Κάμπορα. Χαβιέ Κάμπορα.

Είναι κοντός αλλά όχι ιδιαίτερα γρήγορος. Πριν πατήσει το πόδι του στο Χαριλάου έπαιζε σε μια ομάδα στο Μεξικό που την φωνάζουν “Οι κατασκευαστές γλυκοπατάτας”. Χωρίς να το λένε ειρωνικά! Η τεχνική του είναι μετριότατη – την φάση που ο Κόκε κάνει πλάκα σε τρεις παίκτες του ΠΑΟΚ ταυτόχρονα, θα μπορούσε μόνο να την φανταστεί. Σουτ εκτός περιοχής σπάνια τον έχουμε δει να επιχειρεί. Αρκετοί φίλοι του Άρη, μέχρι και πρόσφατα, αμφισβητούσαν την χρησιμότητα του.

Κι όμως, ο Χαβιέ Κάμπορα φιγουράρει στην 2η θέση του πίνακα των σκόρερ του πρωταθλήματος επειδή έχει αυτό το σπάνιο χάρισμα που στην ποδοσφαιρική διάλεκτο χαρακτηρίζεται ως “μυρωδιά του γκολ“. Ακόμα κι αν το γκολ βρίσκεται στα πρώτα στάδια του ψησίματος, σ’ εκείνο το σημείο που απειροελάχιστοι μπορούν να το ‘μυρίσουν’. Όπως ακριβώς στις δυο περιπτώσεις εχθές. Κι αν το δεύτερο γκολ έχει ήδη υμνηθεί από συμπαίκτες (η κίνηση του Κάλβο να πιάσει το κεφάλι του τα λέει όλα), φίλους, εχθρούς και ουδέτερους και οδεύει (δικαιολογημένα) για γκολ της αγωνιστικής, εγώ θα σταθώ στο πρώτο: Στο χρονικό σημείο που μπαίνει (λίγα λεπτά αφότου έχει αστοχήσει σε πέναλτι), στην επιτόπια περιστροφή του σώματος, στο άπιαστο σουτ που επιχειρεί με το ‘κακό’ του πόδι από απόσταση 15 μέτρων και κυρίως στο – κοινό με το δεύτερο γκολ – γεγονός ότι δεν αντικρίζει την εστία παρά μόνο αφού έχει φύγει η μπάλα από το πόδι του. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Ο επιθετικός που είναι μπολιασμένος με την “μυρωδιά του γκολ” ξέρει ανά πάσα στιγμή του αγώνα που βρίσκεται η εστία και πως θα την απειλήσει, όπως εσύ ξέρεις ακόμα και κοιμισμένος και με τα μάτια μισόκλειστα, πως να φτάσεις στην λεκάνη σου για να ξελαφρώσεις μέσα στα άγρια μεσάνυχτα. Δεν είναι η πρώτη φορά φέτος που ο Κάμπορα σκοράρει χωρίς να κοιτάξει καν το τέρμα και πιθανόν δεν θα είναι και η τελευταία. Τέτοια ένστικτα ούτε ‘μοιράζονται’ εύκολα, ούτε χάνονται γρήγορα. Το ‘κακό’ για τον Άρη είναι ότι, όπως ήρθαν τα πράγματα, κοστολογούνται ακριβά…