Οι ομάδες του Μουντιάλ: Σερβία

ΣΕΡΒΙΑ:

Οι γείτονες, φίλοι, αδερφοί και Ορθόδοξοι Σέρβοι. Μια αθλητική υπερδύναμη καθώς είναι μια από τις λίγες χώρες που έχει καταφέρει να πρωταγωνιστήσει στα βασικότερα ομαδικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλλεϋ, πόλο), εκτός αν βέβαια είσαι Αμερικάνος και θεωρείς το μπέιζμπολ και το αμέρικαν φούτμπολ σοβαρά σπορ. Οι Σέρβοι που τους αγαπάμε (όταν κάποιος τους βάζει τρίποντο στο τελευταίο δευτερόλεπτο και δίνει τη νίκη στην ομάδα μας), τους ζηλεύουμε (όταν συνεχίζουν και βγάζουν ταλέντα, παρά τα όσα πέρασαν), τους μισούμε και τους λέμε “πορτοφολάδες” (όταν κάποιος τους πουλάει την ομάδα μας και γίνεται από πρίγκηπας-βάτραχος) και που στο τέλος τέλος τους σεβόμαστε για όσα έχουν καταφέρει. Οι Σέρβοι που συνήθως όταν διαλύονται, το κάνουν από μέσα προς τα έξω με έριδες, κλίκες και κακό κλίμα. Για πρώτη φορά στην ιστορία τους ολομόναχοι. Ούτε Γιουγκοσλάβοι, ούτε καν με ένα Μαυροβούνιο στο πλάι τους.

Το όνειρο: Να δείξει ότι το Μουντιάλ του 2006 ήταν απλά μια παρένθεση και ότι το 6μπαλο από την Αργεντινή μια κακή στιγμή. Με την σούπερ άμυνα των προκριματικών που δέχτηκε μόλις 8 γκολ και κόντρα σε ομάδες τύπου Γκάνας και Αυστραλίας, αρκεί να παρουσιαστεί σοβαρή και να πάρει τα ματς έστω με μισό-μηδέν για να περάσει στην επόμενη φάση. Στη συνέχεια “11 εμείς – 11 αυτοί”

Ρεαλιστική προσέγγιση: Συμπίπτει με το όνειρο. Αν δεν διαλυθούν με το πρώτο κακό αποτέλεσμα έχουν ελπίδες. Ο Βίντιτς πίσω και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα πρέπει να δώσουν το 100% γιατί μπροστά το ταλέντο δεν υπάρχει όπως παλιότερα.

Ποιον προσέχω: Τον Βίντιτς τον ξέρουμε, τον Ζίγκιτς και να μην θες τον προσέχεις (2 μέτρα παλικάρι), οπότε ας προσέξουμε ένα… δικό μας παιδί. Ο Μίλαν Γιοβάνοβιτς έχει φορέσει τη φανέλα και Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού (τουλάχιστον στις εφημερίδες) και ήταν ο πρώτος σκόρερ της Σερβίας στα προκριματικά.