Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Στέρεψα από λέξεις…

Σε μερικές δεκαετίες από τώρα, στα βαθιά μας γεράματα, θα μπορούμε να περηφανευόμαστε στα εγγόνια μας ότι απολαύσαμε ‘ζωντανά’ και εκθειάσαμε μέχρι γλυκιάς αηδίας (αντιλαμβανόμενοι έστω και στο ελάχιστο ότι βιώνουμε ένα παγκόσμιο φαινόμενο, ένα ταλέντο που ξεπερνάει τα διάφορα εθνικά όρια και γίνεται θέμα συζήτησης σ’ όλο τον πλανήτη και επίκεντρο επιθετικών προσδιορισμών σε όλες τις διαθέσιμες γλώσσες), αυτόν τον ποδοσφαιρικό θρύλο που έκανε στο χόρτο όλα αυτά που εμείς ζοριζόμαστε να κάνουμε στο Playstation με την χαρακτηριστική άνεση με την οποία τα κάνουμε στον ύπνο μας. Τον Λιονέλ Μέσσι, που παρ’ όλο που σκόραρε τέσσερα γκολ σε προημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου, υπήρχαν δεκάδες στιγμές που μ’ έκανε να συλλογιστώ: “Μα, γιατί μου προκαλεί τόσο ενθουσιασμό; Μήπως είμαστε υπερβολικοί; Φαίνονται τόσο εύκολα και απλά αυτά που κάνει…”

Και το πιο αστείο και ειρωνικό είναι ότι εκείνη τη στιγμή (και πιθανόν και αρκετά πιο νωρίς, δηλαδή σε 15-20 χρόνια), που ο Μέσσι θα έχει αποσυρθεί, το όνομα του δεν θα ακούγεται κάθε μέρα αμέτρητες φορές από ‘σχετικούς’ και ‘άσχετους’, προκαλώντας κούραση και κορεσμό, και ο Χρόνος θα έχει κάνει τη δουλειά του όπως πάντα, γλυκαίνοντας στο μυαλό μας το παρελθόν και υποβιβάζοντας λίγο όσα συμβαίνουν σε εκείνο το παρόν, οι περισσότεροι από τους σημερινούς αμφισβητίες και από τους “ναι μωρέ, καλός είναι αλλά ας σοβαρευτούμε, σε καμία περίπτωση δεν είναι (τυχαίο όνομα παλιού θρύλου)”, όταν θα σχολιάζουν το νέο μεγάλο αστέρι εκείνης της εποχής με τους τότε πιτσιρικάδες, το πιθανότερο είναι ότι θα λένε “τι να μου πει εμένα αυτός ο μικρός, εγώ έχω ζήσει ζωντανά τον τεράστιο Λιονέλ Μέσσι”.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Champions League, Joga bonito

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η αδάμαστη μεγαλοφυία του Μαραντόνα

Έναν άλλο Ιούλιο απ’ αυτόν που ζούμε τώρα, τον Ιούλιο του 1984, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα παρουσιαζόταν από τη Νάπολι στο στάδιο ‘Σαν Πάολο’. Φορώντας παντελόνι κι ένα απλό μπλουζάκι, ο Ντιέγκο έκανε μερικά τσαλιμάκια σε μια ειδική εξέδρα στο κέντρο, έκανε το γύρο του γηπέδου χαιρετώντας τον κόσμο και λίγο πριν αποχωρήσει δοκίμασε ένα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο άνθρωπος που αντέγραψε ο Κρόιφ

Ήταν 14 Φεβρουαρίου του 2016 όταν η Μπαρτσελόνα διέλυσε τη Θέλτα στο Καμπ Νου με 6-1. Οι μπλαουγκράνα μάς είχαν χαρίσει ακόμα μία σπάνιας ομορφιάς ποδοσφαιρική παράσταση, κόντρα μάλιστα σε μια ομάδα που εκείνη την περίοδο -όπως και από την έναρξη της σεζόν- έπαιζε αρκετά καλό ποδόσφαιρο. Λίγο πριν το 80′ οι Καταλανοί κέρδισαν πέναλτι […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

