Το “γερμανικό” γκολ του Βραζιλιάνου
Τα παλιά καλά χρόνια, τότε που η μόνη μας σκοτούρα ήταν να μην έχει πιάσει άλλος το γηπεδάκι του σχολείου, όταν δεν συμπληρώναμε πολλά άτομα για διπλό το γυρνούσαμε στο ‘γερμανικό’. Αυτό παιζόταν στη μια εστία, με μικρό αριθμό ατόμων και χρήση πόντων, ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο πετύχαινες το γκολ. Για να σκοράρει κάποιος έπρεπε η μπάλα πιο πριν να μην έχει ακουμπήσει το έδαφος, γιατί σε περίπτωση που γινόταν αυτό καθόσουν εσύ τερματοφύλακας, κάτι που δεν ήταν και πολύ ευχάριστο γιατί ουσιαστικά ήσουν μόνος και ανυπεράσπιστος χωρίς ίχνος άμυνας μπροστά σου και μοναδική σου ελπίδα την αμπαλοσύνη κάποιων φίλων σου.
Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, το ‘γερμανικό’ (το οποίο κανείς δεν ήξερε γιατί ονομάστηκε έτσι και κανείς ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει, γιατί έτσι λειτουργούν τα παιδιά, ζούνε ευτυχισμένα στη μερική άγνοια τους. Παρ’ όλα αυτά πιο πιθανό μου φαίνεται να είναι ελληνικής έμπνευσης ειρωνική ονομασία, παρά επινόηση κάποιου γερμανικού νευρώνα. Σιγά, μην ασχολιόταν ποτέ ένας Γερμανός με τέτοια ανούσια πράγματα!) ήταν ο εφιάλτης κάθε άτεχνου και η απόλαυση του κάθε εφετζή, που έπαιζε αποκλειστικά και μόνο για εκείνη την μαγική στιγμή που θα βάλει γκολ με ψαλιδάκι, θα ακούσει τα “ωωω” και θα αφήσει τους υπόλοιπους, γεμάτους ανταγωνιστική χαρά, να κάνουν την αφαίρεση των πόντων του καημένου τερματοφύλακα.
Στον κόσμο του ‘γερμανικού’ η χθεσινή γκολάρα του Μαικόν στο ντέρμπι με τη Γιουβέντους θα μετρούσε ως απλό σουτ. Στον κόσμο του σύγχρονου ποδοσφαίρου όμως τέτοια γκολ βλέπεις εξαιρετικά σπάνια, και ειδικά από αμυντικό, γι’αυτό και αξίζουν μια εξτρά προβολή και αποθέωση.
15 σχόλια σχετικά με το “Το “γερμανικό” γκολ του Βραζιλιάνου”
εμείς (αλεξ/πολη μεριά) γερμανικό λέγαμε αυτό που χτυπούσες την μπάλα στον τοίχο, αυτό που λες το λέγαμε ψηλό
Εμείς ψηλό δεν είχαμε σίγουρα.
Είμαι 99,9% σίγουρος ότι Γερμανικό λέγαμε αυτό που περιέγραψα, αλλά αφήνω μια απειροελάχιστη πιθανότητα να τα έχω κάνει μπάχαλο στην μνήμη μου.
Και στα Γρεβενά γερμανικό λέγαμε αυτό που περιγραφει ο duendes
Γερμανικό ήταν όταν η μπάλα δεν έπρεπε να σκάσει κάτω. Τουλάχιστον εμέις έτσι το λέγαμε. Δεν ήταν και πολύ εύκολο και συχνά δεν μπορούσαμε κυριολεκτικά να αλλάξουμε 3-4 μπαλιές. Ήταν όμως ωραίο παιχνιδάκι!
Όσο για τον Μαϊκόν το σουτ που πιάνει μετά τα ”γερμανικά του” είναι πραγματικά άπιαστο. Όμορφο γκολ.
Χαίρομαι που θυμάμαι καλά.. 🙂
Εμένα πάλι η μνημη μου εχει καει τελειως…Αμα ρωτηστε τον ντουεντες την καρμποναρα δεν μπορω να θυμηθώ…
Αλλα και εγω παλι γερμανικό το θυμαμαι…
από όσο έψαξα παίζει μόνο στον έβρο να τα λέμε έτσι
Γερμανικό παίδες. Υπήρχε και το Βραζιλιάνικο που δεν έπρεπε να σηκωθεί καθόλου η μπάλα απ’ το έδαφος. Ψιλο-τραγικό αυτό το δεύτερο. 🙂
Δεν το πολυ-κατάλαβα αυτό το Βραζιλιάνικο..
Το ακριβώς αντίθετο του Γερμανικού. Τα πάντα, πάσες και σουτ έπρεπε να είναι “συρτά” 😛
Όπως είπα ήταν τραγικό και δεν το παίζαμε σχεδόν ποτέ.
Gia des. Stin Germania to “Germaniko” to leme “Agliko” i sta germanika “Englisch”.
Τώρα πρέπει να πεταχτεί κάποιος και να πει “μα στην Αγγλία αυτό το λέγανε ‘Ελληνικό'”, για να δέσει το γλυκό!
Το οτι το γκολ με τον ώμο γνωστό και ως “ωμάκι” μηδενιζε σε ολους σας? Πρεπει να υπαρχουν αρκετες παραλλαγες με τους ποντους. Τα κλασσικα νομιζω ειναι οτι το σουτ -1 ποντος η κεφαλια -2 το “γυριστο” -3 το “γονατακι” -5 και απο εκει και μετα το χαος υπηρχαν μερικα εξωπραγματικα νουμερα για γκολ με “κωλια” (ναι βεβαιως) και επισης αν πήγαινε “δοκάρι και μεσα” τοτε μετρουσε για εναν ποντο ανεξαρτητως του τροπου σκοραρισματος. επισης οποιος καθοταν πρωτος τερματοφυλακας ξεκινουσε με εναν ποντο παραπανω (22 αν θυμαμαι καλα και οι αλλοι με 21)
@Jo:
Κεφαλιά ψαράκι : 5 points. (αλλά έπρεπε να πέσεις στα πατώματα, όχι μισά πράγματα)
Αν είστε πάνω από 25-28 και δεν έχετε σημειωμένους κάπου τους πόντους από τότε (κάνα ημερολόγιο ή οτιδήποτε), πραγματικά σας θαυμάζω που τους θυμάστε ακόμα!