1974 ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Το Μουντιάλ του Μεξικού πέρασε στην ιστορία ως η διοργάνωση στην οποία παίχθηκε το καλύτερο ίσως ποδόσφαιρο όλων των εποχών και παράλληλα σήμανε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής, εκείνης του ρομαντισμού. Στις 21 Ιουνίου του 1970 ο πρόεδρος της FIFA σερ Στάνλεϊ Ράους, παρέδωσε το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ στον αρχηγό της Εθνικής Βραζιλίας, Κάρλος Αλμπέρτο, το οποίο έμεινε για πάντα στην τροπαιοθήκη της «σελεσάο» καθώς το κατέκτησε για τρίτη φορά.
Μαζί με το «Ζιλ Ριμέ» έφυγε για πάντα η παλιά καλή ποδοσφαιρική εποχή και παραχώρησε τη θέση της σε μια περίοδο που τα πάντα στηρίζονται στη βιομηχανία του θεάματος, στο μάρκετινγκ, στους χορηγούς και πάνω απ’ όλα στην τηλεόραση.
Από το Μουντιάλ του 1974 και μετά ξεκίνησε μια νέα εποχή που διαρκεί μέχρι και σήμερα και που βέβαια κυριαρχεί το χρήμα. Με λίγα λόγια «μπίζνες». Όχι βέβαια ότι έλειψε το ωραίο θέαμα, αλλά, κακά τα ψέματα, τα πάντα πλέον ήταν και εξακολουθούν να είναι διαφορετικά. Μαζί με όλες αυτές τις ανακατατάξεις είχαμε και την αλλαγή φρουράς στην προεδρία της FIFA. Τη θέση του Στάνλεϊ Ράους πήρε ο Βραζιλιάνος Ζοάο Χαβελάνζε που έμεινε στη θέση αυτή μέχρι και το 1998. Το «Ζιλ Ριμέ» πήγε στη Βραζιλία και ο Ιταλός γλύπτης Σίλβιο Κατσανίγκα δημιούργησε το νέο τρόπαιο που πλέον αποκαλείται «FIFA WORLD CUP» από ατόφιο χρυσάφι 18 καρατίων.
Στο Μουντιάλ του 1974 ως φαβορί παρουσιαζόταν η Ολλανδία του Ρίνους Μίχελς, η Δ. Γερμανία του Φράντς Μπεκενμπάουερ, η Βραζιλία (όπως πάντα) και η φιναλίστ του προηγούμενου Μουντιάλ Ιταλία. Η Ολλανδία είχε σαν βάση τον Άγιαξ αφού έξι από τους ένδεκα βασικούς αγωνιζόταν στον «Αίαντα». Βέβαια οι Μίχελς και Κρόιφ είχαν ήδη μεταπηδήσει στην Μπάρτσα, αλλά αυτό δεν τους εμπόδιζε να είναι ηγέτες των «Οράνιε». Οι Ολλανδοί εκείνη την εποχή παρουσίασαν ένα νέο ποδοσφαιρικό μοντέλο το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο (Total Football) ενώ παράλληλα εφάρμοζαν με μοναδική μαεστρία το τεχνητό οφ σαιντ. Οι «τουλίπες» εκτός του Γιόχαν Κρόιφ διέθεταν και άλλους ποδοσφαιριστές μεγάλης κλάσης όπως οι Αρι Χάαν, Τζονι Ρεπ, Βιμ Φαν Χάνεγκεμ, Ρούντι Κρολ και πάνω απ’ όλους ο Γιόχαν Νέεσκενς, ο οποίος και ουσιαστικά έκανε το παιγνίδι της ομάδας. Πονούσαν μόνο στη θέση του τερματοφύλακα, καθώς ο Γιάν Γιόγκμπλουντ ήταν μέτριος προς κακός και η μεγάλη παραφωνία αυτής της «ορχήστρας».
Ο Άγιαξ , ο οποίος είχε κυριαρχήσει για μια τριετία στο Κύπελλο Πρωταθλητριών είχε παραδώσει τη σκυτάλη στην Μπάγιερν, που ήταν η βάση της Δ. Γερμανίας των Χέλμουτ Σεν και Φραντς Μπεκενμπάουερ. Τα «πάντσερ» διέθεταν στο δυναμικό τους παίκτες όπως ο Γκίντερ Νέτσερ, ο Βόλφγκανγκ Όβερατ, ο Ράινερ Μπόνχοφ και ο Πάουλ Μπράιτνερ. Οι Δυτικογερμανοί δεν ήταν καλύτεροι από τους Ολλανδούς αλλά ήταν πιο πειθαρχημένοι.
