Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

80 χρόνια μετά το πρώτο Μουντιάλ

Υπήρχε μια εποχή που οι Ευρωπαϊκές ομάδες για να αγωνιστούν σ’ ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στην Λατινική Αμερική ταξίδευαν για μέρες με πλοίο, κάνοντας προπονήσεις πάνω στο κατάστρωμα, που η τακτική ήταν άγνωστη λέξη για το άθλημα, που ο διαιτητής χρησιμοποιούσε δυο μπάλες σ’ ένα παιχνίδι – στο ένα ημίχρονο την μπάλα που βόλευε την μια ομάδα και στο άλλο την μπάλα που είχε συνηθίσει η άλλη -, που οι αλλαγές δεν επιτρεπόταν ακόμα κι αν τραυματιζόταν κάποιος και που οι περισσότερες ομάδες, όντας κατά βάση ερασιτεχνικές, δεν έκαναν περισσότερες από δυο ώρες προπόνηση. Την εβδομάδα!

Αυτήν την εποχή όχι μόνο την έζησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης Φρανσίσκο Βαράγιο, αλλά βρίσκεται ακόμα εν ζωή για να μπορεί να την περιγράψει! Ο μοναδικός άνθρωπος που συμμετείχε στο πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας, το 1930 στην Ουρουγουάη και είναι ακόμα ζωντανός, συμπλήρωσε πριν μερικές μέρες τα 100 του χρόνια, σε μια ειδική τελετή που έλαβε χώρα στην πατρίδα του, την Αργεντινή και κατάφερε να θυμηθεί λεπτομέρειες από τον τελικό της διοργάνωσης, στον οποίο η Αργεντινή είχε ηττηθεί από την διοργανώτρια χώρα, τις οποίες μπορείς να διαβάσεις σ’ αυτό το άρθρο.

Σε περίπτωση που η ιστορία του υπερήλικα Francisco με την εξωπραγματική μνήμη σου λέει κάτι, πιθανόν να οφείλεται στο ότι έχουμε αναφερθεί σ’ αυτόν στο παρελθόν, όταν ο Μάρτιν Παλέρμο (μόλις 36 χρονών, ακόμα) ξεπερνούσε τον αριθμό των γκολ του με την φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η μέρα που ο Μπεστ έκανε ποδιά στον Κρόιφ

Ήταν 1976, 2 χρόνια δηλαδή πριν η εθνική ομάδα της Ολλανδίας κατάφερνε να φτάσει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, για δεύτερη συνεχόμενη φορά μετά τον τελικό του 1974, παίζοντας αυτό που αργότερα ονομάστηκε “τόταλ φούτμπολ”, ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο σε απλά ελληνικά, με αδιαμφισβήτητο ηγέτη το διασημότερο Νο 14 στην ιστορία του ποδοσφαίρου, τον Γιόχαν […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Πέρα από τα γκολ και τους τίτλους

Στα 12 του ο Λι Τζόνσον ήταν σαν ένα οποιοδήποτε φυσιολογικό παιδί. Πήγαινε σχολείο, οι δάσκαλοι έλεγαν ότι θα έχει λαμπρό μέλλον και πήγαινε στο γήπεδο να δει την αγαπημένη του ομάδα την Έβερτον. Κάπου εκεί στην κεντρική κερκίδα του Γκούντισον έκανε όνειρα. “Αυτό θέλω να κάνω, θα ήθελα να δουλεύω στο ποδόσφαιρο κάποια μέρα” […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *