Ψάχνοντας το ριπλέι, Vol 2

Εξηκοστό πρώτο λεπτό του αγώνα Άρης – Λεβαδειακός. Το σκορ είναι ακόμα 0-0 και το παιχνίδι είναι αργό, βαρετό και χωρίς πολλές φάσεις, ιδανικό δηλαδή για ύπνο και για την προσπάθεια του Κομπότη να πάρει βαθμούς σωτηρίας. Ο Άρης προσπαθεί να αναπτυχθεί από δεξιά αλλά από κάποια κόντρα η μπάλα φτάνει κοντά στον Κάλβο διεκδικούμενη από κάποιον παίκτη της Λιβαδειάς. Ο Ισπανός του Άρη την ‘τσιμπάει’ με το μυτάκι ψηλά. Όσο η μπάλα είναι στον αέρα, ένας ακόμα παίκτης των φιλοξενούμενων τρέχει προς την φάση για να βοηθήσει τον συμπαίκτη του στην διεκδίκηση της. Ο Κάλβο παίρνει θέση ανάμεσα από τους δυο, ακριβώς στο σημείο που φαίνεται ότι θα πέσει η μπάλα. Πριν προλάβουν καν οι αντίπαλοι να σκεφτούν να σηκώσουν το πόδι για να εμποδίσουν το κοντρόλ που πιστεύουν ότι θα επιχειρήσει ο Ισπανός, αυτός καμπουριάζει στιγμιαία και με μια σπασμωδική κίνηση στέλνει με την πλάτη την μπάλα ακριβώς στο πόδι του Ναφτί, που περιμένει λίγα μέτρα μακριά από την φάση.

(Για τις ικανότητες του Τόνι Κάλβο, έχω γράψει.

Για την ανικανότητα των Ελλήνων σκηνοθετών των αγώνων, έχω γράψει.

Για το συγκεκριμένο ελάττωμα/’πρόβλημα’ τους, να μην μας δείχνουν σε ριπλέι τις – ελάχιστες σ’ αυτό το προβληματικό πρωτάθλημα – φαντεζί ενέργειες των ποδοσφαιριστών, έχω γράψει.)

Όπως καταλάβατε, ριπλέι της φάσης δεν υπήρξε ποτέ – αλλιώς θα το βλέπατε κιόλας εδώ πέρα. Πιθανόν κάποιοι να μην αντιλήφθηκαν καν την δυσκολία, την ευφυΐα και την ομορφιά της ενέργειας από το ανοιχτό πλάνο της κάμερας, όπως ακριβώς συνέβη και με μένα με την  ζωντανή μετάδοση της αντίστοιχης – φυσικά πιο δύσκολης – πάσας με την πλάτη του Ζλάταν στον Μέσσι, στο Μαγιόρκα – Μπαρτσελόνα. Η διαφορά έγκειται, στο ότι εκεί είδαμε άπειρα ριπλέι που ανέδειξαν την έμπνευση και την μετέτρεψαν σε θέμα συζήτησης. Εδώ η φάση ‘πέθανε’ πριν καν την δει οποιοσδήποτε δεν παρακολουθούσε το παιχνίδι, αφού απ’ ότι φαίνεται το ριπλέι υπάρχει μόνο για να κρίνουμε τα αμφισβητούμενα σφυρίγματα…