Οι ομάδες του Μουντιάλ: Γαλλία

ΓΑΛΛΙΑ:

Μπορεί να μην είναι η πρώτη χώρα που σου ‘ρχεται στο μυαλό όταν ακούς την λέξη ποδόσφαιρο, αλλά πρόκειται για πολύ μεγάλο μέγεθος. Όταν έχεις κατακτήσει Euro και Μουντιάλ και όταν έχεις βγάλει δύο από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ιδιοφυΐες όλων των εποχών (Πλατινί-Ζιντάν) μαζί με δεκάδες μεγάλους παίκτες, τότε δικαιούσαι να θεωρείσαι παγκόσμια δύναμη. Οι Γάλλοι τα τελευταία χρόνια μάς έχουν συνηθίσει σε πορείες του ύψους και του βάθους.  Έχοντας στον πάγκο έναν άνθρωπο ίσως πιο αμφιλεγόμενο και από τον Σαρκοζί, κάτι εξαιρετικά δύσκολο, δεν μπορούν να βρουν μια σταθερότητα. Ο Ντομενέκ είναι αντιπαθής στους περισσότερους, έχει κακές σχέσεις με αρκετούς παίκτες, κάνει συχνά αλλοπρόσαλλες επιλογές και τέλος εμπιστεύεται τα ζώδια (!!!) στις κλήσεις του για την Εθνική. Ας βάλει ο Νίκος Χορταρέας το χέρι του…

Το όνειρο: Μια πορεία ανάλογη του προηγούμενου Μουντιάλ, όπου η Γαλλία ενώ δεν υπολογιζόταν ιδιαίτερα έκανε μεγάλη πορεία φτάνοντας μέχρι τον τελικό. Αν το καταφέρει αυτό, ο Ντομενέκ κι οι παίκτες του θα γυρίσουν σαν μάγκες πίσω στο Παρίσι.

Η ρεαλιστική προσέγγιση: Τραγικές εμφανίσεις στα φιλικά, τραγικές εμφανίσεις στα προκριματικά, γκολ-απάτη του Ανρί στα μπαράζ, ολόκληρη η Ιρλανδία πνίγει το θυμό της στις Γκίνες. Το… “σαμπανιζέ” ποδόσφαιρο που έλεγε κι ο Γιάννης Διακογιάννης έχει γίνει γκαζόζα. Όλα τα λεφτά το πρώτο ματς με την Ουρουγουάη. Οι Ουρουγουανοί με στολές παραλλαγής, το μαχαίρι στο στόμα και έτοιμοι να παραδώσουν την ψυχή τους είναι το πιο σκληρό τεστ απέναντι στην αγχωμένη και πιεσμένη από τα media ομάδα των Γάλλων. Αν πάρουν τη νίκη οι Γάλλοι, τότε τα πράγματα θα μπορούν να μπουν σε μια σειρά.

Ποιον προσέχω: Είτε τον πεις Γκουρκούφ, είτε τον πεις Γκουρκύφ είναι το ίδιο. Το “next best thing” από την Γαλλία είναι εδώ. Το θέμα είναι αν θα δικαιώσει τις προσδοκίες του γαλλικού έθνους, αλλά και της διοίκησης της Μπορντώ που ξόδεψε ένα καράβι χρήματα για να τον κάνει δικό της.