Οι ομάδες του Μουντιάλ: Η.Π.Α.
Η.Π.Α.:
Ναι, είναι και πάλι εδώ. Και ναι, δεν μας αρέσει. Όχι γιατί είναι “φονιάδες των λαών”, αλλά γιατί είναι ύβρις για το ποδόσφαιρο μια χώρα που το αποκαλεί “soccer” και το βάζει στις προτιμήσεις κάτω από αθλήματα όπως το μπέιζμπολ, ενώ το συνδυάζει με μαμάδες με τεράστια station wagons που πάνε τα παιδιά τους (συχνότατα κορίτσια) για προπόνηση να είναι συνεχώς παρούσα στα τελευταία Μουντιάλ. Και αν βέβαια αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι παίζουν με κωμικές ομάδες στα προκριματικά, με πόνο ψυχής πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχουν κάνει σημαντική πρόοδο. Μεγάλη ομάδα δεν είναι, αλλά όπως σε πολλούς τομείς του αθλητισμού τους, έτσι και στο ποδόσφαιρο κάνουν πολύ οργανωμένη δουλειά και αυτό το βγάζουν και στο γήπεδο. Οι Η.Π.Α. είναι εδώ και το παίρνουν στα σοβαρά, το θέμα είναι αν θα τους πάρει στα σοβαρά και ο υπόλοιπος ποδοσφαιρικός κόσμος φέτος.
Το όνειρο: Μια παρουσία ανάλογη του 1930, όπου και βγήκαν 3οι. Ένα ξεκίνημα όπως αυτό του 1950 που στην πρεμιέρα κέρδισαν τους Άγγλους με 1-0. Ήρθε η ώρα να το επαναλάβουν μετά από 60 χρόνια…
Η ρεαλιστική προσέγγιση: Πλην της Αγγλίας, οι άλλες δυο ομάδες του ομίλου δεν είναι μεγαθήρια. Αν πιστέψουμε μάλιστα την κατάταξη της ΦΙΦΑ, τότε οι Η.Π.Α. είναι το φαβορί για τη 2η θέση του ομίλου. Έχουν κάποιους παίκτες με εμπειρία, είναι αθλητική ομάδα και δεν θα αποτελέσει έκπληξη να τα καταφέρουν. Για να προχωρήσουν παραπάνω, μάλλον χλωμό…
Ποιον προσέχω: Κατά καιρούς έχουν παρελάσει διάφορα ονόματα που θα άλλαζαν υποτίθεται το ποδοσφαιρικό κόσμο. Ο… δικός μας Φρέντυ Αντού δεν είναι ούτε καν στην αποστολή, ο Λάντον Ντόνοβαν δεν άφησε το στίγμα του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ο Μπίσλει είναι αρκετά καλός, αλλά ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε και με κάποιον άλλον. Ο Τζόζι Άλτιντορ δεν έχει κλείσει ακόμα τα 21 του, αλλά έχει πολλά καλά στοιχεία. Όχι αρκετά για να του δώσουν θέση βασικού στη Βιγιαρεάλ που τον στέλνει δανεικό από δω κι από εκεί, αλλά αρκετά για να είναι από τους σημαντικότερους παίκτες των Η.Π.Α. στο Μουντιάλ.
