Τίτλους είδαμε, μένει να δούμε και ποδόσφαιρο

Όταν μια χρονιά τελειώνει με νταμπλ για κάποια ομάδα, εξ ορισμού κρίνεται επιτυχημένη.

Ειδικά αν αυτή η ομάδα έχει να γευτεί τίτλο έξι ολόκληρα χρόνια απ τη προηγούμενη χρονιά που επίσης έκανε νταμπλ.

Και όσο κι αν ο στόχος των ομάδων στο σημερινό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της κονόμας και των «επενδυτών» είναι το κέρδος που προκύπτει απ τη συμμετοχή στη πίτα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, για τον απλό φίλαθλο αυτό που επίσης μετράει είναι να βλέπει καλό ποδόσφαιρο.

Δεν πρόκειται να αρνηθώ ότι με χαροποίησε ιδιαίτερα το φετινό νταμπλ – αλλοίμονο – αλλά από την άλλη η ποιότητα του παρεχόμενου θεάματος με ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν πολύ χαμηλή. Αυτό που βλέπαμε ήταν μια εναγώνια προσπάθεια καβατζώματος του αποτελέσματος και όχι η βούληση να παίξουμε μπάλα που θα αρέσει σε μας αλλά – γιατί όχι – και στους αντίπαλους.

Κάποιοι θα πουν ότι ζητάω πολλά. Ότι σ αυτή τη χώρα μάθαμε να μεγιστοποιούμε το ελάχιστο αν πρόκειται για τη πάρτη μας. Ζούμε σ ένα μικρόκοσμο και δεν ενδιαφερόμαστε ούτε να βγούμε έξω απ αυτόν, ούτε φυσικά να τον μεγαλώσουμε έστω στο ελάχιστο.

Φέτος πήγα στο γήπεδο μια φορά όλη κι όλη. Ηταν το παιχνίδι με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ, παιχνίδι που εξασφαλίστηκε και μαθηματικά ο τίτλος.

Είχα πάρει μαζί μου για πρώτη φορά τα δυό μου πιτσιρίκια που στα 3,5 χρόνια τους έζησαν από κοντά την ατμόσφαιρα ενός ελληνικού γηπέδου. Επειδή φοβήθηκα πως μπορεί να μου κρυώσουν αν καθόμασταν σε πάνω θύρες, πλήρωσα 40 ευρώ για μένα και 40 για τη γυναίκα μου και πήραμε εισιτήρια στην 29.

Καθήσαμε χαμηλά, πίσω απ τους πάγκους και σχεδόν δεν είδαμε τίποτα. Τα πιτσιρίκια χάζεψαν με το πέταλο και τα βεγγαλικά, πανηγύρισαν το πανέμορφο γκολ του Νίνη και αυτό ήταν όλο.

Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, στο Γκιουζέπε Μεάτσα του Μιλάνο, η Ιντερ υποδεχόταν την Μπαρσελόνα στα ημιτελικά του Champions League. Η τιμή του εισιτηρίου για μια συνάντηση στην οποία συμμετείχαν μερικοί απ τους καλύτερους παίκτες στο κόσμο ήταν στα 22 ευρώ!

Στην Ελλάδα λοιπόν το ποδόσφαιρο είναι αναίτια ακριβό. Οι ποδοσφαιριστές ελάχιστα σέβονται το φίλαθλο που πληρώνει εισιτήριο για να δει ένα παιχνίδι. Ο καθαρός χρόνος παιχνιδιού μπορεί άνετα να συγκριθεί στα περισσότερα παιχνίδια με το … πρώτο τέταρτο ενός μέσου αγγλικού αγώνα.

Τα ΜΜΕ είναι έτοιμα να προσφέρουν συγχωροχάρτι: κατέβασε ταχύτητα σκεπτόμενος τη δύσκολη συνέχεια, η κούραση τέτοια εποχή είναι λογικό να υπάρχει, έριξε ρυθμό για να ελέγξει καλύτερα το παιχνίδι, μπούρδες, μπούρδες, μπούρδες που συμβάλουν κι αυτές στο να μένει το ποδόσφαιρό μας εκεί που είναι. Να μην πάει ρούπι παραπάνω.

Εβλεπα πριν από λίγο τις βραβεύσεις της NOVA για το πρωτάθλημα. MVP του πρωταθλήματος βγήκε ο πρώτος σκόρερ του. Άλλο ένα δείγμα της αμπαλοσύνης που μας διακατέχει και της πεποίθησης ότι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Κερδίζεις; Είσαι καλός. Χάνεις; Είσαι για τον Καιάδα! Δεν μας ενδιαφέρει ούτε πώς κερδίζεις ούτε πώς χάνεις.

Μια χρονιά λοιπόν έφτασε στο τέλος της για την ομάδα μου. Μια χρονιά στην οποία καλό ποδόσφαιρο απ τον Παναθηναϊκό είδα μόνο στην Ευρώπη. Θα έχω να θυμάμαι τα δύο παιχνίδια με τη Ρόμα, ακόμα και αυτό το ατυχές με τη Γαλατά Σεράϊ στο ΟΑΚΑ.

Ηταν παιχνίδια τα οποία μου απέδειξαν πως η ομάδα μου στις εγχώριες διοργανώσεις με κοροϊδεύει. Για να πω μια άποψη που έχει καταντήσει πλέον … μόδα «στην Ελλάδα τόσο χρειάζεται να παίζεις για να τα πάρεις όλα».

Η ευχή μου λοιπόν για του χρόνου είναι να δω περισσότερα … ευρωπαϊκά παιχνίδια του Παναθηναϊκού στις εγχώριες διοργανώσεις.

Ξέρω πως για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι πιο ανταγωνιστικοί και οι αντίπαλοι.

Αλλά και αυτό αποτελεί μια καλή δικαιολογία.

Αν μπορείς να κερδίσεις τα μισά παιχνίδια του πρωταθλήματος με 3 και 4 γκολ διαφορά, γιατί δεν το κάνεις;

Βαριέσαι ή φοβάσαι πως θα … σκίσεις κανένα καλσόν;

Σε κάθε περίπτωση ό,τι απ τα παραπάνω κι αν συμβαίνει, μάθε πρώτα να τιμάς αυτόν που πληρώνει για να σε δει . Θα έχεις κάνει ένα αποφασιστικό βήμα για να καλυτερέψεις ελάχιστα ένα υπερτιμημένο προϊόν σε μια περίοδο που ο κόσμος δύσκολα τα φέρνει βόλτα.

Το ζητούμενο για μένα είναι να μας δίνετε μερικά ακόμα χαμόγελα ποδοσφαιρικής πληρότητας κάθε βδομάδα.

Ανεξαρτήτως τίτλων …