Ραμαζάνι στο κατακαλόκαιρο
– Η χαμένη τιμή του «ευρωπαϊκού» ποδοσφαίρου ανακτάται πλήρως απ αυτή την Ολλανδία. Ιταλική σκοπιμότητα και «οικονομία» παιχνιδιού, γερμανική αποτελεσματικότητα με ψήγματα ολλανδογαλλικής τεχνικής, φινέτσας και θεάματος. Όλα βέβαια σε μικρές δόσεις που δεν ξέρω αν θα είναι αρκετές ως το τέλος
– Το απτότερο παράδειγμα του τι μπορεί να πετύχει μια ομάδα χωρίς σούπερ σταρς αποτελεί η Γερμανία. Είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, έστω κι αν δεν είναι … Γερμανία. Ποιος νοιάζεται;
– Ισπανία με τέτοιον Τσάβι και τέτοιον Τόρρες δεν πάει πουθενά. Ξέχασα κάτι; Α! Και τέτοιον Πουγιόλ!
– Βραζιλία με άμυνα και τερματοφύλακα πολλών αστέρων – Ουρουγουάη με επίθεση – όνειρο. Η ζωή είναι γεμάτη απρόοπτα!
– Μαϊκόν Vs Ρόμπεν. Καταπληκτική ταινία στα θερινά σινεμά, αυτή την Παρασκευή. Γιατί όμως εμένα κάτι με χαλάει; Φοβάμαι πως αυτός ο Μάρβαϊκ δεν θα μας αφήσει να δούμε πολύ μπάλα. Και ο Ντούνγκα; Και ο Ντούνγκα.
– Παίζει να ήταν και το πρώτο σουτ του Ζιλμπέρτο Σίλβα τα τελευταία δύο χρόνια. Αφού νόμιζα πως έκανε λάθος ο τηλεσκηνοθέτης!
– Αυτός ο … Μίσχα – Μούσχα – Μίκυ Μάους τερματοφύλακας της Σλοβακίας με συγκίνησε χθες. Εκανε δύο απίστευτες αποκρούσεις πριν το 2-0. Και πάνω που άρχισα να σκέφτομαι το κομμάτι μου στο sombrero για τον άχαρο και αφανή ρόλο των Μούσχα αυτού του κόσμου, βγάζει δύο άπιαστα και ο … Γιοχάνεσμπουργκ. Η ανατροπή δεν συντελείται, οι Ολλανδοί δίκαια προκρίνονται, ο Μαγιένκο πάει … ταμείο στο τελευταίο δευτερόλεπτο των καθυστερήσεων και ο Γιοχάνεσμπουργκ θα έχει μια ευκαιρία ακόμα να με κάνει να μάθω σωστά το όνομά του την Παρασκευή (το βράδυ, Παναϊτσα μου)
– Όχι, Πορτογάλους δεν έχω δει. Τόσο πολύ δεν αντέχω να βλέπω Κριστιάνο. Σήμερα θα τους δω αναγκαστικά. Φοβάμαι όχι για τελευταία φορά αυτό το καλοκαίρι. Είναι βρωμόστομος ο παππούς, κάτι σαν τον επίτιμο ένα πράγμα. Ακόμα κι αν δεν δικαιωθεί δεν θα το βουλώσει. Μέχρι τελικής πτώσεως. Ελπίζω τουλάχιστον να μην χτυπήσει κανείς (γιατί στατιστικά κατά … 70% θα είναι δικός μας)
– Αυτή την κουβέντα που άνοιξε περί της γκάφας του σκηνοθέτη να δείξει μέσα στο γήπεδο το ριπλέϊ του πρώτου γκολ της Αργεντινής με το Μεξικό με αποτέλεσμα να δουν όλοι οι παρευρισκόμενοι ότι ήταν οφ σάϊντ δεν την κατάλαβα. Δηλαδή παρατήσαμε τη γκάφα διαιτητή και βοηθού και ασχολούμαστε με τη γκάφα του σκηνοθέτη που έδειξε τη γκάφα τους. Κι εκείνος (ο Ροσέτι) αμετανόητος. Στη γκάφα του. Που είχε πληροφορηθεί ότι είχε διαπράξει λίγα δευτερόλεπτα πριν. Και που δεν τον πτόησε να την διορθώσει λίγα δευτερόλεπτα μετά. Τώρα η ΦΙΦΑ συνιστά στους σκηνοθέτες να είναι πιο προσεκτικοί και να μην δείχνουν αμφισβητούμενες φάσεις ακόμα κι αν είναι τα γκολ που μετράνε. Ταυτόχρονα προσανατολίζεται στις έξυπνες μπάλες που θα σφυρίζουν σαν … βουβουζέλες όταν κάποιος Λάμπαρτ θα πετυχαίνει εις το εξής δοκάρι και μέσα. «Εξυπνες μπάλες» – «ηλίθια ριπλέϊ» – ευτυχισμένοι καταναλωτές – ένας υπέροχος κόσμος.
