολλημένη μπάλα πίσω απ’το σταθερό αριστερό (ουσιαστικά μια κίνηση αντίστοιχη μ’ αυτή που γίνεται στην rabona, απλά με την μπάλα να ακολουθεί το πόδι, σαν παρτενέρ του σε χορευτική πιρουέτα!) και την άφησε ελεύθερη να κυλήσει ελάχιστα στο χόρτο μπροστά του, έτοιμη δηλαδή για να χτυπηθεί ξανά χωρίς να χρειαστεί ο ίδιος να κάνει ούτε ένα βήμα! Όταν λοιπόν ο παίκτης αυτός καταφέρνει στο χθεσινό παιχνίδι στα Γιάννινα, να χάσει κοντρόλ σε πάσα χωρίς ιδιαίτερη δύναμη από τα πέντε μέτρα, επειδή η μπάλα αναπήδησε σε λοφάκι, ορατό ακόμα κι από τηλεθεατή με καταρράκτη καθισμένο στο βάθος της γεμάτης καπνό καφετέριας, και πέρασε κάτω απ’το πόδι του, τότε καταλαβαίνεις ότι δεν έχει κανένα νόημα να κάτσεις να αναλύσεις ποδοσφαιρικά το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Γιατί στην Ελλάδα για να “κερδίσει το ποδόσφαιρο”, πρέπει να ‘προσπεράσει’ εκτός από τους ανίκανους (τις περισσότερες φορές) ή εντεταλμένους διαιτητές και επόπτες, εκτός από την έλλειψη ποδοσφαιρικής παιδείας και επιθετικών πλάνων, εκτός από τους λίγους/πολλούς κάφρους στην κερκίδα (στο συγκεκριμένο παιχνίδι: “από τον έναν κάφρο που κατάφερε να δυναμιτίσει τον πιο πολιτισμένο – στα όρια συγκίνησης – αγώνα της χρονιάς”!) και το εμπόδιο των αγωνιστικών χώρων-χωραφιών, η θέαση και μόνο των οποίων θα έκανε έναν οποιοδήποτε σοβαρό γεωπόνο να αυτοκτονήσει με την ίδια του την τσουγκράνα.

Λαμβάνοντας υπόψη την δυσκολία του έργου του λοιπόν, δεν μου φαίνεται καθόλου παράξενο που μια ζωή σ’ αυτήν την χώρα το ποδόσφαιρο ..δεν φέρνει ούτε καν ισοπαλία.

(Στο βίντεο βλέπετε την μοναδική ευκαιρία όλου του πρώτου ημιχρόνου σ’ ένα πλάνο που δείχνει σε μεγάλο βαθμό και την κατάσταση του χόρτου)

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Άρης, ελληνικό ποδόσφαιρο, ΠΑΣ Γιάννενα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Κι αν τελικά δεν σου αρέσει πραγματικά το ποδόσφαιρο;

Κλασσική μέρα που αρχικά όλοι συμφωνούν ότι το μαχαίρι πρέπει να φτάσει στο κόκκαλο και μετά μαλώνουν για το ποιανού θα είναι το κόκκαλο. — el sombrero (@sombrerogr) February 25, 2015 Έφτασε για μια ακόμα χρονιά αυτή η περίοδος που κάτι άσχημο έχει συμβεί και όλη η χώρα είναι απογοητευμένη με το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Οπουδήποτε κι αν […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Υπερεκτιμημένος ή αδικημένος: η καριέρα του Μιχάλη Κωνσταντίνου

Τη στιγμή που γεννιέται η ιστορία δεν είναι τίποτα περισσότερο από ακατέργαστη ύλη. Για να πάρει σχήμα και να μπορέσουμε όλοι εμείς να περπατήσουμε δίπλα της θα πρέπει πολύ απλά να εμφανιστεί κάποιος -ή κάτι- που θα την αλλάξει. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία μας ένα βράδυ του 2001, μήνα Μάιο, σε κάποιο τραπέζι ενός […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Μια ζωή χαμένο…”

  1. Ο/Η apostolos λέει:

    και ο Καραλής στην μετάδοση έλεγε ότι το τερραίν είναι σε καλή κατάσταση σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν … Δηλαδή πως ακριβώς ήταν; Είχα δει και το ΠΑΣ – Ηρακλής 2-3 αλλά δεν βγαίνει ασφαλές συμπέρασμα γιατί ήταν βαρύς ο αγωνιστικός χώρος λόγω βροχής.

  2. Ο/Η duendes λέει:

    Μεγάλη ατάκα πράγματι. Όταν το είπε γέλασα ασυναίσθητα σε φάση “πλάκα μας κάνει”!

    Από τις ομάδες που παλεύουν για την σωτηρία θα διάλεγα με διαφορά τον ΠΑΣ για να σωθεί, αλλά θέλω να ελπίζω ότι δεν θα συνεχίσει να παίζει σε τέτοιο χωράφι.

  3. Ο/Η Eidur λέει:

    θα φτιαξουμε γηπεδο ρεεε !! σε 2-3 χρονακια XD..το γηπεδο παντα σε αυτη τη κατασταση ηταν..εδω και ποσα χρονια 😀 ..

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *