Οι ομάδες του Μουντιάλ: Γερμανία

ΓΕΡΜΑΝΙΑ:

Sombrero rewind – Οι αντιπαθητικοί Γερμανοί:

Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου – κι αυτό το ‘τότε’ είναι πριν καν κατανοήσω ότι οι κακόηχοι βρυχηθμοί των Γερμανών είναι κανονική γλώσσα και το ‘Σβαιστάιγκερ’ όνομα και όχι μπινελίκι – έχω μια ιδιαίτερη απέχθεια για όλες τις Γερμανικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της εθνικής τους ομάδας. Για την ακρίβεια, όχι για όλες, καθώς η Βέρντερ Βρέμης εδώ και αρκετά χρόνια, έχει καταφέρει να κερδίσει δικαιολογημένα την συμπάθεια μου.

Οι λόγοι της απέχθειας παραμένουν επιστημονικά αδιευκρίνιστοι, όπως και η διαδικασία με την οποία επιλέγουμε ομάδα στο εξωτερικό, αλλά λογικά ένας ψυχολόγος μετά από αρκετές συνεδρίες και πολλά χαμένα λεφτά θα μου έλεγε ότι οφείλεται στο ότι είμαι Μεσογειακός κι αυτοί Βόρειοι κι ότι από μικρός γούσταρα παίκτες σαν τον Ρομάριο και οι Γερμανοί είχαν παίκτες σαν τον Έφενμπεργκ. Aπό την μέρα μάλιστα που η εθνική Γερμανίας ξεφτίλισε το κακόμοιρο Σαν Μαρίνο, νικώντας με 13-0, ψάχνοντας ‘πειθαρχημένα’ το γκολ μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο (σκόραρε δυο φορές στα τελευταία τρία λεπτά, το 13ο γκολ μάλιστα με πέναλτι!), η σχετική αυτή αντιπάθεια, μετατράπηκε σε αιώνιο όρκο μίσους.

“Όταν δεν σκοτώνεις το θηρίο“

Το 1-3 στο 83ο λεπτό, προσφέρει μια πανηγυρική πρόκριση στην επόμενη φάση αλλά δεν αρκεί. Γιατί είναι Γερμανοί. Και ξέρουν ότι οι αγώνες δεν λήγουν στο 83′. Ούτε καν στο 90′. Τίποτα δεν τελειώνει αν δεν βγει να τραγουδήσει η χοντρή – δεν είναι τυχαίο που το συγκεκριμένο απόφθεγμα έχει Γερμανικές ρίζες!

“Πολύ Γερμανοί για να πεθάνουν“

Οι Γερμανοί προκρίνονται. Είναι γνωστό ότι τους αντιπαθούσα πριν καν μας δείξουν το κωλοδάχτυλο. Αν μπορούσα θα τους εξαφάνιζα από τον πλανήτη. Στην θέση τους, θα έφτιαχνα διπλούς τους Ιρλανδούς. Γιατί είναι καλά παιδιά. Ή τις Τσέχες. Γιατί ..έτσι.

“Ποδοσφαιρικοί προβληματισμοί“

Το όνειρο: Να δώσουν ένα μάθημα σε όλους τους απείθαρχους αυτού του πλανήτη, νικώντας στον τελικό μια φαντεζί ομάδα με προγραμματισμένη αντεπίθεση διαρκείας στα τελευταία 229 δευτερόλεπτα όταν οι αντίπαλοι θα ασχολούνται με τακουνάκια, τσαλιμάκια κι άλλες τέτοιες σαχλαμάρες.

Η ρεαλιστική προσέγγιση: Η Γερμανική προσέγγιση. Χτυπάμε μια-μια τις χώρες και προσέχουμε αυτήν την φορά να φτάσουμε στην Ρωσία καλοκαιράκι. “11 αυτοί, 11 εμείς. Αλλά εμείς είμαστε Γερμανοί.”

Ποιον προσέχω: Τον Holger Badstuber. Γιατί στην Γερμανία τον θεωρούν ελπιδοφόρο, αλλά είναι άμπαλος του κερατά, επιβεβαιώνοντας εν μέρει την θεωρία ότι τα καλά αριστερά μπακ θα ενταχθούν σύντομα στην λίστα με τα υπό εξαφάνιση είδη.