Οι ομάδες του Μουντιάλ: Δανία

ΔΑΝΙΑ:

Μια φορά κι έναν καιρό,

υπήρχε στα ψηλά της Ευρώπης μια χώρα-πρότυπο για κάθε νότιο χαραμοφάη, ανίκανο πολιτικό. Αυτή η χώρα ήταν τόσο εκνευριστικά πολιτισμένη που ακόμα και στις κερκίδες των γηπέδων, των ναών δηλαδή των άξεστων και των αγροίκων, λάμβανε συμπαράσταση από τους Roligan, ένα κίνημα αποτελούμενο από ήσυχους και ήρεμους φιλάθλους (που σαν μότο τους έχουν το απόφθεγμα “η προσωπική εκτόνωση του ενός σταματάει εκεί που ξεκινάει η εξωτερική γαλήνη του διπλανού του”), κίνημα που κατέχει την 2η θέση στην παγκόσμια κατάταξη των πιο Πολιτισμένων Οπαδών, πίσω μόνο από τους Γιαπωνέζους οι οποίοι δεν θα αρκεστούν στην ευπρεπή συμπεριφορά την ώρα του αγώνα αλλά μετά το τέλος του, θα φροντίσουν να καθαρίσουν τον χώρο που τους ..φιλοξένησε από διάφορα σκουπίδια, σκόνη, σκουριά ή αρνητική αύρα.

Αυτοί οι φίλαθλοι, λοιπόν, θα είναι και στην Νότια Αφρική.

Και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα.

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Το όνειρο: Ο αισιόδοξος Δανός θα πει “γιατί όχι και την κούπα; Σάμπως, πίστευε κανείς ότι θα πάρουμε το Ευρωπαϊκό το 1992, όταν μας φώναξαν στην διοργάνωση από σπόντα την τελευταία στιγμή;”. Ο απαισιόδοξος Δανός θα απαντήσει: “Αυτά γίνονται μια φορά στην ζωή, Λαρς”.

Η ρεαλιστική προσέγγιση: Είναι σε περίεργο όμιλο που δεν ‘σηκώνει’ προβλέψεις.

Ποιον προσέχω: Τον Poulsen. Όχι τον Σιμον. Ούτε τον Γιάκομπ. Τον Κριστιάν, της Γιουβέντους. Άστο, μπάχαλο. Γράψε λάθος. Για να μην μπερδευτείς με τους Poulsen, περίμενε να μπει στο ματς ο 18χρονος μέσος Christian Eriksen του Άγιαξ. Λένε ότι είναι μεγάλο ταλέντο. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για τον μικρότερο παίκτη στην διοργάνωση. Είναι ήδη ένας ‘τίτλος’ κι αυτό…