OYΡΟΥΓΟΥΑΗ 1930

Στο πρώτο παγκόσμιο κύπελλο συμμετείχαν δεκατρείς ομάδες, η διοργανώτρια Ουρουγουάη, η Αργεντινή, η Βραζιλία, το Περού , η Χιλή, η Βολιβία και η Παραγουάη από την Νότιο Αμερική, οι ΗΠΑ και το Μεξικό από την Κεντρική και Βόρειο Αμερική ενώ από την Ευρώπη το «παρόν» έδωσαν μόνο 4 χώρες η Γαλλία, η Ρουμανία , η Γιουγκοσλαβία και το Βέλγιο. Η παρθενική διοργάνωση του κορυφαίου ποδοσφαιρικού θεσμού σημαδεύτηκε από την απουσία της αφρόκρεμας του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Οι μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις της υφηλίου εκείνη την εποχή όπως η Ιταλία, η Αυστρία (διέθετε την περίφημη Wunderteam) η Ουγγαρία, η Τσεχοσλοβακία, η Γερμανία και η Ελβετία δεν πήγαν στα γήπεδα της Ουρουγουάης. Οι βασικότεροι λόγοι γι’ αυτό ήταν η μακρινή απόσταση (η διάρκεια του ταξιδιού με επιστροφή ήταν έξι εβδομάδες) αλλά και οι δουλειές των ποδοσφαιριστών. Και αυτό γιατί κανείς δεν μπορούσε να απουσιάσει από την εργασία του για τόσο μεγάλο διάστημα που απαιτείτο (σχεδόν δύο μήνες). Όσον αφορά τις πέντε Βρετανικές (Αγγλία, Σκοτία, Ιρλανδία, Ουαλία και Έϊρε) εκείνη την εποχή είχαν αποχωρήσει από τη FIFA και οι ομοσπονδίες τους δεν παραδέχονταν άλλο τουρνουά εκτός από το Κύπελλο Βρετανικών Νήσων που διοργάνωναν οι ίδιες.

Η κλήρωση των ομίλων έγινε στις 11 Ιουλίου, δύο μόλις ημέρες πριν την έναρξη των αγώνων. Κληρώθηκε ένας όμιλος των τεσσάρων και τρεις όμιλοι των τριών ομάδων. Ένα ακόμα γεγονός που σημάδεψε το 1ο παγκόσμιο κύπελλο ήταν το «φιάσκο» της Βραζιλίας. Η κόντρα που υπήρχε μεταξύ των ομοσπονδιών του Ρίο ντε Τζανέιρο και του Σάο Πάολο ήταν η αιτία ώστε στο παγκόσμιο Κύπελλο η Βραζιλία να μη συμμετάσχει με τους πρωτοκλασάτους παίκτες εκείνης της εποχής.

Στις 13 Ιουλίου στις 2 το μεσημέρι ώρα Μοντεβίδεο έγινε η σέντρα της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη. Αντίπαλοι στο γήπεδο «Ποσίτος» η Γαλλία και το Μεξικό με διαιτητή τον Ουρουγουανό Ντομίνγκο Λομπάρντι. Το όνειρο του Ζιλ Ριμέ είχε επιτέλους γίνει πραγματικότητα. Το χαρακτηριστικό αυτού του αγώνα ήταν ότι μόλις στο 10’ ο Γάλλος τερματοφύλακας Αλέξις Τεπό τραυματίστηκε στο σαγόνι και αποχώρησε ,και καθώς εκείνη την εποχή απαγορευόταν οι αλλαγές οι Γάλλοι αγωνίστηκαν με 10 παίκτες και τον μέσο Σαντρέλ στην θέση του τερματοφύλακα. Παρ’ όλα αυτά στο 19’ ο Λουσιέν Λοράν έγινε ο πρώτος παίκτης που σκόραρε σε Παγκόσμιο Κύπελλο και η Γαλλία παρά το αριθμητικό μειονέκτημα επικράτησε με 4-1. Όμως η ομάδα που κέρδισε την πρώτη θέση στον όμιλο ήταν η Αργεντινή που πέτυχε τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Στον αγώνα με τη Γαλλία οι Αργεντινοί άνοιξαν το σκορ στο 81’ με τον Λουιζίτο Μόντι και στο 84’ κατά λάθος ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη! Οι Γάλλοι έπεσαν επάνω του και μόλις αντιλήφθηκε το λάθος του φώναξε τους παίκτες πίσω για να παιχθούν τα εναπομείναντα λεπτά….

Στο 2ο όμιλο η Γιουγκοσλαβία επιβλήθηκε της Βραζιλίας με 2-1 και της Βολιβίας με 4-0 και πήρε την πρώτη θέση, ενώ στον 3ο οι οικοδεσπότες νίκησαν το Περού 1-0 και τη Ρουμανία με 4-0 και πέρασαν άνετα. Στον 4ο όμιλο τέλος οι Η.Π.Α. επιβλήθηκαν του Βελγίου και της Παραγουάης με το ίδιο σκορ (3-0) και έκλεισαν την τετράδα των ημιτελικών.

Στην κλήρωση των ημιτελικών ήρθαν αντιμέτωπες Αργεντινή – Η.Π.Α. και Ουρουγουάη – Γιουγκοσλαβία. Και τα δύο ματς έληξαν με το ίδιο συντριπτικό σκορ υπέρ των λατινοαμερικάνων (6-1)! Έτσι βγήκε το μεγάλο ζευγάρι του πρώτου τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στον οποίον οι άσπονδοι γείτονες, Ουρουγουάη και Αργεντινή θα διεκδικούσαν το βαρύτιμο τρόπαιο.

Ο Πάμπλο Ντοράντο άνοιξε το σκορ για την Ουρουγουάη στο 12’ όμως ο Κάρλος Πεουσέλε ισοφάρισε στο 20’ και ο Γκιγιέρμο Στάμπιλε πέτυχε το 2-1 για την Αργεντινή στο 37’, σκορ με το οποίο έκλεισε το ημίχρονο. Στο β’ μέρος η Ουρουγουάη μπήκε πιο αποφασισμένη και ο Πέδρο Τσέα στο 57’ ισοφάρισε. Στο 68’ ο Σάντος Ιριάρτε πέτυχε μέσα σε παραλήρημα το 3-2. Οι γηπεδούχοι επέβαλλαν πλέον ολοκληρωτικά το ρυθμό τους και στο 89’ ο Έκτορ Κάστρο διαμόρφωσε το τελικό 4-2. Το Μοντεβίδεο το βράδυ της 30ης Ιουλίου δεν κοιμήθηκε καθώς όλος ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του τροπαίου. Η πρώτη διοργάνωση του Μουντιάλ είχε ήδη περάσει στην ιστορία…

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΚΟΡΕΡ ΤΟΥ 1930

1. Γκιγιέρμο Στάμπιλε (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ) 8 γκολ
2. Πέδρο Τσέα (ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ) 5 γκολ
3. Γκιγιέρμο Σουμπιάμπρε (ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ) 4 γκολ
4. Κάρλος Πεουσέγε (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ), Μπερντ Πατενόντ (ΗΠΑ), Ιβάν Μπεκ (ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ), Περεγκρίνο Ανσέλμο (ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ), Πρεγκίνιο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ) 3 γκολ

Γκιγιέρμο Στάμπιλε (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ)
Ο Γκιγιέρμο Στάμπιλε έγινε μάλλον από σύμπτωση η μεγάλη μορφή του πρώτου παγκοσμίου κυπέλλου και μαζί ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 8 γκολ. Ο τεχνικός της Αργεντινής Φρανσίσκο Ολαζάρ τον είχε εκτός ομάδας στο πρώτο παιγνίδι και αναγκάστηκε να τον χρησιμοποιήσει στο 2ο εναντίον του Μεξικού επειδή ο αρχηγός Φερρέιρα δεν μπορούσε να αγωνιστεί. Ο Γκιγιέρμο Στάμπιλε (γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1906), όχι μόνο σκόραρε αλλά πέτυχε και το 1ο χατ-τρικ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Αργεντινός (31 διεθνείς συμμετοχές) που αγωνιζόταν εκείνη την εποχή στην Ουρακάν (ξεκίνησε από τη Σπορτίβο Μετάν) σκόραρε και σε όλα τα επόμενα παιγνίδια της διοργάνωσης αλλά είδε τελικά την ομάδα του να χάνει στον τελικό από την οικοδέσποινα Ουρουγουάη. Μετά το Μουντιάλ ο Στάμπιλε συνέχισε την καριέρα του στην Ιταλία και την Τζένοα ενώ αργότερα φόρεσε τη φανέλα της Νάπολι. Ο Γικιγιέρμο Σταμπιλε ήταν ουσιαστικά ο πρώτος σούπερ σταρ του Αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Γαλλική Ρεντ Σταρ, ομάδα που –τι σύμπτωση- ίδρυσε ο Ζιλ Ριμέ. Πέθανε την 1η Σεπτεμβρίου του 1966.

