Θλιβερό είναι …

Μετά από ένα μακρύ διάστημα σιωπής επάνω στα ελληνικά δρώμενα, επανέρχομαι σήμερα εξαναγκασμένος να σχολιάσω την επικαιρότητα.

Και λέω εξαναγκασμένος γιατί είναι προτιμότερο να μην έχεις να γράψεις τίποτα για τις βλακείες που συμβαίνουν γύρω σου απ το να πρέπει να επισημάνεις με φόβο κάποια πράγματα επικίνδυνα όχι μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά και για τον δημόσιο βίο γενικότερα.

Περί της συνομιλίας του Σάββα με τον Δουκάκο ομιλώ. Αυτή που υποκλάπηκε και παρέλασε από διάφορους ιστοχώρους. Θα μου πεις τώρα, τι το φοβερό είχε η συνομιλία ενός γραφικού μ έναν άλλον γραφικό; Μήπως σε ξένισαν οι «φυσούνες»; Μήπως ξαφνιάστηκες που έμαθες πώς βγαίνουν (και έβγαιναν) οι διαιτητές; Μήπως εξεπλάγης που ο Σάββας τα χώνει στο «θείο» και στο βλαστάρι του;

Τίποτε απ τα παραπάνω δεν μου τράβηξε την προσοχή. Αυτό που με τρόμο διαπίστωσα, είναι πως αν υποκλέπτονται τα τηλεφωνήματα ενός φαιδρού τύπου, μάλλον δεν την γλυτώνει κανένας μας. Αφού ο Σάββας γιατί όχι εγώ ή εσύ; Αφού ο Δουκάκος γιατί όχι ο καθένας μας;

Το τελευταίο που σκέφτηκα όταν τελείωσε η ακρόαση αυτής της εκπληκτικής συνομιλίας ήταν τι λόγο είχαν να την βγάλουν στη φόρα. Ηταν άραγε ο λόγος να εξοργιστεί ο Σωκράτης εναντίον του Σάββα; Ελάτε τώρα… Χέστηκε μετά συγχωρήσεως ο Σωκράτης για τις αρλούμπες που αμολάει καθημερινά ο κουμπαρούλης του και πρώην άντρας της νυν γυναίκας του. Λες και δεν τον ξέρει δηλαδή και περίμενε τον κοριό για να τον μάθει.

Κι έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα πως επρόκειτο περί διαφημίσεως ή δυσφημίσεως (έννοιες που δύσκολα ξεχωρίζουν στην Ελλάδα) της νέας αθλητικής εφημερίδος. Αυτής ντε, που κάθε πρωί εδώ και 3 ημέρες ποζάρει φρέσκια και … σπαρταριστή εις τα περίπτερα …