ΓΑΛΛΙΑ 1938
Το 1936 το συνέδριο της FIFA στο Βερολίνο , οι ποδοσφαιροπατέρες αποφάσισαν να αναθέσουν την διεξαγωγή της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Γαλλία. Ο εμπνευστής του Μουντιάλ ,ο Ζιλ Ριμέ, επέμενε να αναλάβει η πατρίδα του η Γαλλία τη διοργάνωση και όχι η Αργεντινή η οποία ήταν και η βασική υποψήφια. Άλλωστε ήταν σειρά της Νότιας Αμερικής να διοργανώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και όχι της Ευρώπης.
Η απόφαση αυτή ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τις νοτιοαμερικάνικες ομάδες με αποτέλεσμα οι περισσότερες από αυτές να μποϋκοτάρουν τη διοργάνωση και να μη συμμετάσχουν. Πρώτη η Αργεντινή δεν δέχτηκε να πάρει μέρος στην προκριματική φάση και την ακολούθησε η Ουρουγουάη καθώς και οι υπόλοιπες χώρες με εξαίρεση τη Βραζιλία. Απούσες και οι Βρετανικές ομάδες εκτός του ΕΙΡΕ, το οποίο συμμετείχε στα προκριματικά αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στα τελικά. Η ομάδα όμως που άδικα δεν έδωσε το παρών στα Γαλλικά γήπεδα, παρά το γεγονός ότι είχε κερδίσει το εισιτήριο της πρόκρισης ήταν η Αυστρία. Η «Βούντερτιμ» διαλύθηκε, καθώς το 1938 ο Χίτλερ προσάρτησε την Αυστρία στο Γ’ Ράιχ με αποτέλεσμα η εθνική ομάδα να μην έχει δικαίωμα συμμετοχής στο Μουντιάλ. Η Αυστρία θεωρείτο το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου και αν της είχε επιτραπεί η συμμετοχή , ενδεχομένως να είχε διαφοροποιηθεί η ποδοσφαιρική ιστορία. Ο Γερμανός τεχνικός, Ζεπ Χερμπέργκερ, κάλεσε στην εθνική ομάδα ορισμένους από τους Αυστριακούς άσους της εποχής, όπως τους Χάνεμαν, Ραφτλ, Μοκ, Σμάους, Νόιμερ, Σκούμαλ και Στροχ. Όμως το πιο λαμπρό αστέρι της Βούντερτιμ ο Ματίας Ζίντελαρ δεν δέχθηκε να παίξει κάτω από τη Γερμανική σημαία (αργότερα κυνηγήθηκε και αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει) όπως άλλωστε και οι Φράντς Μπίντερ, Καρλ Ζέστα ,Γιόζεφ Μπίκαν και Καμίλο Γερούσαλεμ. Απούσα από το Μουντιάλ ήταν και η Ισπανία καθώς στη χώρα από το 1937 μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος.
Φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου εκτός της Ιταλίας ήταν η Ουγγαρία και η Βραζιλία. Ο τεχνικός των Ιταλών Βικτόριο Πότσο είχε αλλάξει ολόκληρη την ομάδα σε σχέση με το 1934 εκτός δύο παικτών, του Τζουζέπε Μεάτσα και του Τζιοβάνι Φερράρι. Η ομάδα του 1938 ήταν σαφέστατα χειρότερη από αυτή του 1934 όμως η Ιταλία εξακολουθούσε να είναι δυνατή ομάδα και αυτό αποδεικνυόταν από το γεγονός ότι παρέμεινε αήττητη για πέντε χρόνια από τις 24 Νοεμβρίου του 1935 (2-2 με την Ουγγαρία) έως τις 12 Νοεμβρίου του 1939 (1-3 από την Ελβετία). Σε αυτό το διάστημα κέρδισε ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 1936 και φυσικά το Μουντιάλ του 1938.
Η Ελλάδα στην πρώτη φάση των προκριματικών απέκλεισε με δύο νίκες την Παλαιστίνη (3-1 στο Τελ Αβίβ και 1-0 στην Αθήνα) όμως στη β’ φάση γνώρισε τη συντριβή από την Ουγγαρία στη Βουδαπέστη με 11-1 και αποκλείστηκε χωρίς να γίνει 2ος αγώνας (χρειαζόταν άλλωστε; ). Αυτό το σκορ ήταν και το μεγαλύτερο που σημειώθηκε σε προκριματική φάση Μουντιάλ μέχρι τα προκριματικά του 1970 όταν η Γερμανία διέλυσε την Κύπρο με 12-0.