Εκτορ Σκαρόνε (ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ)
Ο Έκτορ Σκαρόνε αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού ενδιαμέσου και ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής του. Υπήρξε βασικό στέλεχος της Ολυμπιακής ομάδας της Ουρουγουάης που κατέκτησε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 1924 στο Παρίσι και το 1928 στο Άμστερνταμ. Έκανε έτσι το προσωπικό του «χατ-τρικ» με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 14 ετών ( γεννήθηκε το 1898 ) στην τρίτης κατηγορίας Σπόρτσμαν Μοντεβίδεο πριν πάρει μεταγραφή για τη Νασιονάλ. Ο «μάγος» όπως ήταν το παρατσούκλι του έκανε ένα σύντομο πέρασμα από την Μπαρτσελόνα το 1926. Στην εθνική ομάδα αγωνίστηκε 64 φορές. Μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ Μαδρίτης. Επέστρεψε το 1953 στην πατρίδα του όπου και αγωνίστηκε (σε ηλικία 55 ετών!!!!) με τη Νασιονάλ πριν καθίσει στον πάγκο της. «Έφυγε» από τη ζωή το 1968 σε τροχαίο ατύχημα.

Χοσέ Λεάντρο Αντράντε (ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ)
Ο Χοσέ Λεάντρο Αντράντε γεννήθηκε το 1901 και ήταν ο πρώτος μη λευκός ποδοσφαιριστής που προκάλεσε αίσθηση. Αγωνιζόμενος σε θέση εξτρέμ ξεκίνησε την καριέρα του στην Μπέλα Βίστα πριν μεταπηδήσει στην Νασιονάλ. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Αντράντε αποφάσισε να εγκαταλείψει την εθνική μετά το χρυσό μετάλλιο του 1928 στο Άμστερνταμ. Τον έπεισαν όμως να επιστρέψει για το παγκόσμιο κύπελλο του 1930 στο οποίο και διέπρεψε δημιουργώντας τα περισσότερα γκολ των θριαμβευτών. Τελείωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1933 φορώντας τη φανέλα της Πενιαρόλ και πέθανε το 1957 από πνευμονία. Νωρίτερα είχε την ευτυχία να παρακολουθήσει την εθνική ομάδα της χώρας του να κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1950 μέσα στη Βραζιλία, ομάδα στην οποία αγωνιζόταν ο ανιψιός του Βίκτορ Ροντριγκεζ Αντράντε…

Περίπου 15.000 άνθρωποι δούλευαν ημέρα και νύχτα από το Φεβρουάριο του 1930 προκειμένου να κατασκευαστεί το στάδιο «Σεντενάριο» στην πρωτεύουσα της χώρας το Μοντεβίδεο. Για την κατασκευή του σταδίου απαιτήθηκαν 14.000 κυβικά μέτρα τσιμέντου και 160.000 κυβικά μέτρα άμμου. Το συνολικό κόστος ανήλθε σε 1 εκατομμύριο πέσος.

Εκτός του Σεντενάριο αγώνες διεξήχθησαν και σε άλλα δύο γήπεδα. Το «Ποσίτος» της Πενιαρόλ και το «Παρκ Σεντράλ» της Νασιονάλ.

Η Γαλλία συμμετείχε χωρίς προπονητή στο Μουντιάλ γιατί ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Γκαστόν Μπαρό που ήταν καθηγητής μουσικής, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει άδεια από το Ωδείο του Παρισιού όπου και εργαζόταν.

Ασφάλεια ζωής ζήτησε από τους διοργανωτές ο διαιτητής του τελικού Ζαν Λανζενό. Ο Βέλγος ρέφερι βλέποντας το φλογερό ταμπεραμέντο των Λατίνων φοβήθηκε για τη ζωή του και ζήτησε προστασία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το πλοίο που θα τον μετέφερε στην Ευρώπη ήταν έτοιμο να σαλπάρει αμέσως μετά τη λήξη του τελικού. Τελικά δεν δημιουργήθηκε κανένα επεισόδιο και ο Λανζενό έμεινε στο Μοντεβιδέο άλλες δύο ημέρες.

Σε έρευνες που έγιναν σε φιλάθλους της Αργεντινής κατά την άφιξή τους βρέθηκαν μεταξύ άλλων και κατασχέθηκαν πιστόλια, μαχαίρια και κάθε είδους όπλα.

Για λόγους ασφαλείας η χωρητικότητα του Σεντενάριο στον τελικό μειώθηκε από 100.000 σε 93.000 θέσεις.

Στον τελικό τόσο η Αργεντινή όσο και η Ουρουγουάη επιθυμούσαν να χρησιμοποιηθεί η δική τους μπάλα. Τελικά ο διαιτητής αποφάσισε κάθε ημίχρονο να διεξαχθεί με διαφορετική μπάλα. Έτσι στο α’ μέρος μετά από κλήρωση οι δύο ομάδες έπαιξαν με την Αργεντίνικη και στο β’ μέρος με την μπάλα των Ουρουγουανών.

Ένας παίκτης αποβλήθηκε κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ του 1930. Πρόκειται για τον Περουβιανό Μάριο Ντε Λα Κάσας στον αγώνα με τη Ρουμανία, και διαιτητής ήταν ο Χιλιανός Αλμπέρτο Βαρκέν.