Οι ομάδες του Μουντιάλ: Γκάνα
ΓΚΑΝΑ:
Όταν μοιράσαμε τις ομάδες και μου έτυχε η Γκάνα δεν ενθουσιάστηκα. Τι να γράψεις για την Γκάνα. “Πάλι καλά που υπάρχει κι ο Εσσιέν” σκέφτηκα. Όταν τραυματίστηκε κι ο Εσσιέν τα πράγματα άρχισαν να ζορίζουν. Θα γράψω κάτι για τον Πίπη τον Οφορίκουε, τον αιώνιο έφηβο που είναι 18 χρονών εδώ και 10 χρόνια. Ο Πίπης όμως, θύμα σίγουρα πλεκτάνης, δεν παίζει στην Εθνική. Να γράψεις για τον Μπόατενγκ; “Ποιος Μπόατενγκ μωρέ. Αυτόν τον είχαν στον ΟΦΗ να μαζεύει τα καρπούζια από τα μποστάνια.” θα έλεγε ο Αλέφαντος. Ναι, αλλά τώρα παίζει στη Χετάφε και είναι στο Μουντιάλ, έτσι δεν είναι; Γκάνα… Μια ομάδα με παίκτες που αγωνίζονται από την Λίμπερτι Προφέσιοναλς μέχρι την Ίντερ, μια ομάδα με μεγάλες επιτυχίες στο Κόπα Άφρικα, αλλά μόνο μια παρουσία σε Μουντιάλ το 2006 (στο οποίο πήρε και την πρόκριση). Γκάνα, μια άγνωστη ομάδα… (enter δυνατή μουσική και πανοραμικά πλάνα).
Το όνειρο: Ποτέ μην υποτιμάς τους Γκανέζους. Και αν χαμογελάς τώρα που το διαβάζεις, ρώτα τους Τσέχους και τους Αμερικάνους στο προηγούμενο Μουντιάλ που αποκλείστηκαν χωρίς να το καταλάβουν. Ο Μουντάρι λέει ότι μετά το 2006, τώρα πρέπει να φτάσουν στα ημιτελικά, αλλά αρκεί μια πρόκριση εις βάρος Σερβίας και Αυστραλίας για να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένη η πορεία τους.
Η ρεαλιστική προσέγγιση: Πού πας χωρίς τον Εσσιέν; Για πλάκα 4 γκολ από την Ολλανδία στο προτελευταίο φιλικό και το κενό του ηγέτη της ομάδας φανερό. Πάντως ο όμιλος δεν είναι και του… θανατά. Γκάνα είσαι, δεν φοβάσαι (Ησαΐας στο 41:10 του πρώτου ημιχρόνου).
Ποιον προσέχω: – Άππια !
– Γείτσες !
Ο Στίβεν στα 29 του (στα αφρικάνικα χρόνια) έχει περάσει μια καριέρα γεμάτη κακουχίες. Από ηπατίτιδες μέχρι τραυματισμούς στο γόνατο και από τη Γιουβέντους μέχρι να τον κόβει η Ρούμπιν Καζάν λόγω φόβου για το πόσο αντέχουν τα πόδια του. Ο αρχηγός πλέον Άππια, μετά από μια χρονιά στην Μπολόνια που δεν ακούμπησε, θέλει όσο τίποτα άλλο να ξαναμπεί στον ποδοσφαιρικό χάρτη με τις εμφανίσεις του στο Μουντιάλ.
1 σχόλια σχετικά με το “Οι ομάδες του Μουντιάλ: Γκάνα”
Την πιστεύω την Γκάνα. Αν επαιζε κι ο Εσιέν θα την πίστευα ακόμα περισσότερο.