Στην τελική φάση του Μουντιάλ προκρίθηκαν 16 ομάδες. Όμως όταν η Αυστρία έπαψε να υφίσταται σαν κράτος οι διοργανωτές κάλεσαν την Αγγλία να συμμετάσχει, αυτή όμως αρνήθηκε. Συνεπώς το Μουντιάλ διεξήχθη με 15 ομάδες και η Σουηδία που είχε κληρωθεί με την Αυστρία πέρασε χωρίς αγώνα στην επόμενη φάση. Το σύστημα διεξαγωγής ήταν το ίδιο με αυτό του προηγούμενου Μουντιάλ. Χαρακτηριστικό της διοργάνωσης ότι συμμετείχαν για πρώτη και τελευταία φορά σε Μουντιάλ η Κούβα και οι Ολλανδικές Ινδίες. Η Γερμανία παρά το γεγονός ότι είχε ενισχυθεί με τους πρωτοκλασσάτους Αυστριακούς, δεν κατάφερε ούτε τον πρώτο γύρο να περάσει λόγω της αδιαφορίας που έδειξαν ακριβώς αυτοί οι παίκτες. Η Νασιοναλμανσαφτ αποκλείστηκε από την Ελβετία σε επαναληπτικό γνωρίζοντας την ήττα με 4-2 (πρώτο ματς 1-1). Η έκπληξη της πρώτης φάσης ήρθε από την Κούβα που απέκλεισε και αυτή σε επαναληπτικό ματς την Ρουμανία με 2-1 (πρώτο ματς 3-3). Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι όταν οι νοκ-άουτ αγώνες έληγαν ισόπαλοι το ματς πήγαινε στην παράταση και αν δεν άλλαζε το αποτέλεσμα διεξαγόταν επαναληπτικός. Η Τσεχοσλοβακία, φιναλίστ του 1934 δυσκολεύτηκε να κάμψει την αντίσταση των Ολλανδών στην κανονική διάρκεια του αγώνα ,και κέρδισε 3-0 στην παράταση ενώ οι διοργανωτές Γάλλοι πέρασαν εύκολα 3-1 το Βέλγιο. Η Ουγγαρία συνέτριψε τις Ολλανδικές Ινδίες με 6-0 ενώ η Ιταλία νίκησε δύσκολα στην παράταση τους Νορβηγούς με 2-1. Το πλέον συναρπαστικό παιγνίδι διεξήχθη στο Στρασβούργο μεταξύ της Βραζιλίας και της Πολωνίας και έληξε με νίκη των Βραζιλιάνων με σκορ 6-5!! Σε αυτόν τον αγώνα οι Λεόνιντας και Βιλιμόφσκι πέτυχαν από τέσσερα γκολ ο καθένας. Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε τη διακύμανση του σκόρ στο συγκεκριμένο μεγάλο παιγνίδι που κρίθηκε στην παράταση:
1-0 18’ Λεόνιντας,
1-1 22’ πεν. Βιλιμόφσκι,
2-1 25’ Ρομέου,
3-1 44’ Λεόνιντας,
3-2 50’ Σέρφκε,
3-3 59’ Βιλιμόφσκι,
4-3 72’ Περάτσιο,
4-4 88’ Βιλιμόφσκι,
5-4 93’ Λεόνιντας,
6-4 102’ Λεόνιντας,
6-5 107’ Βιλιμόφσκι.
Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων δεν ήταν μεγάλες και θα μπορούσαμε να πούμε ότι η α’ φάση ήταν ιδιαίτερα ισορροπημένη. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα πέντε από τα επτά ματς πήγαν στην παράταση. Στα προημιτελικά η Ιταλία κληρώθηκε με τη διοργανώτρια Γαλλία την οποία και κέρδισε 3-1 στο στάδιο Κολόμπ του Παρισιού. Η ευνοημένη της α’ φάσης Σουηδία συνέτριψε την έκπληξη Κούβα με 8-0 με τον Βέτερστρομ να ισοφαρίζει το ρεκόρ των Βιλιμόφσκι και Λεόνιντας πετυχαίνοντας κι αυτός 4 γκολ. Η Βραζιλία χρειάστηκε 2 αγώνες για να κάμψει την αντίσταση των Τσεχοσλοβάκων (1-1, 2-1) και ενώ στον 1ο αγώνα δόθηκαν 4 κόκκινες κάρτες από τον διαιτητή Πάουλ φον Χερτσκα (Ουγγρος) στους Ζεζέ, Προκόπιο, Μασάντο (Βραζιλία) και Ρίχα (Τσεχοσλοβακία) !!! Στον τελευταίο προημιτελικό η Ουγγαρία έσπασε το «Βερού» (πρόγονος του Κατενάτσιο) των Ελβετών και νίκησε με 2-0 με γκολ των υπερσκόρερ Σάροσι και Τσένγκελερ.
Στα ημιτελικά η Ιταλία αγωνίστηκε εναντίον των Βραζιλιάνων. Ο προπονητής της Βραζιλίας θέλοντας να … ξεκουράσει τους Λεόνιντας (8 γκολ σε τρία ματς μέχρι τότε) και τον Τιμ εν όψει του … τελικού δεν τους έβαλε να αγωνιστούν. Οι Ιταλοί έπιασαν την ευκαιρία από τα μαλλιά και προκρίθηκαν χάρη σε δύο γκολ των Κολαούσι και Μεάτσα, ενώ ο Ρομέου μείωσε στο 87’ για τους … εμβρόντητους Βραζιλιάνους…. Στον άλλο ημιτελικό οι Ούγγροι διέλυσαν τους Σουηδούς με 5-1 παρ’ ότι βρέθηκαν από το 4ο λεπτό πίσω στο σκορ και φάνταζαν σαν το μεγάλο φαβορί για την τελική επικράτηση.
Στον τελικό της παρηγοριάς οι Βραζιλιάνοι νίκησαν 4-2 τους Σουηδούς και κατέλαβαν την τρίτη θέση.
Στις 19 Ιουνίου στο στάδιο Κολόμπ του Παρισιού, το τρόπαιο θα διεκδικούσαν οι παγκόσμιοι πρωταθλητές του 1934 και οι Ούγγροι. Προγνωστικά ήταν δύσκολο να γίνουν αφού και οι δύο ομάδες παρουσιαζόταν περίπου ισοδύναμες. Αντιμέτωπες ήταν δύο διαφορετικές σχολές ποδοσφαίρου. Οι περισσότερο συντηρητικοί στην επίθεση και πιο φινετσάτοι Μαγυάροι απέναντι στους δυνατότερους και καλύτερους επιθετικά Ιταλούς. Στον τελικό η Ιταλία ευτύχησε να έχει σε μεγάλη μέρα τον Τζουζέπε Μεάτσα. Στο 5’ αυτός ο πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής σερβίρισε έτοιμο γκολ στον Κολαούσι ο οποίος εκμεταλλεύτηκε το δώρο και άνοιξε το σκορ. Όμως πριν καλά προλάβουν να χαρούν οι Ιταλοί, στο 7ο λεπτό ο Τίτκος ισοφάρισε μετά από πάσα του Σάροσι. Ο Μεάτσα και πάλι στο 16’ βγάζει τον Πιόλα φάτσα με το γκολ και αυτός βάζει και πάλι μπροστά τους Ατζούρι με 2-1. Στο 35ο λεπτό, ποιος άλλος; Ο Μεάτσα σεντράρει και ο Κολαούσι δίνει αέρα 2 τερμάτων στους Ιταλούς (3-1). Στο β’ μέρος η Ιταλία δεν κινδύνεψε ιδιαίτερα. Ακόμα και όταν στο 70’ ο Σάροσι μείωσε σε 3-2 , οι Ιταλοί ανασυντάχθηκαν, πήραν το κέντρο και με τον Μεάτσα και Φερράρι να δημιουργούν έκανε άνω κάτω την Μαγυάρικη άμυνα. Στο 80’ ο Μπιαβάτι έβγαλε πάσα στον Πιόλα που δε δυσκολεύτηκε να κάνει το τελικό 4-2. Όταν ο Γάλλος διαιτητής Καπντεβίλ σφύριξε τη λήξη , οι παίκτες της «σκουάντρα ατζούρα» έγιναν ένα κουβάρι στο κέντρο του γηπέδου. Η Ιταλία ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια για δεύτερη συνεχή φορά και εκείνη τη νύχτα σε ολόκληρη τη χερσόνησο ένας ολόκληρος λαός πανηγύριζε.
Όμως τα μαύρα σύννεφα του πολέμου είχαν ήδη σκεπάσει την Ευρώπη. Δεκατέσσερις μήνες αργότερα οι Γερμανοί θα εισέβαλλαν στην Πολωνία και θα άρχιζε ο αιματηρός πόλεμος. Το Παγκόσμιο Κύπελλο θα γνώριζε μια διακοπή 12 ετών πριν ξαναρχίσει πάλι το 1950 στα γήπεδα της Βραζιλίας…
1. Λεονίντας ντα Σίλβα (ΒΡΑΖΙΛΙΑ) 8 γκολ
2. Γκιούλα Ζένγκελερ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ) 7 γκολ
3. Σίλβιο Πιόλα (ΙΤΑΛΙΑ) 5 γκολ
4. Γκιόργκι Σάροσι (ΟΥΓΓΑΡΙΑ), Τζίνο Κολαούσι (ΙΤΑΛΙΑ), Γκούσταβ Βέτερστρομ (ΣΟΥΗΔΙΑ), Ερνστ Βιλιμόφσκι (ΠΟΛΩΝΙΑ) 4 γκολ
5. Αντρέ Αμπεγκλέν ΙΙΙ (ΕΛΒΕΤΙΑ), Ρομέο Πελικιάρι (ΒΡΑΖΙΛΙΑ), Άρνε Νίμπεργκ (ΣΟΥΗΔΙΑ), Έκτορ Σοκόρο (ΚΟΥΒΑ) 3 γκολ
Σίλβιο Πιόλα (ΙΤΑΛΙΑ)
Μπορεί να μην αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ του 1938 αλλά σκόραρε όποτε … έπρεπε και ήταν η κορυφαία φυσιογνωμία του (ψηφίστηκε άλλωστε ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της τελικής φάσης). Ο Σίλβιο Πιόλα πέτυχε πέντε γκολ αλλά όλα αποδείχτηκαν σημαντικά για την Ιταλία στο δρόμο προς το δεύτερο συνεχόμενο τρόπαιο. Ο γεννημένος το 1913 επιθετικός, σκόραρε το νικητήριο τέρμα απέναντι στους Νορβηγούς (2-1), τα δύο που έκαναν τη διαφορά με τους Γάλλους (3-1) και δύο στον τελικό (2-1 και 4-2 όταν οι Ούγγροι προσπαθούσαν να ξεθαρρέψουν).
Ο Πιόλα ήταν από τους κορυφαίους γκολτζήδες που ανέδειξε το Ιταλικό αλλά και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 16 ετών στην Προ Βέρτσελι και τη συνέχισε στις Λάτσιο ,Γιουβέντους και Νοβάρα. Το 1951 ξεπέρασε το ρεκόρ του Τζουζέπε Μεάτσα πετυχαίνοντας το 336ο του γκολ στο Καμπιονάτο. Φόρεσε 34 φορές τη φανέλα της εθνικής ομάδας με τελευταία το 1952 σε ηλικία 39 ετών και πέτυχε με αυτή 30 τέρματα. Ένα από αυτά ήταν με το χέρι (αλά Μαραντόνα) εναντίον της … Αγγλίας. Αποσύρθηκε το 1954 και θήτευσε ως τεχνικός στην εθνική ομάδα των Ελπίδων της Ιταλίας και στη Λάτσιο.
Γκιόργκι Σάροσι (ΟΥΓΓΑΡΙΑ)
Ο Γκιόργκι Σάροσι οδήγησε μαζί με τον επίσης εξαίρετο σκόρερ Γκιούλα Τσένγκελερ, την εθνική ομάδα της Ουγγαρίας στον πρώτο της τελικό, χωρίς όμως να καταφέρει να πανηγυρίσει τον παγκόσμιο τίτλο. Γεννημένος το 1912 ξεκίνησε την καριέρα του στη Φερεντσβάρος πριν τον «αρπάξει» η Γιουβέντους αμέσως μετά το Μουντιάλ του 1938. Έπαιξε 62 φορές στην εθνική ομάδα με την οποία πέτυχε 42 γκολ. Πέτυχε και τα 5 γκολ στο 5-3 επί της Αυστρίας το 1936 και ένα χρόνο αργότερα πέτυχε επτά γκολ σε βάρος της Τσεχοσλοβακίας !! Ο πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής (αγωνιζόταν με ευχέρεια τόσο ως επιθετικός όσο και ως καθαρός αμυντικός!) είχε και άλλες αθλητικές ροπές και κέρδισε τιμές και τρόπαια ως κολυμβητής, ξιφομάχος και τενίστας!!! Μετά μάλιστα την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας πήρε πτυχίο Νομικής ,αν και ασχολήθηκε τελικά με την προπονητική ,οδηγώντας μάλιστα το 1952 την Γιουβέντους ως τεχνικός στην κατάκτηση του «σκουντέτο».
Λεονίντας Ντα Σίλβα (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)
Ο Λεονίντας ντα Σίλβα θα μπορούσε να είναι ο πιο μεγάλος πρωταγωνιστής του Μουντιάλ της Γαλλίας αν ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Βραζιλίας δεν έβλεπε τόσο υπεροπτικά τον ημιτελικό με την Ιταλία. Ο Αντεμάρ Πιμέντα αποφάσισε να … ξεκουράσει τον Λεόνιντας, η Βραζιλία έχασε 2-1 και ίσως κάπου εκεί να άλλαξε η ιστορία. Μέχρι εκείνο το σημείο ο βραχύσωμος επιθετικός είχε σημειώσει 8 γκολ σε τρία παιγνίδια που παρά τις προσπάθειες του Ούγγρου Τσένκελερ (έμεινε στα 7) έφτασαν να κερδίσει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ. Ο Λεονίντας γεννήθηκε το 1913 και έγινε γνωστός με το παρατσούκλι «μαύρο διαμάντι» που παραπέμπει συνήθως στον πιο πρόσφατο και σαφώς πιο διάσημο Πελέ. Μικρός το δέμας αλλά εκπληκτικός σκόρερ είχε επίσης το προσωνύμιο «ο άνθρωπος από λάστιχο» και ως σπεσιαλιτέ του τα ανάποδα ψαλίδια.
Ξεκίνησε την καριέρα του σε μικρές ομάδες του Ρίο ντε Τζανέιρο και έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα το 1932 σημειώνοντας 2 γκολ σε βάρος της Ουρουγουάης. Αποτέλεσμα ήταν την επόμενη σαιζόν να μεταγραφεί στην Πενιαρόλ του Μοντεβίδεο όπου έμεινε μόνο μια αγωνιστική περίοδο. Επιστρέφει στην πατρίδα του και παίζει με τη Βάσκο ντα Γκάμα την οποία και οδηγεί στον τίτλο. Το ίδιο έκανε και με την Μποταφόγκο το 1935 κι ενώ είχε ήδη εμφανιστεί στο Μουντιάλ του 1934. Συνέχισε την καριέρα του στη Φλαμένγκο μέχρι το 1942 και μετά στη Σάο Πάολο όπου και την ολοκλήρωσε το 1950. Επέστρεψε στην τελευταία ως τεχνικός το 1953, εργάστηκε ως σχολιαστής ραδιοφώνου ενώ είχε ανοίξει και επιχείρηση κατασκευής επίπλων.
Η FIFA από το τρίτο παγκόσμιο κύπελλο καθιέρωσε την αυτόματη πρόκριση της διοργανώτριας και της κατόχου στα τελικά. Έτσι η Ιταλία και η Γαλλία δεν χρειάστηκε να δώσουν προκριματικούς αγώνες.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου και όταν η Ιταλία αποσχίστηκε από τον «άξονα» και οι Γερμανοί μπήκαν στη Ρώμη προσπάθησαν να βρουν το χρυσό τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το οποίο είχαν οι Ιταλοί στην κατοχή τους σαν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Έψαξαν στα γραφεία της Ιταλικής ομοσπονδίας όμως το τρόπαιο είχε κάνει … φτερά. Ο γενικός γραμματέας πρόλαβε και το πήρε σπίτι του όπου το κράτησε μέχρι το τέλος του πολέμου καταφέρνοντας να το σώσει από τους ναζί.
Στην παράταση του αγώνα Βραζιλίας – Πολωνίας :6-5 ο Λεονίντας ήθελε να αγωνιστεί ξυπόλητος καθώς η βροχή και το βαρύ τερέν είχαν μουσκέψει τα παπούτσια του με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται στις κινήσεις του. Έβγαλε λοιπόν τα παπούτσια του και μπήκε στον αγωνιστικό χώρο. Όμως ο Σουηδός διαιτητής Ιβάν Έκλιντ τον είδε και τον υποχρέωσε να φορέσει και πάλι τα παπούτσια…
Οι Ολλανδικές Ινδίες ήταν η πρώτη ασιατική ομάδα που συμμετείχε σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Από μια βίλα έχασε κάθε Βραζιλιάνος διεθνής. Αυτό ήταν το πριμ που είχε υποσχεθεί στους παίκτες ο δικτάτορας της χώρας Ζετούλιο Βάργκας σε περίπτωση κατάκτησης του Μουντιάλ
Έκπληξη προκλήθηκε όταν ο τεχνικός της Κούβας απέσυρε στον επαναληπτικό αγώνα με τη Ρουμανία τον εκπληκτικό στο πρώτο παιγνίδι τερματοφύλακα Μπενίτο Καρβαγέλες και παρέταξε τον αναπληρωματικό Χουάν Άρια. Ο τελευταίος όμως ήταν επίσης συγκλονιστικός και αποδείχθηκε ο ακρογωνιαίος λίθος της νίκης – πρόκρισης των Κουβανών. Στο ίδιο παιγνίδι ο Κάρλος Μακίνα υποδείχθηκε σε θέση οφ-σαϊντ από τον επόπτη όταν σκόραρε το νικητήριο γκολ της Κούβας. Όμως ο διαιτητής αγνόησε τον επόπτη, πήρε τη φάση επάνω του και κατακύρωσε το γκολ.
Μόνο τρεις παίκτες συμπλήρωσαν τρεις συμμετοχές στα ισάριθμα παγκόσμια κύπελλα. Ήταν οι Γάλλοι Ετιέν Ματλέ και Εντμόντ Ντελφούρ και ο Βέλγος Μπέρναρντ Βόορχοφ.
Τα 11 γκολ του αγώνα Βραζιλία-Πολωνία ήταν τα περισσότερα που έχουν σημειωθεί σε ένα αγώνα σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου. Το ρεκόρ έσπασε το 1954 στην Ελβετία.
Ο Ματίας Ζίντελαρ ήταν ένας από τους Αυστριακούς διεθνείς που αρνήθηκαν να παίξουν για την εθνική Γερμανίας, γι’ αυτό και η Βιέννη δεν τον ξέχασε ποτέ ,εκτός από τα ποδοσφαιρικά του κατορθώματα. Έτσι ο δρόμος «Λααερμπεργκ» μετονονομάστηκε σε «Ζίντελαρ Γκάσε». Ο Ζίντελαρ είχε μάλιστα ανοίξει ένα καφέ το οποίο υπάρχει ακόμα και σήμερα και αποτελεί το σημείο αναφοράς των οπαδών της Αούστρια Βιέννης στην Ρααμπέργκεν Γκάσε.
Ο ένας κοντός και μαύρος, ο άλλος ψηλός και ξανθός. Αμφότεροι πέτυχαν από 4 γκολ στο Βραζιλία-Πολωνία:6-5 και λέγονται Λεόνιντας Ντα Σίλβα και Ερνστ Βιλιμόφσκι αντίστοιχα. Πρώτος χρονικά το σημείωσε ο Βραζιλιάνος και ακολούθησε ο Πολωνός. Μερικές μέρες αργότερα πέτυχε καρέ και ο Σουηδός Βέτερστρομ. Το κατόρθωμά τους το επανέλαβαν αρκετοί στην πορεία του χρόνου, μέχρι το 1994 που ο Ρώσος Όλεγκ Σαλένκο πέτυχε πενταρέ στο 5-1 επί του Καμερούν και τους πήρε την πρωτιά.