Εφήμερη ηδονή

Αφού η σκόνη από το ντέρμπυ της Τετάρτης έπεσε, μπορώ να ασχοληθώ με το παιχνίδι λίγο πιο ήρεμα. Η νίκη στο συγκεκριμένο ματς ήταν πολύ σημαντική σε διάφορα επίπεδα. Μια ομάδα που βαρέθηκε να τρώει σφαλιάρες φέτος και να κάνει ήρωα τον κάθε μικρομεσαίο, έδειξε ότι μπορεί να παίξει αρκετά καλύτερα από αυτό που έχει δείξει. Άλλωστε οι ήττες στα δυο προηγούμενα ντέρμπυ δεν ήταν ιδιαίτερα δίκαιες, αφού στον μεν ματς με τον ΟΣΦΠ είχε βάλει το χέρι του ο Μέλμπεργκ με τον Δαλούκα, στο δε ματς με τον ΠΑΟ ένα 0-0 θα ήταν πιο δίκαιο για την σούπα που είχαμε δει. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε ένας κατήφορος άνευ προηγουμένου με θλιβερές κατά κύριο λόγο εμφανίσεις και κάποιες εξαιρέσεις (όπως π.χ. το ματς στο Χαριλάου και τα δυο ματς με την Μπενφίκα).

Η νίκη ήταν επίσης σημαντική για να κλείσουν τα στόματα πολλών χαιρέκακων φωνών που έβγαζαν τόσο καιρό χολή και με εμπάθεια χαμογελούσαν με τα χάλια της ΑΕΚ. Ήταν αρκετά όμορφη η βραδιά με τους κλαμένους “δημοσιογράφους” να ψάχνουν να βρουν αν φύσηξε αέρας, αν θα βρεθούν 150 χιλιάδες Ευρώ για το πριμ και αν ο Μπλάνκο  δυσανασχέτησε στην αλλαγή του. Κρίμα και για όσους πήγαν στον κουβά με αποδόσεις στον άσσο της τάξης του 1.55.

Η νίκη ήταν τονωτική τόσο για την ψυχολογία του κόσμου, όσο και των ίδιων των παικτών. Το κατά πόσο αυτό επέδρασε θετικά θα το δούμε από αύριο κόντρα στον Ατρόμητο. Αφ’ ενός από την παρουσία του κόσμου στο γήπεδο και από την άλλη από την εικόνα των παικτών στο ΟΑΚΑ όπου και θα κληθούν να αποδείξουν ότι (σύμφωνα με αυτά που οι ίδιοι έχουν υποστηρίξει πολλές φορές φέτος) ένα μεγάλο μέρος των κακών εμφανίσεων έχει να κάνει καθαρά με την ψυχολογία τους. Αν από αύριο επανέλθουν στα προηγούμενα χάλια, μάλλον κάτι άλλο φταίει…

Αγωνιστικά, η ΑΕΚ έδειξε τόσο τα θετικά της, όσο και τα αρνητικά της σε αυτό τον αγώνα. Με τους 4 από τους 5 πιο ποιοτικούς της επιθετικογενείς παίκτες (έλειπε ο Νέμεθ που είμαι σίγουρος ότι αν έπαιζε θα είχε απλουστεύσει το παιχνίδι ακόμα περισσότερο) στην ίδια εντεκάδα ήταν ικανή μπροστά να χτυπήσει ανά πάσα στιγμή. Αντίθετα, το πρόβλημα που έχει στα χαφ φάνηκε για μια ακόμα φορά. Ούτε ο Καφές, ούτε ακόμα περισσότερο ο  Γιάχιτς μπόρεσαν να κάνουν τη διαφορά, ενώ κι ο Μάκος δεν έδειξε κάτι περισσότερο, αλλά ακόμα και αν ήταν στην αποστολή ο Ενσαλίβα δεν θα άλλαζε κάτι. Ήταν τυχερή που το κέντρο του Ολυμπιακού ήταν ακόμα χειρότερο, είτε λόγω ελλείψεων, είτε λόγω ντεφορμαρίσματος. Παράλληλα, ενώ η άμυνα ήταν ιδιαίτερα καλοστημένη και έκοβε καλά χαμηλά, παρουσίασε για μια ακόμα φορά προβλήματα στον αέρα. Όταν ο Ολυμπιακός άρχισε να παίζει σαν την Νόριτς της δεκαετίας του 1980 και ο Τοροσίδης προωθήθηκε, ήταν πολλές οι κεφαλιές που χάθηκαν και δημιούργησαν κινδύνους. Στα άκρα, ο Αραούχο έκανε ένα άριστο παιχνίδι, ενώ ο Καράμπελας δεν τα πήγε άσχημα, αλλά θα μπορούσε άνετα να είχε αποβληθεί. Από εκεί και πέρα ο Τζεμπούρ παρά τους ατομισμούς του, έβγαζε την ποιότητα του συχνά πάνω στο χορτάρι και κυρίως ήταν ένας ακόμα κίνδυνος για τον αντίπαλο.  Ένας σημαντικός παίκτης που έφτασε να περιπλανιέται και να δοκιμάζεται σε διάφορες ομάδες. Έτσι, ο υπέροχος αυτός ποδοσφαιριστής που ακούει στο όνομα Νάτσο Σκόκο είχε περισσότερο χώρο για να χαρίσει μερικές ακόμα ποδοσφαιρικές στιγμές απόλαυσης. Το παιδί που αγαπήσαμε από τότε που ήρθε πρόπερσι το καλοκαίρι με το μαλλί λασπωτήρα του Τζίμη Πατίκα και συνεχίσαμε να στηρίζουμε ακόμα και όταν εξαφανιζόταν σε ολόκληρα 90λεπτα, είναι αυτή την στιγμή ότι πιο ποιοτικό στο ρόστερ της ΑΕΚ. Δεν ξέρω αν είναι σε επίπεδο για κάποιο καλύτερο πρωτάθλημα, αλλά για το ελληνικό είναι διαφήμιση.

Και τώρα τι; Τώρα τίποτα παραπάνω. Μία νίκη ήταν και πέρασε. Η ΑΕΚ είναι εκτός Ευρώπης, κυπέλλου, τίτλου και ουσιαστικά μακρυά από τη 2η θέση μέσω των πλέι-οφς καθώς έχει σημαντική βαθμολογική διαφορά. Μένει όμως ένας ολόκληρος γύρος. Μέσα σε αυτόν θα πρέπει να μαζέψει τη διαφορά από τη 2η θέση, να σιγουρέψει την Ευρώπη και να δει τι πρέπει να διορθώσει του χρόνου (είτε στον πάγκο, είτε στο χορτάρι). Το υλικό δεν είναι τόσο κακό, αλλά έχει συγκεκριμένες και σημαντικές ελλείψεις. Ο προπονητής όσο γερνάει παραξενεύει και περισσότερο και θα πρέπει να μοχθήσει για να κάνει τους παίκτες να παίζουν και γι’ αυτόν ή έστω να μην τον κοιτάνε με μισό μάτι. Αλλά ακόμα και αυτά δεν είναι αρκετά, όσο η ομάδα παραμένει ακέφαλη και με αβέβαιο διοικητικό μέλλον. Γιατί από εκεί ξεκινάνε όλα.

ΥΓ Για τον Καλόπουλο και τον Τριτσώνη τι να πει κανείς…
ΥΓ2 Για τον συρφετό της ΝΕΤ τι να πει κανείς…