10 σχόλια σχετικά με το “Στέρεψα από λέξεις…”

  1. Ο/Η EXARCHIOTIS λέει:

    Την ώρα που έμπαινα στο sombrero σκεφτόμουν πως αν δεν έχεις γράψει ήδη κάτι, θα γράψω ένα κείμενο με τίτλο: Στέρεψα από λέξεις 🙂

  2. Ο/Η balkou λέει:

    Παράδειγμα για ΟΛΟΥΣ! Που νομίζουν ότι έχουν φτάσει κάπου, που ο νους τους είναι στο μαλλί, στο γυαλί, στις μοντέλες, στην αναπροσαρμογή του συμβολαίου επειδή θυμήθηκαν να κάνουν μισό παιχνίδι της προκοπής.
    Τα’χει πάρει όλα, θα μπορούσε να απαιτεί από φίλους κι εχθρούς ότι πιο κουλό του’ρχεται στο κεφάλι κι όμως είναι πρώτος να δουλέψει, πρώτος να βοηθήσει, πρώτος να νικήσει την προηγούμενη εκπληκτική του εμφάνιση με μια καινούργια καλύτερη!
    Ευχαριστούμε την οικογένειά του, ευχαριστούμε τον σύλλογό του, που τον ανέθρεψαν, τον εκπαίδευσαν και τον εμπιστεύτηκαν, ώστε να τον χαιρόμαστε όλοι, είτε οπαδοί της ομάδας του, είτε όχι!
    Vaya Leo!

  3. Ο/Η duendes λέει:

    Ένα θεματάκι διαχείρισης υπάρχει πάντα σαν σκέψη όμως, ακόμα κι αν έχει αποδείξει τόσα χρόνια πως η απίστευτη φήμη του δεν τον επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό.

    Για παράδειγμα, διατηρώ πάντα μια μικρή ανησυχία ότι όλος αυτός ο ντόρος και ο ενθουσιασμός ίσως τον αναγκάσει αρκετές φορές να επιχειρήσει το κάτι παραπάνω, ατομικά, απλά και μόνο γιατί το ζητάει ο κόσμος. Γιατί ο κόσμος θέλει ΑΥΤΟΝ να τους περάσει όλους και να σκοράρει.

    Χαρακτηριστική σκηνή το τέταρτο γκολ (και κάποιες ακόμα περιπτώσεις σε προηγούμενα παιχνίδια, ειδικά μετά τον ‘χαμό’ με τα συνεχόμενα χατ τρικ), στο οποίο στο ξεκίνημα της φάσης ο Κειτά, αν θυμάμαι καλά, ήταν ολομόναχος στα αριστερά.

  4. Ο/Η al.silk λέει:

    Είναι μικρός. Είναι επίφοβος. Αν συνεχίσουν να τον κάνουν θεό σε λίγο θα θέλει μια μπάλα για πάρτη του και μία για όλους τους υπόλοιπους. Το ποδόσφαιρο όμως είναι άθλημα ομαδικό. Είδαμε τι παθαίνουν οι ομάδες που έχουν φίρμες.

  5. Ο/Η nick_shortjohn λέει:

    @ duendes
    Ολομόναχος ο Keita αλλά ίσως και να φοβήθηκε για off-side…
    Σε θέματα διαχείρισης θα μπορούσε να είναι πολυ χειρότερα… Και βασικά πέρα απ’ τον κόσμο, που πάντα ζητάει και πάντα θα ζητάει, λογικό (για χθες τουλάχιστον) ήταν να τελειώσει μια φάση ο επιθετικός και όχι το 6άρι εφ’ όσον μπορούσε… Γιατί μπορούσε… Και γιατί όσο να ‘ναι champions league για τους 4 ήταν… Άλλες φορές σε πιο χαλαρές στιγμές έχει βγάλει αλτρουιστικές assists… Δεν είναι σαν τον Τσάβι βέβαια, που και στη γραμμή του τέρματος να ‘ναι, αισθάνεται άσχημα που δεν πάσαρε…

    Το θέμα είναι ότι πέρα από τα …παστέλια, παικτικά χθες έκανε περίπου τα μισά απ’ αυτά που μπορεί… Γιατί μπορεί άλλα τόσα και πιο απλά και πιο περίτεχνα… Χθες πήρε όλη την ομάδα στην πλάτη του εκεί που έπρεπε… Όταν θα κάνει ξανά τα απίθανα (και όταν κάποιοι άλλοι κάνουν αυτά που πραγματικά μπορούν) τότε η σεμνή τελετή θα λάβει ξανά “άδοξο” (για τιυς άλλους) τέλος…

  6. Ο/Η mpaladoros λέει:

    ΤΟ ΠΙΟ ΒΛΑΚΩΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΝΣΥΚΓΡΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΙΕΓΚΟ.. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ.. Ο ΜΕΣΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΣΙ, Ο ΖΙΝΤΑΝ ΗΤΑΝ Ο ΖΙΝΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΡΟΝΑΛΝΤΟ Ο ΡΟΝΑΛΝΤΟ.. ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ

  7. Ο/Η duendes λέει:

    @nick συμφωνώ στο σχόλιο ότι εχθές πράγματι δεν έκανε κάτι απίστευτο (όσο αστείο κι αν ακούγεται αυτό!). Τον έχουμε δει να κάνει πολύ πιο εξωπραγματικά πράγματα και να βάζει πολύ πιο δύσκολα γκολ. Απλά εχθές έκανε αρκετά ‘καλά’ μαζεμένα και σε πολύ καίριο σημείο.
    Στην φάση του Κειτά πάντως, πιστεύω ότι υπερίσχυσε αυτό που ανέφερα με τον “εντυπωσιασμό του κόσμου” και όχι κάποια λογική “μην βγει οφσάιντ ο συμπαίκτης”.

    @mpaladore, αυτή η μανία των συγκρίσεων μου φαίνεται και μένα αδιάφορη. Δεν έχω καταλάβει γιατί παθιάζεται ο κόσμος τόσο πολύ με τέτοιες ερωτήσεις, όταν πρόκειται για παίκτες που έχουν παίξει άλλη εποχή. Αυτός ή ο άλλος; Μιλάμε για τελείως διαφορετικό ποδόσφαιρο! Δεν γίνεται να συγκρίνεις τον Μέσσι με τον Μαραντόνα, μετά αυτόν με τον Πελέ και μετά αυτόν με τον Λεονίντας, για παράδειγμα, που έπαιξε το 30′. Το παιχνίδι γενικότερα εξελίσσεται και αλλάζει, άρα και τα δεδομένα μέσα στα οποία πρωταγωνιστεί ο παίκτης είναι διαφορετικά.
    Απλά ισχύει το “να’χουμε θέμα να συζητάμε, να χαβαλεδιάζουμε”…

  8. Ο/Η τόσο δα σε λέω λέει:

    πιο σίγουρο ήταν να το κάνει μόνος του παρά να πασάρει στον κεϊτά

  9. Ο/Η Draculas λέει:

    Noμιζω πως το τυπακι ειναι πολυ κωλοπαιδο…
    Δεν ξερω και δε με ενδιαφερει αν ειναι Μαραντονα ή όχι μου αρκεί ο Μεσης που βλέπω έτσι κι αλλιώς. Τώρα αν θα προτιμούσα αυτόν ή τον Μαραδόνα η απάντηση ειναι απλούστατη. Και τους δύο φυσικά!

    Ρε το κωλοπαιδο…Να μη σέβεται το “καλως έχει” του ρομποτικού ποδοσφαίρου… Ρε το κωλοπαιδο…

  10. Ο/Η matador4 λέει:

    Εγω θα πω κατι αλλο.Η αναγεννηση του 10ριου…Απο αυτον ξεκινουσε κι σε αυτον τελειωε το παιχνιδι…Υποκλιση και ειθε α ξαναδουμε τη μπαλιτσα με 10ρια…Αρκετα οι machine αμυντικοι χαφ…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *