Η μοίρα των “μεγάλων” ομάδων

Είσαι λέει τώρα αγαπητέ αναγνώστη, οπαδός του Παναθηναϊκού, πρωτοπόρου της βαθμολογίας με 6 βαθμούς διαφορά απ τον μισητό σου αντίπαλο και παίζεις στην έδρα σου με την Καβάλα, που μόλις φέτος ανέβηκε απ την βού εθνική και που τέλος πάντων δεν αποτελεί φόβητρο και η βαθμολογική της συγκομιδή τον τελευταίο καιρό είναι πενιχρή, ενώ μεσοβδόμαδα έχει παίξει και σε δύο μέρες έναν αγώνα κυπέλλου στην … πισίνα του “Ανθή Καραγιάννη” (χωρίς πάντως να πνιγεί κανένας πολίστας).

Μεγαλωμένος με τις γνωστές παραδόσεις και αρχές του οπαδού της ομαδάρας (ο ύμνος του Ολυμπιακού το αποτυπώνει πιό εύστοχα, “ομάδα ομαδάρα μου” λέει), περιμένεις να κλείσεις την επαρχιακή ομαδούλα στα καρέ της, να την σφυροκοπήσεις ανελέητα και να πάρεις τον αγώνα με συνοπτικές διαδικασίες με 2, 3, 4 γκολ, εύκολα τέλος πάντων, γιατί αλλοιώς τί μεγάλη ομάδα είσαι;

Ούτε που σου πέρασε απ το μυαλό να κάνεις τον εξής απλό συλλογισμό: να πάρεις έναν προς έναν τους παίκτες της “ομαδάρας” σου (ενδεκαδάτους και πάγκο) και να τους συγκρίνεις με τους αντίστοιχους της “ομαδούλας”. Και αφού το κάνεις, μετά να κάτσεις και να σκεφτείς ποιά ομαδάρα φέτος (απ τις γνωστές ομαδάρες) κέρδισε την ομαδούλα της Καβάλας.

Αν μάλιστα το σκαλίσεις πιό πολύ, θα δεις πως αυτό δεν είναι έργο προπονητή, καθώς η Καβάλα ήταν καλύτερη και από Παναθηναϊκό και από Ολυμπιακό και από ΑΕΚ (αυτά έχω παρακολουθήσει εγώ, δεν μπορώ να πω γιά άλλα παιχνίδια, όχι πως δεν υπάρχουν άλλες “ομαδάρες”), με 3 διαφορετικούς προπονητές στον πάγκο της.

Κατά συνέπεια,ανεξάρτητα απ το τί λέει η προϊστορία, η βαθμολογική θέση των ομάδων, η φόρμα και η φανέλα, η Καβάλα αποδεδειγμένα είναι μιά ομάδα όχι απλά με καλούς παίκτες, αλλά σε κάποιες θέσεις με καλύτερους παίκτες από οποιαδήποτε “ομαδάρα” του ποδοσφαιρικού μας συστήματος.

Είναι μιά ομάδα δομημένη να σκοτώνει στην αντεπίθεση, γιατί οι παίκτες της διαθέτουν την ποιότητα που επιτρέπει την”οικονομία” των κινήσεων. Από κεί που αμύνεται, μεταβαίνει σε κατάσταση επίθεσης και με δύο-τρεις το πολύ πάσες έχει φτάσει στα αντίπαλα καρέ και έχει κάνει φάση.

Θέλει ποδοσφαιρική ποιότητα γιά να μπορείς να κάνεις αυτό που φαίνεται τόσο απλό στους δέκτες της τηλεόρασης ή στην άνεση του πλαστικού σου καθίσματος.

Πρέπει να ξέρεις πόσο θα προχωρήσεις, προς τα πού θα πας, πότε θα πασάρεις και πού θα πασάρεις.

Και αντίστοιχα θα πρέπει να κινηθούν σωστά στο χώρο και μιά σειρά από συμπαίκτες σου.

Ε λοιπόν όλ αυτά μου τα έχει δείξει αρκετές φορές εναντίον των “μεγάλων ομάδων” η Καβάλα, τόσες που να μην τα θεωρώ πλέον τυχαία γεγονότα.

Η Καβάλα φίλοι μου δεν κέρδισε τον Παναθηναϊκό επειδή βγήκε ο Λέτο και όχι ο Καραγκούνης, η Καβάλα κέρδισε τον Παναθηναϊκό επειδή διαθέτει γιά το στυλ παιχνιδιού που αγωνίζεται καλύτερους παίκτες απ αυτούς που διαθέτει ο Παναθηναϊκός γιά το δικό του.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας προπονητής οφείλει να μην σκέπτεται όπως ένας οπαδός της ομάδας του. Οφείλει να σταθμίζει σωστά τα δεδομένα και να προσπαθεί να εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα γιά την ομάδα του (ειδικά σε μιά φάση όπου κυνηγάει τους βαθμούς και τον πολυπόθητο τίτλο) ανεξάρτητα αν αυτός ο τρόπος αρέσει ή δεν αρέσει και ανεξάρτητα απ το τί θα του σούρουν την άλλη μέρα οι δημοσιογράφοι και οι … φιλάθλοι.

Εγώ ήμουν εκείνος που διαφώνησα με την τακτική του Νιόπλια στην Ξάνθη. Εγώ όμως πάλι είμαι αυτός που θα πω πως ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο φετινός Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πάρει αποτέλεσμα απ τη φετινή Καβάλα, θα ήταν να της δώσει γήπεδο.

– Τί μας λες τώρα ρε μεγάλε; Να δώσει γήπεδο ο Παναθηναϊκός στην Καβάλα, μέσα στην έδρα του; Με την Μπαρτσελόνα παίζει; Γιά να σοβαρευτούμε. Τι @@ίες είν αυτές;

Κι έτσι λοιπόν, θα χρειαστεί γιά να σας πείσω να παραθέσω άλλα δύο τυχαία παραδείγματα, απ το πρόσφατο παρελθόν με τα οποία είμαι σίγουρος πως δεν θα διαφωνήσετε, αφού δεν αφορούν στενά τα του οίκου μας.

Το ένα αφορά τις περσινές αναμετρήσεις του Ολυμπιακού με την Σεντ Ετιέν. Θυμάστε ασφαλώς το παιχνίδι στο Καραϊσκάκη. Που ο Βαλβέρδε πίεζε τα πουλάρια των Γάλλων με τον Τζόρτζεβιτς και τον Γκαλέτι απ τη μεγάλη τους περιοχή. Γιατί … Θρύλος είσαι και οι άλλοι κάτι προτελευταίοι και πάμε να τους κλείσουμε και να τους στραγγαλίσουμε.

Το άλλο αφορά τις προπέρσινες αναμετρήσεις κάποιας …Χετάφε με την Μπαρσελόνα και την Ρεάλ Μαδρίτης.

Η Χετάφε που λέτε, παίζει πρώτο παιχνίδι κυπέλλου με την Μπαρσελόνα στο Καμπ Νόου. Αν θυμάστε είναι το παιχνίδι που ο Μέσσι βάζει το δυσκολότερο γκολ της καριέρας του, αυτό που μοιάζει με κείνο του Μαραντόνα κλπ κλπ

Η Μπάρσα κερδίζει με 4-2 (που ας μην ξεχνάμε πως γιά κύπελλο είναι χειρότερο απ το 2-0) σ ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να λήξει και 6-4 και πηγαίνει να παίξει αεράτη στη Μαδρίτη. Εκεί μαζεύει μιά μεγαλοπρεπή 4άρα (4-0 έληξε ο αγών) και αρχίζει και η σχετική καζούρα από την Ρεάλ. Λίγες μέρες αργότερα η Μπαρσελόνα ξαναχάνει στην έδρα της Χετάφε γιά το πρωτάθλημα (δεν θυμάμαι σκορ αλλά πάλι εύκολα) και οι οπαδοί των μερέγχες ξαναξεκαρδίζονται στα γέλια γιά τις σχέσεις … πελατείας της συμπαθούς τους Χετάφε με την μισητή τους αντίπαλο. Οι δε της Μπαρσελόνα γκρινιάζουν λέγοντας πως η Χετάφε υπερβάλει εαυτόν εναντίον της (οι βλακείες δεν λείπουν από καμιά χώρα) επειδή ο πρόεδρός της είναι μέλος της Ρεάλ Μαδρίτης.

Μερικούς μήνες αργότερα η Χετάφε περνάει από το Μπερναμπέου με ένα μεγαλοπρεπές διπλό και όλοι πέφτουν τέζα καθώς αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως τελικά αυτή η ομαδούλα απ το προάστιο της Μαδρίτης έχει τον τρόπο της απέναντι στις ομάδες που πάνε να την κλείσουν στην περιοχή της και να την βομβαρδίσουν.

Και τώρα που τελειώνει αυτό το μακροσκελές μου πόνημα, αισθάνομαι την υποχρέωση πέρα απ το να σας ευχαριστήσω που διαβάσατε ως εδώ, να απαντήσω σ ένα τελευταίο ερώτημα που σίγουρα πλανάται στα χείλη σας: αφού λοιπόν η Καβάλα είναι καλύτερη απ τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό κλπ κλπ γιατί να είναι τόσο χαμηλά στην βαθμολογία και να μην βρίσκεται στην πρώτη-δεύτερη θέση;

Εύλογο το ερώτημα, αλλά εύλογες και οι απαντήσεις. Κατ αρχήν τόνισα πως η Καβάλα είναι δομημένη γιά να χτυπάει στις αντεπιθέσεις και δεν ξέρω πόσες ομάδες απ την τέταρτη θέση και κάτω προσπάθησαν φέτος να την παίξουν με κατοχή μπάλας.

Κατά δεύτερο λόγο γιατί δεν ξέρω αν οι ποδοσφαιριστές της Καβάλας αντιμετωπίζουν όλους τους αγώνες με την ίδια σοβαρότητα.

Κατά τρίτο γιατί δεν ξέρω πόσες φορές την έσφαξε η … κακούργα διατησία.

Τελευταίο αφήνω το γεγονός πως δεν γνωρίζω αν η σκουπιδοσακούλα του Μάκη έχει το ίδιο περιεχόμενο γιά όλα τα παιχνίδια και αναποδογυρίζει με την ίδια ορμή.

Μέχρι να απαντήσω σε όλα αυτά τα ζωτικής σημασίας ερωτήματα, θα εξακολουθώ να γκρινιάζω γιατί βγήκε ο Λέτο στο ημίχρονο και όχι ο … αγαπημένος μου Γιώργος Καραγκούνης.

Μα είναι δυνατόν;

Ξύπνα Νιόπλια! (Επική ατάκα που ταιριάζει σε όλους τους χαμένους του ελληνικού πρωταθλήματος)