– Για την Παραγουάη δεν θα πω τίποτε απολύτως. Περιμένω να δω τη Λαρίσα … καβάλα σε Χόντα. Μόνο να προσέξει τα κυβικά γιατί απ τα 90(0) και πάνω ο Ιάπων δεν ελέγχεται εύκολα. Και αντέχει και στο ξύλο ο άτιμος …
– Καθαρίζεις με ένα αμυντικό χαφ και χωρίς πλάγια μπακ τη Γερμανία;
– Καθαρίζεις γιατί έχεις το Μέσσι! Ραμαζάνι στο κατακαλόκαιρο. Και από καθολικούς!
ΥΓ. Τη Γκάνα την ξέχασα επίτηδες. Εις ένδειξη διαμαρτυρίας γιά την πρώτη αφρικανική ομάδα που οι παίκτες της ξαπλάρουν κάνοντας καθυστερήσεις και πραγματοποιώντας δύο επιθέσεις σε ολόκληρο αγώνα (ενίοτε μαζί και με παράταση). Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι όλ αυτά τα κάνουν τρέχοντας και σε μπερδεύουν …
14 σχόλια σχετικά με το “Ραμαζάνι στο κατακαλόκαιρο”
Ο Μέσι είναι τραγικός. Πιο κουραστικός και από κουλτουριάρικη ταινία του Γκας βαν Σαντ. Ταλαιπωρεί απίστευτα την μπάλα σε επίπεδα Ντενίλσον-Ρομπίνιο.
Η Ολλανδία δεν μου έχει αρέσει μέχρι τώρα, αλλά όπως λένε κι οι οπαδοί της καλύτερα να μην αρέσει και να σηκώσει κούπα, παρά να αρέσει και να αποκλειστεί πάλι.
Η Βραζιλία είναι φαβορί να το πάρει γιατί είναι σοβαρή πίσω και δεμένη και μπορεί να εκμεταλλευτεί κάθε λάθος του αντιπάλου.
Η Γερμανία πιθανότατα θα φτάσει τελικό. Η Ισπανία είναι η μόνη μου ελπίδα για κάτι καλό.
«Εξυπνες μπάλες» – «ηλίθια ριπλέϊ» – ευτυχισμένοι καταναλωτές – ένας υπέροχος κόσμος.
Δεν ειναι ξεκάθαρη η θέση σου. Τι θέλεις δηλαδή να γίνεται με τα λάθη;
Δεν προτείνω κάτι συγκεκριμένο
Απλά επισημαίνω μιά αντίφαση στη μάχη υπέρ του δικαίου.
Θα μου πεις τώρα πού κολλάνε οι ευτυχισμένοι καταναλωτές.
Παντού. Καταναλωτές προϊόντων, ιδεών, νοοτροπιών.
Το ‘χεσα, ε; 🙂
Εσύ είσαι που το λες ότι θα καθαρίσει ο Μέσι; Και έρχεται ο Elaith σε άκρως αντίθετο μουντ; Απίστευτα πράματα… 🙂
Τα περί υπέροχου κόσμου, πιο εύστοχα δεν γίνονται.
Elaith, πόσο τραγικός μπορεί να είναι ο Μέσι όταν σε όλα σχεδόν τα τέρματα που έχει σημειώσει η ομάδα του, εμπλέκεται λιγότερο ή περισσότερο ενεργά; Γιατί οι ποδοσφαιριστές πλέον κρίνονται με τον αριθμό των κοψιμάτων, των αποκρούσεων και των γκολ; Μήπως να μετράμε και τις ασίστ; Καθώς και το άνοιγμα του παιχνιδιού. Με 4 πάνω του σε κάθε ματς ο Λίο, μια χαρά λάμπει ο Ιγκουαϊν και βρίσκει χώρο να κάνει παρτι με 30 φίλους το αν θέλει. Γιατί πρέπει ο Μέσι να κρίνεται στη ντρίμπλα και το γκολ;
Γενικά όμως ρισπέκτ για το σομπρέρο.
Ενταξει και το παιδί έχει παίξει φέτος 98594859 παιχνίδια. Θα μου πεις όλοι παίξαν, αλλά άλλο να παίζεις για τον εαυτούλη και την ομάδα σου και άλλο γιατι είσαι σημείο αναφοράς όλου του πλανήτη.
Μα δεν μιλάω για τα γκολ. Μιλάω για τις πάμπολλες φάσεις στις οποίες κουράζει την μπάλα απίστευτα με κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Όπως επίσης και για το γεγονός ότι πολλές φορές έχει ελεύθερη πάσα δίπλα του και αυτός σουτάρει.
ΣΟΥΤΑΡΕΤΕ. ΚΙ ΑΣ ΕΧΕΙ ΠΑΙχΤΕΣ.
Πάντως σου δίνω ένα δίκιο, ότι σε πολλά γκολ ήταν μέσα (συνήθως έκανε σουτ και κάποιος έβαζε το ριμπάουντ ΧΟ ΧΟ ΧΟ)
Ο λαός (εγώ δηλαδή) απαιτεί Κουν Αγκουέρο και Βερόν αντί του αόρατου Μάξι Ροντρίγκες.
Και να αλλάξουμε όλη την άμυνά μας με παίκτες που δεν έχουμε πάρει στην αποστολή. 🙂
Για τους “παίκτες που δεν έχουμε πάρει στην αποστολή”, σε παραπέμπω στο τελευταίο μου σχετικό πόνημα:
http://subbuteorema.gr/index.php/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BB/49-%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%86%CE%B5%CE%BD/253-%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BF-%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1
Μην το διαβάζει όμως ο Εξαρχιώτης, γιατί θα μου πάρει το σκαλπ…
Σε διάβασα λοιπόν και μου αρέσεις γιατί είσαι αθώο αγόρι και όταν έρθει ο αποκλεισμός (που κλασικά θα είναι σε αγώνα στον οποίο θα έχουμε κατοχή 80% και 2 δοκάρια) θα στενΑχωρηθείς πολύ. Τότε πίσω στο Μπουένος Άιρες θα χορεύουμε ταγκό (όχι μαζί) και θα σου ψιθυρίζω (από μακρυά) “ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΟΛΙΑ ΤΟΝ ΝΤΕΜΙΤΣΕΛΙΣ, ΤΑ ΛΕΓΑ ΕΓΩ…”
🙂
Σαν πιστός groupie του Λιονέλ να πω κι εγώ (αν και σκοπεύω να το αναλύσω σύντομα διεξοδικά και κουραστικά σε δικό του ποστ) ότι η αλήθεια βρίσκεται ακριβώς στην ..Μέσση (χο) αυτών που λέτε:
Ο Μέσσι έχει δείξει σημάδια σοβαρού ατομισμού σε αρκετές φάσεις που ‘κουράζουν’ ακόμα κι εμάς, τους άρρωστους οπαδούς του, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι με διαφορά – και παρά τα 0 γκολ του – ο πιο σημαντικός και πολύτιμος παίκτης της Αρτζεντίνας μέχρι τώρα και μέσα στις περισσότερες κρίσιμες φάσεις.
Φοβάμαι φίλε μου masha nevalyashka ότι δεν κατάλαβες καθόλου τί ήθελα να πω 🙂
Αντιγράφω (με την άδειά σου φαντάζομαι)από το … επίμαχο πόνημά σου
“Σιγά τη μπάλα που θα ξέρει ο Ντιέγκο, σιγά που ξέρει από θέσεις. Ένας τελειωμένος χοντρός πρεζάκιας είναι που βρίζει και ξημεροβραδιάζεται στις πουτάνες. Μάλλον έχουμε ξεχάσει παντελώς για ποιον μιλάμε. Σαν δε ντρεπόμαστε λέω’γω…”
Αυτή ακριβώς είναι η ουσία του παρόντος άρθρου.
Αυτήν ακριβώς την άποψη είχα κατά νού όταν έγραφα γιά ραμαζάνι. Μένει να δούμε ποιά τάση θα επικρατήσει στο τέλος. Η μεσσιακή (απ το μεσσίας και όχι από τον Μέσσι)που γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τους κατεστημένους νόμους του ποδοσφαίρου ή αυτή που θέλει το ποδόσφαιρο ένα ομαδικό άθλημα με αρχή, μέση (και όχι απαραίτητα Μέσσι) και τέλος
Ελπίζω να έγινα αντιληπτός 🙂
Βεβαίως και έγινες αντιληπτός. Από την πρώτη στιγμή μάλιστα.
Ελπίζω να’γινε αντιληπτή και η δική μου θέση πως κλίνω με τα μπούνια προς την πρώτη μεσσιακή τάση (μεσσίας ή Μέσσι, νο μάτερ γουάτ) και γι αυτή θα ιδρώνω παντού και πάντοτε. Αν η δεύτερη τάση (αυτή με την αρχή και τη μέση -και σίγουρα χωρίς Μέσσι) αντικατοπτρίζεται όσο το δυνατόν πληρέστερα στη Νασιοναλμανσαφτ (τουλάχιστον σ’αυτό το Μουντιάλ), οκ ρισπέκτ, αλλά δεν μου κάνει.
Συνεννοηθήκαμε. Και προχωράμε. Για νέες ήττες, για νέες συντριβές! 🙂
Πάντως υπάρχει ομάδα με αρχή, μέση (και Μέσσι) και τέλος.
Και είναι καλύτερη απ αυτή εδώ την μεσσιακή.
Μόνο που δεν έχει Θεό στον πάγκο αλλά απλώς έναν προφήτη 🙂
Τον προφήτη του Jogo Beton-into