Η Βραζιλία εμφανιζόταν για πρώτη φορά σε τελική φάση Μουντιάλ χωρίς τον Πελέ. Ο «βασιλιάς» είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από την εθνική ομάδα, ενώ απόντες ήταν και οι Τοστάο, Ζέρσον. Αμφότεροι ταλαιπωρούντο από τραυματισμούς ενώ ο Μάριο Ζαγκάλο δεν μπορούσε να τους συμπεριλάβει στην αποστολή. Από τη «χρυσή» πεντάδα του Μεξικού μόνο οι Ριβαλίνο και Ζαϊρζίνιο έδωσαν το παρόν στα γήπεδα της Γερμανίας, όμως δεν είχαν καμία σχέση με τους παίκτες που είχαν μαγέψει τον κόσμο τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Απών και ο Κλοντοάλντο , ο οποίος δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει το πρόγραμμα προετοιμασίας της «σελεσάο». Ήταν ίσως η χειρότερη εθνική Βραζιλίας που έχει εμφανιστεί σε Μουντιάλ, ενώ επιπλέον για να αντιμετωπιστεί το Ολλανδικό total football ο Ζαγκάλο παρέταξε την ομάδα με αμυντικούς προσανατολισμούς. Ήταν ίσως η πρώτη και μοναδική φορά που η Βραζιλία «έθαβε» την επίθεση προς όφελος της άμυνας…
Η Ιταλία με την προσθήκη των Τζοφ, Καπέλο, Αναστάζι, Μπενέτι, Κινάλια και Σπινόζι συγκαταλεγόταν μεταξύ των φαβορί του Μουντιάλ. Η Πολωνία με προπονητή τον Κάζιμιρ Γκόρσκι και βοηθό του τον Γιάτσεκ Γκμοχ , πρώτα άφησε εκτος τελικής φάσης την Αγγλία ενώ στα γερμανικά γήπεδα πραγματοποίησε φοβερές εμφανίσεις. Στην ομάδα αγωνίζονταν οι Τομαζέφσκι, Σιμονοφσκι, Μούσιαλ, Ζμούντα, Γκόργκον, ενώ δέσποζε στο κέντρο η φυσιογνωμία του Καζιμιρ Ντέινα, μαζί με τους Κάσπερτσακ και Μάτσικ. Στην επίθεση οι Γκρεγκορζ Λάτο, Ρόμπερτ Γκάντοχα και Αντρέι Σάρμαχ, έκαναν θαύματα.
Στην προκριματική φάση η Ελλάδα αντιμετώπισε την Ισπανία και τη Γιουγκοσλαβάι στον 7ο όμιλο. Έχασε και τα τέσσερα ματς από τους Ισπανούς (2-3,1-3) και τους «πλάβι» (0-1,2-4) και αποκλείστηκε. Η μεγάλη των πλάβι σχολή επικράτησε σε μπαράζ των Ισπανών με 1-0 και προκρίθηκε στα τελικά.
Οι ομάδες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομίλους των τεσσάρων ομάδων. Η κληρωτίδα έπαιξε παράξενο παιγνίδι στις δύο Γερμανίες καθώς τις έφερε αντιμέτωπες. Το γκρουπ συμπληρώθηκε με τη Χιλή και την Αυστραλία που έκανε «ντεμπούτο» σε Μουντιάλ. Στο 2ο όμιλο η παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία, είχε σαν σημαντικότερο αντίπαλο τους… Βραζιλιάνους της Ευρώπης, τους Γιουγκοσλάβους. Η Σκωτία και το Ζαϊρ ήταν οι άλλες δύο ομάδες του ομίλου με τους Βρετανούς να θέτουν υποψηφιότητα για την πρόκριση. Το μεγάλο φαβορί του τουρνουά, η Ολλανδία τέθηκε αντιμέτωπη με τη Βουλγαρία, τη Σουηδία και την Ουρουγουάη ενώ η Ιταλία με τους Πολωνούς τους Αργεντινούς και την Αϊτή που επίσης έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε τελική φάση Μουντιάλ. Οι δύο πρώτοι κάθε ομίλου θα προκρινόταν στην επόμενη φάση όπου θα σχηματίζονταν άλλοι δύο όμιλοι των τεσσάρων ομάδων. Οι ομάδες που θα τερμάτιζαν πρώτες σε αυτούς τους δύο ομίλους θα έπαιζαν στον τελικό ενώ οι δεύτερες στον μικρό τελικό.
Η Δ. Γερμανία στον α’ όμιλο καθάρισε την πρόκριση από τα δύο πρώτα παιγνίδια κερδίζοντας 1-0 τη Χιλή και 3-0 την Αυστραλία. Τα «αδέρφια» τους της Ανατολικής Γερμανίας κέρδισαν την Αυστραλία με 2-0 και αναδείχθηκαν ισόπαλοι 1-1 με τη Χιλή. Το τελευταίο παιγνίδι του ομίλου μεταξύ Δυτικών και Ανατολικών θα έκρινε την κατάταξη όσον αφορά την πρόκριση. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι αυτό είναι το μοναδικό παιγνίδι που έγινε ποτέ μεταξύ των δύο χωρών. Για τους Δυτικούς το παιγνίδι είχε διαδικαστικό χαρακτήρα αφού είχαν ήδη προκριθεί. Ο Μπεκενμπάουερ ύστερα από συζήτηση με τον Σεν, σκέφτηκε ότι ήταν καλύτερα να έχανε η ομάδα ώστε να τερμάτιζε δεύτερη και να απέφευγε στον όμιλο τους Ολλανδούς. Έτσι τα «πάντσερ» κάθισαν και έχασαν 1-0, και τερμάτισαν 2οι πίσω από τους Ανατολικογερμανούς.
Η Ολλανδία που την επόμενη μέρα αντιμετώπισε τη Βουλγαρία ακόμα και να ήθελε να πέσει στον ίδιο όμιλο με την Γερμανία δεν μπορούσε να ρισκάρει καθώς στα δύο πρώτα ματς είχε μια νίκη (2-0 την Ουρουγουάη) και μια ισοπαλία 0-0 με τη Σουηδία. Συνεπώς έπρεπε να κερδίσει για να εξασφαλιστεί. Αλλά οι «οράνιε» δεν έκαναν τέτοιες μαθηματικές σκέψεις. Μπήκαν στο γήπεδο, συνέτριψαν 4-1 τους Βούλγαρους και περασαν σαν πρώτοι αφήνοντας στη 2η θέση τους Σουηδούς.
Στο β’ γκρουπ, τρεις ομάδες , η Γιουγκοσλαβία, η Βραζιλία και η Σκοτία ισοβάθμησαν με 4 βαθμούς, και οι δύο πρώτες προκρίθηκαν λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων. Η νίκη των «πλάβι» επί του «σάκου του μποξ» Ζαΐρ με 9-0 (χατ τρικ ο Μπάγιεβιτς) και των Βραζιλιάνων επί των Αφρικάνων με 3-0 έγειραν την πλάστιγγα υπέρ τους αφού οι Σκοτσέζοι είχαν μείνει στο 2-0 με αντίπαλο το Ζαΐρ.
Στον δ’ όμιλο έλαμψε το άστρο της Πολωνίας η οποία ήταν η μοναδική ομάδα που τερμάτισε με τρεις νίκες στην α’ φάση. Οι Πολωνοί νίκησαν 3-2 την Αργεντινή, συνέτριψαν 7-0 την Αϊτή και στο τελευταίο παιγνίδι ήταν βαθμολογικά αδιάφοροι. Οι Ιταλοί νίκησαν τους Αϊτινούς με 3-1 και ήρθαν ισόπαλοι 1-1 με την Αργεντινή με αποτέλεσμα στο ματς με την Πολωνία να θέλουν την ισοπαλία για να προκριθούν σαν δεύτεροι , ενώ με νίκη τερμάτιζαν πρώτοι. Η Αργεντινή που την ίδια ώρα αντιμετώπιζε την Αϊτή ήταν σίγουρο ότι θα κερδίσει (όπως και έκανε με 4-1) και θα έφτανε τους 3 πόντους. Οι Ιταλοί μπήκαν χαλαρά στο γήπεδο, νομίζοντας ότι το ίδιο θα έκαναν και οι Πολωνοί και πριν προλάβουν να πάρουν χαμπάρι τι γίνεται βρέθηκαν να χάνουν 2-0. Τότε άρχισαν τα παρακάλια στους Πολωνούς για να τους αφήσουν να ισοφαρίσουν!!! Όμως οι Πολωνοί δεν τους έκαναν το χατίρι, τους νίκησαν με 2-1 παρά το γκολ του Καπέλο στο 86’ και τους έστειλαν πίσω στην Ιταλία…
Στα προημιτελικά οι Γερμανοί απέφυγαν λοιπόν τους Ολλανδούς οι οποίοι τέθηκαν αντιμέτωποι με την Αργεντινή, την Ανατολική Γερμανία και την Βραζιλία. Οι «τουλίπες» συνέτριψαν την Αργεντινή με 4-0, νίκησαν τους Ανατολικογερμανούς με 2-0 και στη συνέχεια περίμεναν τη Βραζιλία. Η «σελεσάο» νίκησε δύσκολα την Ανατολική Γερμανία με 1-0 και στη συνέχεια «καθάρισε» τους παραδοσιακούς της αντιπάλους Αργεντινούς με 2-1 και πλέον ήθελε νίκη σε βάρος της Ολλανδίας για να παίξει στον τελικό. Οι «οράνιε» εξασφάλιζαν την πρωτιά ακόμα και με ισοπαλία, όμως όπως είπαμε παραπάνω δεν ήταν ομάδα που έπαιζε με σκοπιμότητα. Οι Βραζιλιάνοι μπήκαν στο «Βεστφάλεν Στάντιον» του Ντόρτμουντ αποφασισμένοι να κερδίσουν το εισητήριο για τον τελικό. Το ημίχρονο έληξε 0-0 με τους Ολλανδούς να ελέγχουν τον αγώνα και τη «σελεσάο» να αμύνεται. Ήταν παράδοξο αλλά οι Βραζιλιάνοι είχαν περιοριστεί σε παθητικό ρόλο και αδυνατούσαν να επιβάλλουν το ρυθμό τους. Στο δεύτερο μέρος μπήκε σε εφαρμογή το total football των Ολλανδών, και οι «πορτοκαλί» επιβλήθηκαν με δύο γκολ του Γιόχαν Κρόιφ μιας εξαντλημένης, γερασμένης και παρηκμασμένης Βραζιλίας και πέρασαν στον τελικό. Το χειρότερο για τους Βραζιλιάνους όμως ήταν ότι έχασαν την ποδοσφαιρική τους αξιοπρέπεια καθώς επιστράτευσαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να σταματήσουν την αρμάδα του «Ιπτάμενου Ολλανδού». Ίσως για πρώτη φορά έπαιξαν σκληρά, αντιαθλητικά και αντίκρισαν πέντε κίτρινες και μία κόκκινη κάρτα. Η Ολλανδία πήρε πανάξια την πρόκριση για τον τελικό.
Στο 2ο γκρουπ η «Νατσιοναλμανσάφτ» νίκησε με συνοπτικές διαδικασίες τη Γιουγκοσλαβία με γκολ των Μπράιτνερ και Μίλερ, αλλά τα βρήκε σκούρα με τη Σουηδία που προηγήθηκε στο 26’ με τον Ένστρομ. Στην επανάληψη οι Γερμανοί μπήκαν στο γήπεδο σα μανιασμένοι και σε ένα λεπτό πέτυχαν δύο γκολ με τους Όβερατ (50’) και Μπόνχοφ (51’). Δεν πρόλαβαν όμως να το χαρούν πολύ καθώς οι Σουηδοί στο 53’ ισοφάρισαν με τον Σάντμπεργκ. Τα «πάντσερ» τα έδωσαν όλα και κατάφεραν να πετύχουν και πάλι 2 γκολ σε ένα λεπτό (!!!!) και μάλιστα στο τελευταίο (!!!! 89’ Γκραμπόφσκι, 90’ Χένες) και να κερδίσουν με 4-2. Πάντως σε αυτό το ματς καρδιοκτύπησαν όσο σε κανένα άλλο. Οι Πολωνοί νίκησαν τη Σουηδία 1-0 και τη Γιουγκοσλαβία με 2-1 και στο ματς με τους Γερμανούς χρειαζόταν μόνο τη νίκη για να παίξει στον τελικό. Σε περίπτωση ισοπαλίας οι Δυτικογερμανοί υπερείχαν στη διαφορά τερμάτων. Το καθοριστικό ματς διεξήχθη στην Φραγκφούρτη και η έναρξή του καθυστέρησε αρκετά εξ’ αιτίας της βροχής που έπεφτε πριν τον αγώνα και μετέτρεψε τον αγωνιστικό χώρο σε λιμνοθάλασσα!!! Το βαρύ τερέν δυσκόλεψε τις προσπάθειες των Πολωνών που στηρίζονταν στην ταχύτητα και τη φινέτσα. Όμως οι μάχες που έδωσαν οι Γκάντοχα και Φογκτς έμειναν στην ιστορία του Μουντιάλ. Τελικά ένα γκολ του Μϊλερ στο 75’ λύγισε τους Πολωνούς και οι Δυτικογερμανοί βρέθηκαν στον τελικό…
Στον τελικό της παρηγοριάς βρέθηκαν αντιμέτωποι Πολωνοί και Βραζιλιάνοι με τους δεύτερους απογοητευμένους. Βλέπετε η «σελεσάο» πήγε στη Γερμανία με σκοπό να υπερασπίσει τον τίτλο της και κατέληξε να παίζει για την 3η θέση, ενώ αντίθετα οι Πολωνοί ήταν η ευχάριστη έκπληξη του τουρνουά. Η ομάδα του Γκόρσκι νίκησε την Βραζιλία με 1-0 χάρη σε ένα γκολ του Λάτο που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 7 γκολ. Για τη Βραζιλία στις 6 Ιουλίου στο Μόναχο, έκλεισε ο κύκλος της μεγάλης ομάδας που άνοιξε το 1958 και με παρένθεση το 1966, διατηρήθηκε στην κορυφή για περισσότερα από 15 χρόνια.
Το «Ολίμπιαστάντιον» του Μονάχου στις 7 Ιουλίου φόρεσε τα γιορτινά του για να φιλοξενήσει το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς , τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Από νωρίς το πρωί χιλιάδες φίλαθλοι άρχισαν να συρρέουν στο Ολυμπιακό στάδιο , ενώ 30000 περίπου Ολλανδοί πέρασαν τα σύνορα και έδωσαν και αυτοί το «παρών» στον τελικό. Η Ολλανδία άλλωστε ήταν το μεγάλο φαβορί καθώς ήταν ταχύτερη ομάδα, περισσότερο αποτελεσματική και διέθετε καλύτερους ποδοσφαιριστές. Οι Δυτικογερμανοί από την άλλη ήταν γηπεδούχοι ουσιαστικά. Πριν το παιγνίδι ο Σεν έκανε φροντιστήριο στον Φογκτς για το πώς θα αντιμετώπιζε τον Κροιφ, ενώ ο Μπεκενμπάουερ έλεγε στους συμπαίκτες του: «όταν βρισκόμαστε στην επίθεση και χάνουμε την μπάλα να κάνουμε αμέσως φάουλ για να προλάβουμε να επιστρέψουμε στην περιοχή μας. Οι Ολλανδοί είναι πιο γρήγοροι και πριν το καταλάβουμε θα έχουν φτάσει στα καρέ μας. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τους σταματήσουμε όπως μπορούμε». Από την άλλη πλευρά ο Μίχελς μακριά από σκοπιμότητες ανέλυσε στους παίκτες του την τακτική των Γερμανών και τους είπε να παίξουν τη μπάλα που γνωρίζουν.
Ο τελικός ξεκίνησε. Οι Ολλανδοί πήραν την σέντρα, άλλαξαν την μπάλα 14 φορές χωρίς να την αγγίξει Γερμανός, αυτή έφτασε στον Κρόιφ που μπήκε στην περιοχή, όπου και ανατράπηκε από τον Φόγκτς. Ο Άγγλος διαιτητής Τζακ Τέιλορ έδειξε την άσπρη βούλα και ο Γιόχαν Νέεσκενς μετέτρεψε ψύχραιμα το πέναλτι σε γκολ. Σοκ για τους Γερμανούς μόλις στο 1ο λεπτό!!! Οι Ολλανδοί διατηρούσαν τον έλεγχο του αγώνα, άλλαζαν συχνά την μπάλα αλλά δεν δημιουργούσαν ευκαιρίες ούτε ήταν ιδιαίτερα απειλητικοί για την εστία του Μάγερ. Το γρήγορο γκολ που πέτυχαν τους έκανε τελικά περισσότερο κακό παρά καλό, καθώς πίστεψαν ότι είχαν «καθαρίσει» το ματς. Οι Γερμανοί όπως πάντα, ψυχροί, μεθοδικοί και πεισματάρηδες, ακολουθούσαν κατά γράμμα τις εντολές των Σεν και Μπεκενμπάουερ. Στοπ 25’ ο Χέλτσεμπάιν ανατράπηκε στην περιοχή από τον Βιμ Γιάνσεν και ο Τέιλορ έστησε και πάλι την μπάλα στα 11 βήματα. Ο Μπράιτνερ , ψύχραιμος ισοφάρισε σε 1-1. Από εκείνο το σημείο και μετά τα «πάντσερ» απέκτησαν τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση και γινόταν όλο και συχνότερα απειλητικοί για την εστία των Ολλανδών.
Ένα λεπτό πριν τη λήξη του ημιχρόνου σε μια φάση που δε μύριζε όχι γκολ, αλλά που δεν ήταν καν επικίνδυνη η μπάλα πήγε στα πόδια του Γκέρντ Μίλερ ο οποίος γύρισε και σούταρε χλιαρότατα… Το «τόπι» κατέληξε αργά , σαδιστικά , στα δίχτυα του … ακίνητου και εμβρόντητου Γιόνγκμπλουντ, δείχνοντας χαρακτηριστικά όλη τη «γύμνια» των «οράνιε» κάτω από τα δοκάρια. Οποιοσδήποτε άλλος τερματοφύλακας θα είχε κάνει κάποια κίνηση, κάτι, ένα οτιδήποτε. Ο Γιόνγκμπλουντ αρκέστηκε να παρακολουθεί την μπάλα να κυλάει στα δίχτυα του. Στην κυριολεξία δέχθηκε το γκολ όρθιος, χωρίς να αντιδράσει.
Στο ημίχρονο ο Μίχελς έβγαλε τον τραυματία Ρέζενμπρικ και έριξε τον Ρενέ Βαν ντε Κέρκοφ. Οι Ολλανδοί μπήκαν αποφασισμένοι και τα έδωσαν όλα για να πετύχουν γκολ. Όμως ο Μάγερ ήταν σε εκπληκτική μέρα , ενώ ο Φογκτς περιόρισε σε μεγάλο βαθμό τη δράση του Κροιφ.
Οι Ολλανδοί «έσπρωξαν» τους Γερμανούς μέσα στο τέρμα, δεν κατάφεραν όμως να βάλουν την μπάλα σε αυτό. Το τελευταίο σφύριγμα του Τέιλορ βρήκε τον Μπεκενμπάουερ και την παρέα του να πανηγυρίζουν σα μικρά παιδιά και τους Ολλανδούς να μην μπορούν να καταλάβουν πως έχασαν. Η Ολλανδία ήταν χωρίς την παραμικρή αμφιβολία η «βασίλισσα» του τουρνουά, όμως μια βασίλισσα χωρίς στέμμα.
- Γκρέγκορζ Λάτο (ΠΟΛΩΝΙΑ) 7 γκολ
- Αντρέι Σάρμαχ (ΠΟΛΩΝΙΑ), Γιόχαν Νέεσκενς (ΟΛΛΑΝΔΙΑ) 5 γκολ
- Γκέρντ Μίλερ (Δ. ΓΕΡΜΑΝΙΑ), Ράλφ Ένστρομ (ΣΟΥΗΔΙΑ), Τζόνι Ρέπ (ΟΛΛΑΝΔΙΑ) 4 γκολ
- Πάουλ Μπράιτνερ (Δ.ΓΕΡΜΑΝΙΑ), Ρομπέρτο Ριβελίνο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ), Ντούσαν Μπάγιεβιτς (ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ), Ρενέ Χούζεμαν (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ), Γιόχαν Κρόιφ (ΟΛΛΑΝΔΙΑ) , Κάζιμιρ Ντέϊνα (ΠΟΛΩΝΙΑ) 3 γκολ
Φραντς Μπεκενμπάουερ (Δ. ΓΕΡΜΑΝΙΑ)
Ο «Κάιζερ» γεννήθηκε στο Μόναχο στις 11 Σεπτεμβρίου του 1945 και έμελλε να γίνει ο «αυτοκράτορας» του γερμανικού και ίσως και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Αναδείχθηκε με τη φανέλα της Μπάγιερν (1958-1977) την οποία πρωτοφόρεσε (πρώτη ομάδα) πριν κλείσει τα 18 του χρόνια. Αγωνίστηκε επίσης στις Μόναχο 1860 (1954-58), Κόσμος Νέας Υόρκης (1977-1980) και Αμβούργο (1980-82). Σε ηλικία 20 ετών φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής (συνολικά 103 συμμετοχές και 14 γκολ) ενώ από τίτλους άλλο τίποτα… 4 πρωταθλήματα Γερμανίας, 4 Κύπελλα Γερμανίας, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης (1974,75,76), 1 Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1967), 1 Κύπελλο Εθνών Ευρώπης (1972), 1 Παγκόσμιο Κύπελλο (1974) και 2 φορές καλύτερος ευρωπαίος ποδοσφαιριστής (1972 και 1976).
Ο Μπεκενμπάουερ δεν ήταν απλά ένας σπουδαίος λίμπερο. «Διάβαζε» το παιγνίδι και σε πολλές περιπτώσεις το οργάνωνε – ως λάτρης της τακτικής – για λογαριασμό της Μπάγερν και της εθνικής ομάδας. Ως αρχηγός της τελευταίας σήκωσε στο «σπίτι» του και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ως τεχνικός της εθνικής του κατάφερε 16 χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Ιταλίας το ίδιο πράγμα και έγινε ο δεύτερος στον κόσμο μετά τον Ζαγκάλο που έχει κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. Ο σοβαρός και στιβαρός χαρακτήρας του , του επέτρεψε να εξελιχθει σε σπουδαίο μάνατζερ και παράγοντα.
Γιόχαν Κρόιφ (ΟΛΛΑΝΔΙΑ)
Ο Γιόχαν Χέντρικ Κρούιφ όπως σωστά λέγεται στο επίθετο γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1947στο Άμστερνταμ και άρχισε να ανοίγει τα ποδοσφαιρικά του φτερά σε ηλικία 10 ετών από τα τσικό του Άγιαξ. Στα 19 πήρε … μεταγραφή για την πρώτη ομάδα και η ιστορία άρχισε να γράφει. Το «αέρινο» στιλ του λεπτεπίλεπτου μεσοεπιθετικού του χάρισε το παρατσούκλι «ο Ιπτάμενος Ολλανδός». Το ταλέντο του ήταν απαράμιλλο και όλος ο πλανήτης τότε δέχθηκε ότι ήταν ο διάδοχος του Πελέ στην κορυφή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ο Κρόιφ ήταν ο βασικός μοχλός της «μηχανής» του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που παρουσίασε η Ολλανδία του Ρίνους Μίχελς. Με τον «ιπτάμενο» στη σύνθεσή της η «οράνιε» έφτασε μέχρι τον τελικό που πολλοί θεώρησαν ότι θα είχε κερδίσει αν δεν αγωνιζόταν μέσα στο «σπίτι» του αντιπάλου. Οι επελάσεις, οι ντρίπλες και οι άψογες μεταβιβάσεις, η ευκολία στο σκοράρισμα, ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά του βιρτουόζου άσου που οδήγησε τον Άγιαξ στην κατάκτηση 3 κυπέλλων Πρωταθλητριών διαδοχικά (1971, 72,73), έξι πρωταθλημάτων και 4 κυπέλλων Ολλανδίας. Στη συνέχεια μετεγγράφηκε στην Μπαρτσελόνα την οποία βοήθησε τα μέγιστα να κατακτήσει τον τίτλο στην Ισπανία μετά από 14 χρόνια το 1974. Ο ατίθασος χαρακτήρας του και οι αντιπαραθέσεις του με την Ολλανδική ομοσπονδία, στέρησαν από την Ολλανδία την παρουσία του στους τελικούς του 1978 και ίσως μαζί και το τρόπαιο. Ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα στις Η.Π.Α. (Λος Άντζελες Άζτεκς και Γουάσιγκτον Ντίπλοματς) και στην Ισπανία (Λεβάντε). Η συνέχεια είναι μια γνωστή προπονητική καριέρα μ ετον Άγιαξ (κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης) και μια οκταετία στην Μπαρτσα με τέσσερα σερί πρωταθλήματα, ένα κύπελλο κυπελλούχων και το πολυπόθητο Κύπελλο Πρωταθλητριών (1992).
Κάζιμιρ Ντέινα (ΠΟΛΩΝΙΑ)
Ένα από τα καλύτερα επιτελικά χάφ της δεκαετίας του ’70 και ο «μαέστρος» της φοβερής ομάδας που παρέταξε ο Κάζιμιρ Γκόρσκι στα γερμανικά γήπεδα. Γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1947 και έπαιξε στις Βλόκνιαρτς Στάρογκραντ (1960-66), Λοτζ (1966), Λέγκια (1966-1977), Μάντσεστερ Σίτι (1977-1980) και Σαν Ντιέγκο (1981-87). Με την εθνική Πολωνίας πραγματοποίησε 102 εμφανίσεις και πέτυχε 45 γκολ. Δυστυχώς το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα σε ηλικία 42 ετών όταν στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 έπεσε θύμα αυτοκινητιστικού ατυχήματος στο Σαν Ντιέγκο των Η.Π.Α.
Γκρέγκορτζ Λάτο (ΠΟΛΩΝΙΑ)
Ο Λάτο γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1950 και εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς της εποχής του με το παρατσούκλι «Μπόλεκ» , από την γνωστή πολωνική σειρά κινουμένων σχεδίων. Στο παγκόσμιο κύπελλο του 1974 και στη βασική ενδεκάδα της Πολωνίας αγωνίστηκε μόνο και μόνο επειδή δεν επιλέχθηκε ο Λουμπάνσκι. Ο Λάτο εξελίχτηκε σε μια από τις μορφές όχι μόνο της Πολωνικής ομάδας αλλά και της διοργάνωσης και αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ με 7 γκολ. Αγωνίστηκε στην Σταλ Μιελετς (1964-79) πριν δοκιμάσει την τύχη του εκτός συνόρων (Λόκερεν 1979-82, Μεξικό , Καναδά και ΗΠΑ). Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε 104 φορές και σημείωσε 46 γκολ, μόλις 4 λιγότερα από τον ρέκορντμαν Λουμπάνσκι.
- Για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια η Αγγλία δεν κατάφερε να προκριθεί στα τελικά του Μουντιάλ. Η μόνη εκπρόσωπος της Βρετανίας ήταν η Σκοτία η οποία όμως αποκλείστηκε από τη πρώτη φάση, αν και έμεινε αήττητη.
- Η διοργάνωση ήταν εξαιρετική από κάθε άποψη εκτός από τον καιρό. Οι Δυτικογερμανοί είχαν επεξεργαστεί σε Η/Υ όλα τα καιρικά φαινόμενα και είχαν επιλέξει για τη διεξαγωγή των αγώνων τις ημέρες που το κομπιούτερ προέβλεψε καλοκαιρία. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, αφού πάρα πολλά παιγνίδια έγιναν κάτω από καταρρακτώδη βροχή…
- Στην τελετή έναρξης δύο από τις κορυφαίες μορφές των Παγκοσμίων Κυπέλλων, ο Πελέ και ο Ούβε Ζέελερ παρουσίασαν στο κοινό το παλιό και το νέο τρόπαιο του παγκοσμίου Κυπέλλου. Τρόπον τινά προφητικό αφού η Βραζιλία παραχώρησε τα σκήπτρα της στην Δυτική Γερμανία…
- Έντονη φημολογία περί δωροδοκίας είχε αναπτυχθεί μετά το παιγνίδι ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. Ήταν το τελευταίο των «πλάβι» που ήθελαν μόνο νίκη με δύο γκολ διαφορά για να πάνε σε αγώνα μπαράζ με την Ισπανία. Τελικά την πέτυχαν (4-2 στην Αθήνα) σημειώνοντας το τέταρτο και πολύτιμο γκολ στις καθυστερήσεις. Οι φήμες τελικά καταρρίφθηκαν και η Γιουγκοσλαβία προκρίθηκε στην τελική φάση επικρατώντας 1-0 στο μπαράζ των Ισπανών.
- Η Σοβιετική Ένωση είχε μεγάλη ομάδα εκείνη την εποχή, όμως το ποδόσφαιρο δεν ευτύχησε να την απολαύσει στα τελικά της Γερμανίας. Και αυτό γιατί η πολιτική επιβλήθηκε άλλη μια φορά του αθλητισμού. Η Σ. Ένωση όφειλε να δώσει αγώνα κατάταξης με τη Χιλή. Το πρώτο ματς στη Μόσχα έληξε 0-0 και όλα θα κρινόταν στον επαναληπτικό του Σαντιάγκο. Η Σ. Ένωση όμως δεν ήθελε να παίξει στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγκο γιατί υπήρξε τόπος βασανισμού των αντιφρονούντων της χούντας του Πινοσέτ. Δεχόταν όμως να γίνει ο αγώνας σε οποιοδήποτε άλλο γήπεδο της Χιλής. Η FIFA δεν το δέχτηκε , οι Σοβιετικοί δεν κατέβηκαν στον αγώνα και η Χιλή πήρε την πρόκριση για τα τελικά. Αφού προβλέφθηκαν τα τυπικά , οι Χιλιανοί έκαναν τη σέντρα, όντες μόνοι τους στο γήπεδο, και σκόραραν σε κενή εστία. Το ματς έκλεισε με «νικήτρια» τη Χιλή. Στη συνέχεια έπαιξαν φιλικό παιγνίδι με τη Σάντος από την οποία έχασαν … 5-0 !!!!!
- Η πιο γρήγορη αντικατάσταση τερματοφύλακα σε τελική φάση παγκοσμίου Κυπέλλου χωρίς να υπάρχει τραυματισμός ή αποβολή σημειώθηκε στο παιγνίδι μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας και του Ζαΐρ. Ήταν το 22ο λεπτό του αγώνα όταν ο Γιουγκοσλάβος ομοσπονδιακός τεχνικός της αφρικάνικης ομάδας Μπλάγκογιε Βίντινιτς, αντικατέστησε τον Καζάντι ο οποίος είχε ήδη δεχθεί 3 γκολ. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο αναπληρωματικός Τουμπιλάντε ήταν να … μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του και να το επαναλάβει στη συνέχεια άλλες πέντε φορές (9-0) μέχρι το τέλος του αγώνα. Σε αυτό το παιγνίδι ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς είχε πετύχει χατ τρικ.
- Μετά από αυτή τη συντριβή οι παίκτες του Ζαΐρ ένιωθαν τόσο ταπεινωμένοι που ήθελαν να εγκαταλείψουν τη διοργάνωση και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Μετά από έντονες πιέσεις των αξιωματούχων πείστηκαν να μείνουν και να συνεχίσουν.
- Μετά τον αγώνα Ολλανδίας – Ουρουγουάης 2-0 ο Γιόχαν Κρόιφ δήλωσε για τον τρόπο που αγωνίστηκαν οι Νοτιοαμερικάνοι: «Δεν ήταν σκληροί. Ήταν βρώμικοι. Το σκληρό παιγνίδι είναι αποδεκτό, το βρώμικο είναι απαράδεκτο».
- Στην αναμέτρηση Ιταλίας-Αϊτής 3-1 αποκαλύφθηκε και το πρώτο κρούσμα ντόπινγκ σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου. Δράστης ο αμυντικός της Αϊτής, Ερνστ Ζαν Ζοζέφ, ο οποίος αποκλείστηκε από τη συνέχεια της διοργάνωσης.
- Περίπου ένα δισεκατομμύριο τηλεθεατές παρακολούθησαν τον τελικό μεταξύ της Δυτικής Γερμανίας και της Ολλανδίας. Το νικητήριο γκολ του Γκέρντ Μίλερ, έδωσε την ευκαιρία στον «μπόμπερ» να ξεπεράσει τον Ζιστ Φοντέν και με 14 γκολ να γίνει ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών σε τελικές φάσεις παγκοσμίου κυπέλλου. Παράλληλα ο τελικός ήταν η τελευταία εμφάνιση του Μίλερ με τη φανέλα της Εθνικής.
- Το παιγνίδι Βραζιλία-Αργεντινή 2-1 ήταν το πρώτο μεταξύ των δύο εθνικών ομάδων σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.