Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Παράγοντας τον νέο David Villa

Αν για τη διοίκηση της Βαλένθια η πώληση του Νταβίντ Βίγια στη Μπαρσελόνα ήταν ένα αναγκαίο κακό μπροστά στα τεράστια χρέη που μαστίζουν το σύλλογο, για τους φιλάθλους των «νυχτερίδων» είναι κάτι πολύ περισσότερο.

Είναι η αγωνία και ο προβληματισμός για το μέλλον της ομάδας την οποία έχουν συνηθίσει να βλέπουν σε υψηλό επίπεδο και σίγουρα δεν θέλουν να την δουν να παρακμάζει.

Οι συζητήσεις πολλές αυτές τις ημέρες σχετικά με τον αντικαταστάτη του Αστουριάνου σούπερ σταρ, όμως η λύση φαίνεται πως θα προέλθει τελικά απ τα σπλάχνα της ομάδας, κάτι που συνήθως δίνει και τα ασφαλέστερα αποτελέσματα.

Ο λόγος για τον 16χρονο διεθνή με την Εθνική Ισπανίας κάτω των 17 ετών Paco Alcácer που φέτος μόλις μεταπήδησε απ τις μικρές ομάδες της Βαλένθια στην Β’ ομάδα και αυτές τις ημέρες διαπρέπει στο Λιχνενστάϊν με την Εθνική της χώρας του στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Ο πιτσιρικάς έχει προλάβει να σκοράρει ήδη 4 γκολ σε δύο αγώνες «καρφώνοντας» μια φορά τη Γαλλία και πετυχαίνοντας χατ τρικ εναντίον της Ελβετίας.

Μπορεί το ρίσκο της χρησιμοποίησης του ως βασικού στην Primera Division να είναι μεγάλο, όμως ο Ουνάϊ Εμερί τον παρακολουθεί στενά εδώ και δύο χρόνια και δείχνει να τον εμπιστεύεται απόλυτα.

Καμαρώστε τον (o αρχηγός με το νούμερο 9)

 

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

βιντεοθεραπεία, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, Ισπανικό πρωτάθλημα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πικέ

Στο βιβλίο του «Ολυμπιακό Σαμποτάζ» ο Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν γράφει, αναφερόμενος στους Καταλανούς ηγέτες: «Ο αρχηγός είναι ένας αναγκαίος παραλογισμός στην πολιτική αγορά που κινητοποιεί ερωτευμένους φαντασιόπληκτους». Ο Μανόλο ως γνήσιο τέκνο της πόλης της Βαρκελώνης και φανατικός οπαδός της Μπαρσελόνα, ήξερε πάρα πολύ καλά την ψυχολογία της Καταλωνίας, της Βαρκελώνης και της Μπάρσα. Μια […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η γενοκτονία της Ρουάντα και το ποδόσφαιρο

Έχω παρακολουθήσει εκατοντάδες ταινίες στη ζωή μου. Έχω δει σκηνές με κάθε πιθανή μορφή βίας, βασανιστήρια, τραγωδίες, σκηνές με ανθρώπους που υπέφεραν άδικα, σκηνές βασισμένες σε αληθινές ιστορίες με δολοφονίες, κακοποιήσεις και ανείπωτες βιαιότητες. Το «Hotel Rwanda» ήταν η πρώτη ταινία στην οποία κάπου στη μέση πάτησα το pause, με ένα κεφάλι έτοιμο να εκραγεί […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *