Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Παγκόσμιο Κύπελλο – Η Ιστορία

Μουντιάλ έρχεται λοιπόν όπως έλεγα και στο προηγούμενο σημείωμά μου και λέω να φρεσκάρω λίγο τις γνώσεις και τις μνήμες μας με ότι έχω συλλέξει από περιοδικά, αφιερώματα κτλ, για τα Μουντιάλ που έχουν γίνει. Και να τα πάρουμε όλα από την αρχή , να έχουμε κάτι να διαβάζουμε μέχρι να ξεκινήσει και το πανηγύρι στη Ν. Αφρική φέτος, το πρώτο αφρικάνικο Μουντιάλ.

Ξεκινάμε λοιπόν από τότε που … δεν υπήρχε ο κόσμος…

Ας δούμε πως ξεκίνησαν όλα.

Ήταν στις αρχές του 20ου αιώνα όταν ο Γάλλος Ρομπέρ Γκερέν και ο Ολλανδός Κορνέλιους Χίρσμαν είχαν την ιδέα για τη δημιουργία μιας οργάνωσης που θα διοικούσε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Οι Βρετανοί είχαν ήδη προχωρήσει στην ίδρυση των τεσσάρων ομοσπονδιών (Αγγλίας, Σκοτίας, Ιρλανδίας και Ουαλίας) πολλά χρόνια νωρίτερα αλλά το ποδόσφαιρο είχε πλέον εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη υφήλιο. Οι Γκερέν και Χίρσμαν ένιωσαν έτσι την ανάγκη να ενωθούν όλες οι ποδοσφαιρικές δυνάμεις κάτω από κοινή στέγη και για το συμφέρον του ίδιου οράματος. Παρά τις επίπονες προσπάθειες τους όμως να πείσουν την Αγγλία να αναλάβει, με δεδομένη την εμπειρία της, την ευθύνη για τη δημιουργία της παγκόσμιας ομοσπονδίας, οι υπερόπτες Βρετανοί έκριναν ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν απαραίτητο. «Δεν μπορούμε να διακρίνουμε τα πλεονεκτήματα ενός τέτοιου σχεδίου» ήταν μια από τις χαρακτηριστικές απαντήσεις των Άγγλων…

Έτσι ο Γκερέν και ο Χίρσμαν πήραν την απόφαση να ιδρύσουν την παγκόσμια ομοσπονδία χωρίς τους «πατέρες». Η ιδέα έγινε πράξη στις 21 Μαΐου 1904 στο Παρίσι και η Federation Internationale de Football Association (FIFA) πήρε «σάρκα και οστά». Παράλληλα άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα για τη δημιουργία μιας διοργάνωσης ,υπό τη σκεπή της FIFA, που θα έφερνε αντιμέτωπες τις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Το όνειρο όμως θα χρειαζόταν περίπου 25 χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος δημιούργησε ακόμα περισσότερα προβλήματα. Οι Άγγλοι και οι σύμμαχοί τους εξακολουθούσαν να αρνούνται να παίξουν με τις χώρες που πολέμησαν και αποφάσισαν την αποχώρησή τους από τη FIFA. Οι Σκανδιναβοί από την πλευρά τους, δεν ήθελαν να στερηθούν του δικαιώματος να αντιμετωπίζουν όποιους αντιπάλους επιθυμούσαν.

Το 1921 ανέλαβε την προεδρία της ΦΙΦΑ ο Ζιλ Ριμέ, ο άνθρωπος που κατάφερε τελικά να επιλύσει τις διαφορές και να επιβάλλει – σε μια πρώτη φάση – την τάξη. Μέχρι τότε το ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών αγώνων ήταν αυτό που αναδείκνυε την καλύτερη ομάδα του κόσμου. Η εισαγωγή του επαγγελματισμού σε αρκετές χώρες (στην Αγγλία από το 19ο αιώνα, στην Τσεχοσλοβακία το 1925 και στις Ουγγαρία και Αυστρία ένα χρόνο αργότερα) και του ημιεπαγγελματισμού στις νοτιοαμερικάνικες χώρες (Βραζιλία, Ουρουγουάη και Αργεντινή) προκάλεσε μια ερμαφρόδιτη κατάσταση στο καθαρά ερασιτεχνικό και διαφορετικής νοοτροπίας ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων. Η ΦΙΦΑ και η ΔΟΕ άρχισαν να σφάζονται για το ποια θα έχει την εποπτεία στο Ολυμπιακό τουρνουά. Οι συνθήκες για τη δημιουργία του Παγκοσμίου Κυπέλλου είχαν ωριμάσει.

Στις 10 Δεκεμβρίου του 1926, ο Ζιλ Ριμέ έδωσε την εντολή σε μια επιτροπή να μελετήσει τη δημιουργία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η επιτροπή αποτελείτο από το Γάλλο Ανρι Ντελονέ (μετέπειτα εμπνευστή του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης), τον Ελβετό Φρανσουά Μπονέ, τον Αυστριακό Ούγκο Μάιζλ, το Γερμανό Ούλριχ Λίνεμαν ,τον Ούγγρο Ιστβάν Φίσερ και τον Ιταλό Φερέτι. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1928 (την παραμονή έναρξης του ποδοσφαιρικού τουρνουά των Ολυμπιακών του Άμστερνταμ) η πρόταση πέρασε με ψήφους 25 υπέρ, 5 κατά (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Εσθονία) και μία λευκή (Γερμανία).

Ένα χρόνο αργότερα τα πάντα ήταν ακόμα ρευστά. Το μόνο που είχε οριστεί ήταν ότι η πρώτη διοργάνωση θα διεξαγόταν το 1930. Τίποτα άλλο, ούτε η ονομασία της διοργάνωσης δεν είχε αποφασιστεί. «Παγκόσμιο Κύπελλο», «Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου», «Τρόπαιο Ζιλ Ριμέ». Τελικά επικράτησε η τελευταία προς τιμήν του ανθρώπου που έκανε το όνειρο πραγματικότητα.

Όσο για τον τόπο διεξαγωγής του; Η πρόταση του αντιπροέδρου της FIFA Ροντολφ Ζεελντρέιερς, να αναλάβει τα έξοδα η οικοδέσποινα (μεταφορά και διαμονή για τους ανθρώπους της FIFA, τις αποστολές και τους διαιτητές) τρόμαξε τις περισσότερες υποψήφιες. Η Ολλανδία, η Ουγγαρία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Σουηδία και η Ουρουγουάη είχαν υποβάλλει υποψηφιότητα αλλά άρχισαν σιγά-σιγά να αποσύρονται. Τελευταία έμεινε η Ουρουγουάη και η FIFA δεν δίστασε να της απονείμει την τιμή. Η εθνική της ομάδα είχε κατακτήσει το Ολυμπιακό τουρνουά το 1924 και το 1928, ενώ το 1930 η χώρα θα γιόρταζε τα εκατοντάχρονα της ανεξαρτησίας της (εξ ου και η ονομασία του γηπέδου «Σεντενάριο»).

Η αρχή είχε πλέον γίνει γι’ αυτό που έμελλε να εξελιχθεί στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση και στη δεύτερη αθλητική μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες…

(Συνεχίζεται …)

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Παγκόσμιο Κύπελλο-Ιστορία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Όταν οι φωνές των γκολ κάλυψαν τις κραυγές των βασανιστηρίων

Το Μουντιάλ του 1978 είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα όλων των εποχών. Ένα Μουντιάλ γεμάτο όμορφες εικόνες από τα γεμάτα γήπεδα, ωραίες ιστορίες πίσω από φωτογραφίες, αλλά και την ασχήμια της πολιτικής κατάστασης στην Αργεντινή και πολλές κατηγορίες για όσα έγιναν στον αγωνιστικό χώρο (και έξω από αυτόν). Η ιστορία του Λεοπόλδο Ιάκιντο Λούκε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μια παραλίγο πρόκριση με ένα ξυραφάκι

Μέχρι πού θα έφτανε μια ομάδα για να κερδίσει την παρουσία της σε ένα Μουντιάλ; Την απάντηση μάς την δίνει η εθνική ομάδα της Χιλής στα προκριματικά του Μουντιάλ του 1990. Το σύστημα της πρόκρισης τότε για το Μουντιάλ ήταν, όπως φαντάζεστε, μαγικό. Οι μόλις 9 ομάδες της CONMEBOL χωρίστηκαν σε τρεις ομίλους των τριών […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *