1986 ΜΕΞΙΚΟ
Από την Κολομβία στην Αργεντινή μέσω Μεξικού πήγε το 13ο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ήταν δηλαδή υπόθεση καθαρά αμερικάνικη και εξελίχθηκε ως εξής: Μετά το Μουντιάλ της Ισπανίας ήταν σειρά της Νότιας Αμερικής να φιλοξενήσει την επόμενη τελική φάση. Η FIFA είχε ήδη επιλέξει την Κολομβία η οποία όμως το 1982 αφ’ ενός εκδήλωσε οικονομική αδυναμία να τη διοργανώσει , αφ’ ετέρου ανέφερε πολλά προβλήματα ασφαλείας εξ’ αιτίας όσων συνέβαιναν με τα καρτέλ των ναρκωτικών.
Μόλις έγινε γνωστή η αδυναμία της Κολομβίας , οι Η.Π.Α., το Μεξικό, η Βραζιλία και ο Καναδάς εκδήλωσαν ενδιαφέρον να αναλάβουν τη διοργάνωση. Ο Καναδάς και οι Η.Π.Α. απορρίφθηκαν λόγω μικρής ποδοσφαιρικής παράδοσης (δεν συνέβη βέβαια το ίδιο λίγα χρόνια αργότερα…) και έτσι απέμειναν το Μεξικό και η Βραζιλία. Η τελευταία αποχώρησε ξαφνικά για λόγους που μέχρι και σήμερα δεν έχουν διευκρινιστεί. Το «σενάριο» λέει τα εξής: Πρόεδρος της «Televisa» , τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού καναλιού του Μεξικού ήταν ο Αμίλιο Ανσαράγκα, στενός φίλος του Ζοάο Χαβελάνζε. Ένας από τους επικεφαλής του καναλιού ήταν ο Γκιγιέρμο Κανέδο, πρόεδρος της επιτροπής για το Παγκόσμιο Κύπελλο και αντιπρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας. Ο Ανσαράγκα έπεισε με τη βοήθεια των Χαβελάνζε και Κανέδο το νέο Πρόεδρο του Μεξικού Μιγκέλ ντε λα Μαδριδ, να δώσει το πράσινο φως για την ανάληψη της διοργάνωσης. Έτσι το Μεξικό πήρε το χρίσμα και έγινε η πρώτη χώρα που διοργάνωσε Μουντιάλ για δεύτερη φορά.
Τα προβλήματα (μεγάλο υψόμετρο, ζέστη και υγρασία) ήταν γνωστά από το 1970 αλλά δεν είχαν εμποδίσει να διεξαχθεί ένα εκπληκτικό Μουντιάλ. Πολλοί πίστεψαν ότι η διοργάνωση θα άλλαζε ξανά χέρια όταν το Μεξικό επλήγη από καταστροφικούς σεισμούς ένα χρόνο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η χώρα θρήνησε περίπου 25000 θύματα και μέτρησε εκατομμύρια δολάρια ζημιών. Επέμενε όμως να διοργανώσει το Μουντιάλ που είχε ήδη αρχίσει την προκριματική του φάση και τη δήλωση συμμετοχής – ρεκόρ των 121 ομάδων (8 αποχώρησαν ενώ η Τζαμάικα αποβλήθηκε).
Από τον 1ο ευρωπαϊκό όμιλο η Πολωνία πήρε την πρόκριση χάρη στην καλύτερη επίθεση που είχε συγκριτικά με το Βέλγιο , ενώ οι «κόκκινοι διάβολοι» υποχρεώθηκαν σε μπαράζ με την Ολλανδία, για να πάρουν και αυτοί το εισιτήριο σε βάρος της «οράνιε». Η Ελλάδα δεν είχε εξ’ αρχής πολλές ελπίδες αφού στο δρόμο της βρέθηκαν δύο ισχυρότατοι αντίπαλοι. Ξεκίνησε με φυσιολογική εκτός έδρας ήττα από την Πολωνία (3-1) και ισοπαλία στην Αθήνα με το Βέλγιο (0-0). Τη μοναδική νίκη με την Αλβανία (2-0) τη διαδέχθηκε ήττα στο Βέλγιο (2-0), διασυρμός στο ΟΑΚΑ από τους Πολωνούς (1-4) και ισοπαλία στα Τίρανα (1-1). Η Δ. Γερμανία και η Πορτογαλία πήραν τις δύο προνομιούχες θέσεις του 2ου ομίλου με την Πορτογαλία να υποχρεώνει τους Γερμανούς στην πρώτη τους ήττα της ιστορίας τους σε προκριματική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου! Βρετανικός θρίαμβος σημειώθηκε στον 3ο όμιλο από τις Αγγλία και Β. Ιρλανδία, ενώ στον 4ο οι … συνήθεις αντίπαλοι Γαλλία και Βουλγαρία βρήκαν αυτή τη φορά την ευκαιρία να προκριθούν αμφότερες. Στον 5ο όμιλο η Ουγγαρία πέρασε αυτόματα ενώ η Ολλανδία έχασε στα μπαράζ από το Βέλγιο. Ο 6ος όμιλος χάρισε στο Μουντιάλ δύο ομάδες που θα συνάρπαζαν , την Σοβιετική Ένωση και τη Δανία που έκανε την παρθενική της εμφάνιση σε τελική φάση. Από τον 7ο όμιλο τέλος η Ισπανία απ’ ευθείας και η Σκοτία μέσα από διαδικασία μπαράζ (απέκλεισε την Αυστραλία) προκρίθηκαν στο Μουντιάλ. Η Σκοτία πάντως πέρασε και άλλες δύσκολες καταστάσεις. Στο τελευταίο παιγνίδι του ομίλου με την Ουαλία όποια ομάδα κέρδιζε θα έπαιρνε την πρόκριση. Η ισοπαλία (1-1) σήμαινε ότι οι Ουαλοί αποκλείονταν και οι Σκοτσέζοι πήγαιναν στα μπαράζ. Η ένταση ήταν πολύ μεγάλη και η καρδιά του ομοσπονδιακού τεχνικού της Σκοτίας Τζακ Στιν δεν την άντεξε. Ο εξαιρετικός προπονητής άφησε την τελευταία του πνοή λίγα λεπτά αργότερα και ο τότε ανερχόμενος Αλεξ Φέργκιουσον ανέλαβε να οδηγήσει την ομάδα στα μπαράζ και μετά στα τελικά.
Εύκολα ή δύσκολα η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Πρωταθλήτρια Νότιας Αμερικής Ουρουγουάη πήραν την πρόκριση απ’ ευθείας ενώ τις συνόδευσε μετά από διαδικασία πλει-οφ και η Παραγουάη. Απουσία του Μεξικού από την προκριματική φάση, ο Καναδάς κέρδισε το δικαίωμα για την παρθενική του εμφάνιση σε τελικά. Από την Ασία το Ιράκ έκανε και αυτό την παρθενική του πρόκριση στα τελικά παίρνοντάς την μαζί με την Νότια Κορέα. Στην περίπτωση του Ιράκ αξίζει να σημειωθεί ότι έδωσε όλα του τα παιγνίδια εκτός έδρας. Αφού η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με το Ιράν. Η Αφρική τέλος έστειλε ως εκπροσώπους της την εκπληκτική το 1982 Αλγερία και το Μαρόκο.
Οι 24 ομάδες χωρίστηκαν σε 6 ομίλους των 4 με τις δύο πρώτες να παίρνουν την πρόκριση απ’ ευθείας στην επόμενη φάση και τις 4 καλύτερες τρίτες να τις συνοδεύουν. Αυτό που άλλαξε σε σχέση με το 1982 είναι η κατάργηση των ομίλων στη β’ φάση και η διεξαγωγή νοκ άουτ αγώνων μέχρι τον τελικό.
Η τελετή έναρξης ήταν εντυπωσιακή, όχι όμως και το εναρκτήριο παιγνίδι της πρεμιέρας, αυτό του 1ου ομίλου (Ιταλία , Αργεντινή, Βουλγαρία, Ν. Κορέα). Η Βουλγαρία και η Ιταλία αντιμετώπισαν κάμποσα προβλήματα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τους. Στη Βουλγαρία είχε προκληθεί σκάνδαλο στον τελικό του κυπέλλου Λέφσκι-ΤΣΣΚΑ, με αποτέλεσμα οι αρχές να αποκλείσουν δια βίου αρκετούς ποδοσφαιριστές. Η Ιταλία προερχόταν από δύο ήττες στα φιλικά με Νορβηγία και Πολωνία και η μουρμούρα ήταν μεγάλη. Το παιγνίδι έληξε ισόπαλο 1-1, ενώ η Αργεντινή επιβλήθηκε 3-1 της Κορέας με τον Μαραντόνα να δίνει τα πρώτα δείγματα της ποδοσφαιρικής μαγείας του. Πάντως η Αργεντινή δεν κατάφερε ακόμα μια φορά να νικήσει την Ιταλία (1-1) στον τέταρτο μεταξύ των δύο ομάδων αγώνα σε τελική φάση. Η Ν. Κορέα έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο απέναντι στη Βουλγαρία (1-1) ενώ η Αργεντινή επιβλήθηκε 2-0 της τελευταίας για να πάρει την πρώτη θέση και την πρόκριση από τον όμιλο. Η Ν. Κορέα πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της και παραλίγο να κάνει τη ζημιά στους Ιταλούς , όμως τελικά αυτοί νίκησαν με 3-2. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια «έσβησε» έτσι τον «κορεατικό φόβο» από το 1966… Αργεντινή, Ιταλία και Βουλγαρία προκρίθηκαν στην επόμενη φάση.
Στον 2ο όμιλο (Μεξικό ,Παραγουάη, Βέλγιο, Ιράκ) οι τρεις πρώτες κέρδισαν το εισιτήριο για την επόμενη φάση. Το Μεξικό μπήκε νικηφόρα στη διοργάνωση με το 2-1 επί του Βελγίου και τον Ούγκο Σάντσεζ να βάζει «φωτιά» στο «Αζτέκα». Το Ιράκ πάλεψε στον αγώνα με τη Παραγουάη όμως η εμπειρία νίκησε (1-0). Στο παιγνίδι αυτό σημειώθηκε κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση Ζίκο στο Μουντιάλ του 1978. Η μπάλα είχε πάρει τροχιά για τα δίχτυα της Παραγουάης όταν ο διαιτητής από τον Μαυρίκιο , Εντουίν Πικόν Ακόνγκ σφύριξε τη λήξη του ημιχρόνου. Οι Ιρακινοί … τρελάθηκαν, αποδιοργανώθηκαν στην επανάληψη και η Παραγουάη το εκμεταλλεύτηκε. Τα 77 φάουλ (!!!!) ήταν το χαρακτηριστικό του αγώνα Μεξικό- Παραγουάη 1-1 , ενώ το Βέλγιο δεινοπάθησε για να καταβάλει το Ιράκ το οποίο αγωνιζόταν για ένα ημίχρονο με 10 παίκτες με 2-1. Το καλύτερο παιγνίδι του ομίλου ήταν αυτό μεταξύ Βελγίου και Παραγουάης (2-2). Το αποτέλεσμα σήμαινε την πρόκριση και των δύο στην επόμενη φάση την ώρα που το Μεξικό πέρασε και αυτό δύσκολα το Ιράκ (1-0) και πήρε την πρώτη θέση στον όμιλο.
Ο τρίτος όμιλος (Γαλλία, Σ. Ένωση, Ουγγαρία, Καναδάς) παρουσίασε μια μεγάλη απογοήτευση, αυτή της Ουγγαρίας. Η πάλαι ποτέ κραταιά μαγιάρικη σχολή γνώρισε βαριές ήττες από τη Σ. Ένωση (6-0) και τη Γαλλία (3-0) και αποχαιρέτησε ντροπιασμένη τη διοργάνωση παρά τη νίκη επί του ανίσχυρου Καναδά με 2-0. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Γαλλία ξεκίνησε μουδιασμένα με νίκη 1-0 επί του Καναδά. Τα τούρμπο της Διναμό Κιέβου έβαλαν αμέσως μπροστά με τη φανέλα της Σ. Ένωσης. Η άτυχη Ουγγαρία συνετρίβη υπό το βάρος των πολυποίκιλων επιθετικών επιλογών της αρμάδας του Βαλερί Λομπανόφσκι. Ο ίδιος είχε προσληφθεί στη θέση του έξι εβδομάδες πριν την έναρξη του Μουντιάλ, αλλά πρόβλημα δεν υπήρχε αφού 8 βασικοί παίκτες ανήκαν στη Διναμό Κιέβου που ήταν δημιούργημά του. Γαλλία και Σ. Ένωση παρουσίασαν σπουδαίο θέαμα στο μεταξύ τους παιγνίδι (1-1). Οι Σοβιετικοί νίκησαν εύκολα 2-0 τον Καναδά με τη 2η ομάδα και προκρίθηκαν μαζί με τους Γάλλους.
Στον 4ο όμιλο (Βραζιλία, Ισπανία, Β. Ιρλανδία, Αλγερία) η Βραζιλία ξεκίνησε νικηφόρα (1-0 την Ισπανία) σε ένα παιγνίδι με αρκετές αμφισβητήσεις των αποφάσεων του διαιτητή Κρις Μπάμπριτζ. Οι δύο αποκαλύψεις του 1982 Αλγερία και Β. Ιρλανδία αναδείχθηκαν ισόπαλες 1-1. Αυτός ο βαθμός έμελλε να είναι ο μοναδικός για αμφότερες. Η Βραζιλία δυσκολεύτηκε να υποτάξει τους Αλγερινούς που έπαιξαν σπουδαία μπάλα (1-0). Έγινε πάντως η πρώτη ομάδα που πήρε χρονικά την πρόκριση για την επόμενη φάση. Η Ισπανία επιβλήθηκε 2-1 της Β. Ιρλανδίας και σε συνδυασμό με το 3-0 επί της Αλγερίας ακολούθησε τους Βραζιλιάνους οι οποίοι ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους στον όμιλο με νίκη 3-0 επί των Ιρλανδών. Ήταν η 119η και τελευταία διεθνής συμμετοχή για τον τερματοφύλακα Πατ Τζένινγκς που εκείνη τη μέρα γιόρτασε τα 41α του γενέθλια.
Ο 5ος όμιλος (Δ. Γερμανία, Ουρουγουάη, Δανία, Σκοτία) χάρισε στο ποδοσφαιρικό κοινό μια νέα μεγάλη ομάδα, αυτή της Δανίας. Με παίκτες όπως οι Μόρτεν και Γέσπερ Όλσεν, Μίκαελς Λάουντρουπ, Πρέμπεν Έλκιερ, Φρανκ Άρνερσεν, Γιάν Μέλμπι, Σόρεν Λέρμπι , η ομάδα του Σεπ Πιόντεκ παρουσίασε εξαιρετικό ποδόσφαιρο και κέρδισε πολλούς οπαδούς πέρα από τους ομοεθνείς «ρόλιγκανς». Η Δανοί ξεκίνησαν με το 1-0 επί της Σκοτίας. Η Δ. Γερμανία είχε πάει στο Μεξικό φορτωμένη με φιλικές νίκες επί της Ιταλίας της Βραζιλίας και της Ολλανδίας. Η παραδοσιακή δύναμη αναδείχθηκε ισόπαλη με την Ουρουγουάη (1-1) στον πρώτο της αγώνα και επιβλήθηκε 2-1 της Σκοτίας στο 2ο εξασφαλίζοντας ουσιαστικά την πρόκριση. Η Δανία παίζοντας εκπληκτική μπάλα διέλυσε 6-1 την Ουρουγουάη και στο παιγνίδι με τη Γερμανία έπαιξε για την 1η θέση. Ο Μπεκενμπάουερ ξεκούρασε κάποιους βασικούς του, οι Δανοί ήθελαν την 1η θέση για να παραμείνουν στο Κερετάρο και στη β’ φάση και τελικά οι Σκανδιναβοί τα κατάφεραν (2-0) έστω και αν η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη. Η Ουρουγουάη «τσίμπησε» ένα βαθμό (0-0) από τη Σκοτία και ακολούθησε τις άλλες δύο ομάδες στην επόμενη φάση αφήνοντας για ακόμα μια φορά τους Σκοτσέζους με την … πίκρα.
Στον 6ο όμιλο (Αγγλία, Μαρόκο, Πολωνία, Πορτογαλία) άλλη μια μεγάλη έκπληξη εμφανίστηκε, αυτή του Μαρόκου. Η αφρικάνικη ομάδα ξεκίνησε κρατώντας στο 0-0 τους έμπειρους Πολωνούς. Η Πορτογαλία τη … φύλαγε στους Άγγλους από τον ημιτελικό του 1966 και τους νίκησε με 2-1, κι ενώ λίγο έλειψε οι Πορτογάλοι διεθνείς να έμεναν στα σπίτια τους.. Και αυτό γιατί λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ, είχαν απειλήσει με απόχή λόγω διαφωνίας στα πριμ με την ομοσπονδία. Η Αγγλία στη συνέχεια έμεινε στο 0-0 με το Μαρόκο και τα φίδια έζωσαν τα λιοντάρια… Η Πολωνία επικράτησε 1-0 της Πορτογαλίας στο κρίσιμο γι’ αυτήν παιγνίδι. Οι Άγγλοι έπαιζαν το τελευταίο τους χαρτί για πρόκριση στο ματς με τους Πολωνούς. Το τελικό 3-0 υπέρ των «λιονταριών» σήμαινε πρόκριση στον επόμενο γύρο την ώρα που το εκπληκτικό Μαρόκο έστελνε την Πορτογαλία σπίτι της , νικώντας την καθαρά 3-1.
Παιγνίδια όλων των ειδών επιφύλαξε η β’ φάση του Μουντιάλ. Το Μεξικό υποστηριζόμενο από 100.000 και πλέον θορυβώδεις οπαδούς του στο «Αζτέκα» έπαιξε σοβαρά και δεν συνάντησε προβλήματα (2-0) απέναντι στην«χλομή»
Βουλγαρία. Η Βραζιλία συνέτριψε 4-0 τους Πολωνούς, αλλά το σκορ δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα του ματς. Οι Πολωνοί είχαν δοκάρι με τον Μπόνιεκ καθώς και πληθώρα χαμένων ευκαιριών. Οι Βραζιλιάνοι άνοιξαν το σκορ με αμφισβητούμενο πέναλτι και αξιοποίησαν τις ευκαιρίες που τους δόθηκαν στη συνέχεια σε αντίθεση με τους Πολωνούς. Ένα από τα πλέον συναρπαστικά παιγνίδια ήταν αυτό μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και του Βελγίου. Το ποδόσφαιρο που παίχτηκε ήταν ανοικτό και οι ευκαιρίες πολλές εκατέρωθεν. Δύο φορές προηγήθηκαν οι Σοβιετικοί για να ισοφαρίσουν οι Βέλγοι. Η αναμέτρηση πήγε στην παράταση. Το Βέλγιο έκανε το 4-2, πριν ο Μπελάνοφ μειώσει σε 4-3 με πέναλτι και γίνει ο πρώτος Σοβιετικός που πετύχαινε χατ τρικ σε τελική φάση. Οι Σοβιετικοί είχαν πάντως δίκιο να θεωρούν ότι όχι ένα, αλλά τρία γκολ των Βέλγων ξεκίνησαν από θέση οφσάιντ !! Αργεντινή και Ουρουγουάη συναντήθηκαν ξανά σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου 56 χρόνια μετά την πρώτη τους αναμέτρηση στον τελικό του 1930. Ο Μαραντόνα ήταν εξαιρετικός και οδήγησε την ομάδα του στη νίκη – πρόκριση με 1-0.
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Γαλλία, αντιμετώπισε την πρωταθλήτρια κόσμου Ιταλία αλλά οι τίτλοι δεν έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο. Ο Μισέλ Πλατινί ήταν αυτός που πήρε τους «τρικολόρ» στην πλάτη του και τους πήγε στον προημιτελικό (2-0). Η Δ. Γερμανία άρχισε να νιώθει το … σύνδρομο της Αφρικής όταν έπαιξε με το Μαρόκο. Η Αλγερία του 1982 είχε αφήσει … σημάδια στους Δυτικογερμανούς ενώ και το Μαρόκο τους είχε δυσκολέψει πριν 16 χρόνια. Πάντως οι Γερμανοί κατάφεραν να λυγίσουν τους αντιπάλους τους στο τελευταίο λεπτό !! Οι Μαροκινοί είχαν υποδοχή ηρώων στη χώρα τους. Η Αγγλία που λίγο είχε λείψει να βρεθεί πρόωρα πίσω νίκησε άνετα 3-0 την Παραγουάη και πήρε το εισιτήριο για τους 8. Η Δανία , η μεγάλη αποκάλυψη των ομίλων, που έπαιζε για πολλούς το καλύτερο ποδόσφαιρο προσγειώθηκε απότομα στη σκληρή πραγματικότητα. Όλα ξεκίνησαν όμορφα για τους Δανούς απέναντι στην Ισπανία, όταν ο Γέσπερ Όλσεν άνοιξε το σκορ στο 33’ με πέναλτι. Δέκα λεπτά αργότερα όμως άρχισε ο εφιάλτης. Η κακή μεταβίβαση του σκόρερ προς τον τερματοφύλακα αξιοποιήθηκε από τον Εμίλιο Μπουτραγένιο και ο «εφιάλτης» άρχισε. Ο «γύπας» πέτυχε και 2ο γκολ στις αρχές της επανάληψης και οι Δανοί κατέρρευσαν. Μετά το 3-1 προσπάθησαν να βγουν μπροστά αλλά ο Μπουτραγένιο ολοκλήρωσε την καταστροφή τους. Ήταν η κορυφαία εμφάνιση του άσου της Ρεάλ που πέτυχε 4 γκολ και έφτιαξε το 5ο. Η έμπειρη Ισπανία είχε στείλει σπίτι της την εντυπωσιακή αλλά άπειρη Δανία.
Στα προημιτελικά, τρεις από τους αγώνες κρίθηκαν στα πέναλτι ενώ ο 4ος από το … «Θεό». Η αγωνία είχε φτάσει στο αποκορύφωμα καθώς οι ομάδες έμπαιναν στην τελική ευθεία. Δραματικός ήταν ο αγώνας μεταξύ της Γαλλίας και της Βραζιλίας στην Γκουανταλαχάρα. Η Γαλλία έπαιζε πια με τον αέρα της μεγάλης ομάδας, ενώ η Βραζιλία ήταν μια ομάδα μεστή αστέρων και εμπειριών. Αμφότερες πρόσφεραν εξαιρετικό θέαμα σε ένα από τα καλύτερα παιγνίδια. Η Βραζιλία προηγήθηκε στο 18’ με τον Καρέκα αλλά δεν υπήρχε θέμα υπεροχής αφού οι ευκαιρίες δημιουργούνταν με ταχύτατους ρυθμούς εκατέρωθεν. Στο 41’ ο Πλατινί ισοφάρισε και έγινε ο πρώτος που νίκησε τον τερματοφύλακα Κάρλος σε αυτό το Μουντιάλ μετά από 401 λεπτά. Οι Βραζιλιάνοι φίλαθλοι φώναζαν ρυθμικά το όνομα του Ζίκο και ο Τέλε Σαντάνα ανταποκρίθηκε στο 70’ περνώντας τον στον αγώνα. Ο «λευκός Πελέ» πάντως θα ήθελε να τον ξεχάσει γρήγορα. 4 λεπτά μετά την είσοδό του κλήθηκε να εκτελέσει πέναλτι που κέρδισε η «σελεσάο» αλλά ο Ζοέλ Μπατς απέκρουσε το χτύπημα και η Γαλλία είχε αποκτήσει το ψυχολογικό προβάδισμα για τη διαδικασία της ρώσικης ρουλέτας που θα ακολουθούσε. Το παιγνίδι πήγε πράγματι στα πέναλτι και η αδρεναλίνη στα ύψη. Ο Σόκρατες έχασε το πρώτο Βραζιλιάνικο και η Γαλλία κράτησε την πρωτοπορία. Το επόμενο χαμένο ήταν του Πλατινί και ενώ το σκορ ήταν 3-3. Αμέσως μετά όμως ο Ζούνιορ έχασε και το δικό του πέναλτι και ο Λουίς Φερναντέζ έγραψε το 4-3 και έστειλε τη Γαλλία στα ημιτελικά.
Πέναλτι χρειάστηκε και η Δ. Γερμανία για να ξεπεράσει το εμπόδιο του Μεξικού. Το παιγνίδι ήταν πολύ κακό και οι Γερμανοί επικράτησαν τελικά 4-1 στα πέναλτι. Έτσι έκαναν ένα σπουδαίο ρεκόρ αφού πήραν την πρόκριση στα ημιτελικά για 8η φορά!
Ένα άλλο ρεκόρ , αυτό της κακής διαιτησίας έκανε ο Τυνήσιος Αλί Μπενασέρ στον προημιτελικό μεταξύ της Αργεντινής και της Αγγλίας. Οι Άγγλοι είχαν την παράδοση με το μέρος τους (2 νίκες σε ισάριθμα παιγνίδια σε παγκόσμιο κύπελλο) ενώ υπήρχε και μια εξωποδοσφαιρική ιδιαιτερότητα. Ήταν η πρώτη συνάντηση μετά τον πόλεμο των δύο χωρών για τα Φόλκλαντς το 1982. Η Αργεντινή ήταν καλύτερη και άξιζε τη νίκη έστω και αν το πρώτο της γκολ ήταν η «απάτη του αιώνα». Ο Στιβ Χοτζ γύρισε την μπάλα στον Πίτερ Σίλτον. Ο Μαραντόνα παρενέβη και ενόσω τη διεκδικούσε στον αέρα με τον Άγγλο τερματοφύλακα έβαλε καθαρά το χέρι του και την έστειλε στα δίχτυα. Όλος ο πλανήτης είδε την παράβαση του Μαραντόνα, εκτός από τον διαιτητή. Το σοκ ήταν ακόμη μεγαλύτερο για τους Άγγλους που μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί δέχτηκαν και δεύτερο γκολ. Πάλι από τον Μαραντόνα, αλλά αν το πρώτο ήταν άκυρο, αυτό έκανε για τρία. Ο Αργεντινός άσος έκανε επίδειξη υψηλής τεχνικής, ντρίπλαρε τους Στίβενς, Φένγουικ και Μπούτσερ σαν να είχε απέναντί του ερασιτέχνες και αφού πέρασε και τον Σίλτον έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Επρόκειτο για το καλύτερο σόλο – γκολ που έχει σημειωθεί ποτέ σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Μπόμπι Ρόμπσον έριξε στον αγώνα τον Τζον Μπαρνς , ο οποίος έγινε ο 100ος Άγγλος ποδοσφαιριστής που έπαιξε σε τελική φάση. Ο Μπαρνς έδωσε κάτι παραπάνω στην ομάδα του που όμως δεν μπόρεσε παρά να πετύχει το γκολ της τιμής με τον Γκάρι Λίνεκερ. Μετά το παιγνίδι ο «Ντιεγκίτο» μίλησε για το «χέρι του Θεού» ενώ ο Πελέ επεσήμανε : «Αν στη θέση των Άγγλων ήταν Αργεντινοί ή Ουρουγουανοί θα είχαν λιντσάρει το διαιτητή». Ο Ρόμπσον από την πλευρά του το είδε πιο ψύχραιμα. «Όλοι μιλάτε για το γκολ που μπήκε με το χέρι αλλά κανένας για το δεύτερο». Αυτοί που υποστηρίζουν ότι η Αγγλία κέρδισε το Μουντιάλ του 1966 με γκολ που δεν μπήκε ποτέ, ίσως μίλησαν για «θεία δίκη».
Ο τρίτος προημιτελικός που πήγε στα πέναλτι ήταν αυτός μεταξύ του Βελγίου και της Ισπανίας. Οι δύο ομάδες είχαν ήδη πετύχει πολλά ως το σημείο εκείνο και η αδυναμία τους να ξεχωρίσουν στα 120 λεπτά (1-1), τις οδήγησε στα πέναλτι. Όλα κρίθηκαν σε ένα χαμένο πέναλτι και μάλιστα το τελευταίο. Ο Ελόι το έχασε , ο Λίο Βαν ντερ Έλστ το έβαλε και το Βέλγιο βρέθηκε ξαφνικά μια ανάσα από τον τελικό του Μουντιάλ.
Δυτική Γερμανία και Γαλλία συναντήθηκαν για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον ημιτελικό με τους Σουμάχερ και Μπατιστόν ξανά αντιμέτωπους. Οι δύο ποδοσφαιριστές δεν είχαν αυτή τη φορά … στενή επαφή αλλά ένα ομοίωμα του Σουμάχερ κρεμασμένο σε αγχόνη στις εξέδρες θύμιζε σε όλους το προ τετραετίας περιστατικό. Στον αγωνιστικό τομέα ο Ρόλφ εξουδετέρωσε τον Πλατινί και ο αποκλεισμός για τους Γάλλους ήρθε φυσιολογικά. Το σκορ άνοιξε στο 8’ ο Αντρέας Μπρέμε ενώ το διαμόρφωσε ο Ρούντι Φέλερ στο 89’ κι ενώ οι Δυτικογερμανοί είχαν περάσει δύσκολες στιγμές στα τελευταία λεπτά.
Στον άλλο ημιτελικό ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν και πάλι ο μεγάλος πρωταγωνιστής της Αργεντινής απέναντι στο Βέλγιο. Η Αργεντινή ήταν πολύ καλύτερη ο «πίμπε ντ’ όρο» δεν χρειάστηκε αυτή τη φορά κανένα κόλπο πέρα από τα «μαγικά» που έκανε με τα πόδια του, και έτσι με δύο δικά του γκολ η Αργεντινή πέρασε στον τελικό.
Η Γαλλία βολεύτηκε με την 3η θέση (4-2 το Βέλγιο) και η ώρα για τη στέψη είχε έρθει….
Δύο διαφορετικές σχολές συναντήθηκαν στον τελικό του 13ου παγκοσμίου κυπέλλου. Η Δ. Γερμανία δεν φάνταζε ως φαβορί πριν την έναρξη της διοργάνωσης. Είχε όμως και τους παίκτες αλλά και τη νοοτροπία προσέγγισης που χρειάζονται οι μεγάλες διοργανώσεις. Οι προσωπικότητες αναμφισβήτητα υπήρχαν στα πρόσωπα των Μπρέμε, Ματέους, Μάγκατ, Ρουμενίγκε, Φέλερ, Άλοφς, Μπέρτχολντ, Κ.Χ. Φέρστερ. Από την άλλη πλευρά ήταν το λατινικό ταμπεραμέντο της Αργεντινής. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν ο παγκόσμιας κλάσης ηγέτης περιστοιχισμένος από δύο πολύ σπουδαίους ποδοσφαιριστές (Βαλντάνο, Ρουγκέρι). Για την Αργεντινή ήταν ευτύχημα ότι όλοι οι άλλοι παίκτες της βρέθηκαν στο απόγειο της φόρμας τους εκείνη την εποχή. Το Αζτέκα ήταν κάτι παραπάνω από κατάμεστο, με την πλειοψηφία του κόσμου να υποστηρίζει την Αργεντινή.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν αρκετά νευρικό, αλλά στο 22’ ο Μπράουν με κεφαλιά ύστερα από εκτέλεση φάουλ του Μπουρουσάγα έκανε το 1-0. Όλα έδειξαν να τελειώνουν όταν στο 55’ ο Βαλντάνο έκανε το 2-0, αξιοποιώντας μπαλιά του Ενρίκε. Ποτέ μη λες ποτέ όμως όταν αντίπαλοι είναι οι Γερμανοί. Στο 73’ ο Ρουμενίγκε και στο 82’ ο Φέλερ έφεραν τα πάνω κάτω και ισοφάρισαν για την ομάδα του Μπεκενμπάουερ που έμοιαζε να κερδίζει και το ψυχολογικό προβάδισμα εν όψει της μεγάλης πιθανότητας για παράταση.
Εκεί ήταν όμως που μίλησε αυτός ο κοντός, ο άσχημος, ο μάγος, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Βρισκόταν μια ανάσα από το θρόνο και δε σκόπευε να τον δωρίσει. Εκεί που οι Δυτικογερμανοί πίεζαν για το τρίτο γκολ, ο Μαραντόνα ανέσυρε από το πλούσιο παλμαρέ του μια φανταστική μπαλιά και τη … σέρβιρε στον Μπουρουσάγα ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να … φάει το λουκούμι που του έδωσε έτοιμο ο Ντιεγκίτο… Πλάσαρε τον Σουμάχερ, έκανε το 3-2 και ολοκλήρωσε τον θρίαμβο της Αργεντινής.
- Γκάρι Λίνεκερ (ΑΓΓΛΙΑ) 6 γκολ
- Εμίλιο Μπουτραγένιο (ΙΣΠΑΝΙΑ), Αντόνιο Καρέκα (ΒΡΑΖΙΛΙΑ), Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ) 5 γκολ
- Ιγκορ Μπελάνοφ (Σ. ΕΝΩΣΗ), Αλεσάντρο Αλτομπέλι (ΙΤΑΛΙΑ), Χόρχε Βαλντάνο (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ) 4 γκολ
Ντιέγκο Μαραντόνα (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ)
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1960 στο Λανούς και από μικρός φαινόταν πόσο μεγάλο αστέρι θα γίνει. Ξεκίνησε την εκπληκτική αλλά και ταραχώδη καριέρα του στην Σεμπολίτος πριν πάει στην Αρχεντίνος Τζούνιορς (1969-1980), τη Μπόκα Τζούνιορς (1980-82) την Μπαρτσελόνα (1982-84) και τη Νάπολι (1984-91). Ο Μενότι τον είχε πάρει μαζί του στο Μουντιάλ του 1978 (εκτός αποστολής) και το 18χρονο τότε παιδί έμελλε να πάρει το παράδειγμα των συμπατριωτών του και να οδηγήσει την Αργεντινή και πάλι στην κορυφή του κόσμου. Το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ταλέντο που ανέδειξε ο κόσμος μαζί με τον Πελέ μπορεί να ήταν μικρός το δέμας αλλά μάγεψε με τις περίτεχνες ενέργειές του, με αυτό το πόδι που έστελνε την μπάλα όπου ήθελε, από οποιαδήποτε θέση και υπό οποιαδήποτε πίεση. Το «χρυσό παιδί» όπως τον αποκαλούν στην Αργεντινή ήταν το Α και το Ω της επιτυχίας της εθνικής του στο Μουντιάλ του Μεξικού. Δεν ήταν μόνο τα 5 γκολ που σημείωσε αλλά και οι εκπληκτικές του ασίστ, με αποκορύφωμα αυτή στον Μπουρουσάγα στον τελικό. Οι Ιταλοί του την είχαν όμως «στημένη» μετά τον … «εθνικό διχασμό» που προκάλεσε στο μουντιάλ του 1990….
Μισέλ Πλατινί (ΓΑΛΛΙΑ)
Γιος Ιταλού μετανάστη ο Μισέλ Πλατινί γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1955 και ξεκίνησε την καριέρα του στη Ζέφ (1965-72) πριν πάει στη Νανσί (1972-79) εκεί όπου ο πατέρας του ήταν τεχνικός. Αναδείχθηκε στον κορυφαίο Γάλλο ποδοσφαιριστή και είχε την τύχη να ηγείται της μεγάλης ομάδας της Γαλλίας της δεκαετίας του 1980. Άριστος τεχνίτης και οργανωτής, καλός γκολτζής και δεινός εκτελεστής χτυπημάτων φάουλ ο Πλατινί έπαιξε σε τρία παγκόσμια κύπελλα αλλά χωρίς να ευτυχίσει να κατακτήσει το τρόπαιο. Κατάφερε όμως στο μεσοδιάστημα να οδηγήσει τους «τρικολόρ» στην κορυφή της Ευρώπης το 1984. Ο Πλατινί πήρε μεταγραφή για τη Σέντ Ετιέν (1979-82) και από εκεί για τη Γιουβέντους (1982-87). Με την Εθνική ομάδα αγωνίστηκε 72 φορές (41 γκολ) ενώ ψηφίστηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης τρεις σαιζόν και μάλιστα συνεχόμενες (1983-85).
Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε (Δ. ΓΕΡΜΑΝΙΑ)
Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1955 και έμελλε να γίνει άλλος ένας κρίκος στην γερμανική αλυσίδα παραγωγής εξαίρετων επιθετικών μετά τους Χέλμουτ Ραν, Ούβε Ζέελερ και Γκέρντ Μίλερ. Ξεκίνησε την καριέρα του από την Μπορούσια Βεστφαλίας, όταν σε ηλικία 18 ετών αποφάσισε να εγκαταλείψει μια διαγραφόμενη… τραπεζιτική καριέρα για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Ο «Κάλε» έπαιξε στην Μπάγιερν(1974-84, 310 παιγνίδια στην Μπουντεσλίγκα και 162 γκολ), στην Ιντερ (1984-87) και στη Σερβέτ (1987-90). Ψηφίστηκε Ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς το 1980 και το 1981 και φόρεσε 95 φορές τη φανέλα της εθνικής πετυχαίνοντας 45 γκολ όμως παρ’ ότι οδήγησε την ομάδα του δύο φορές σε τελικό δεν κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο.
Σόκρατες (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)
Γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 1954 ως Σαμπάιο ντε Σόουσα Βιέιρα ντε Ολιβέιρα Σόκρατες Μπραζιλέιρο και έμεινε πιο γνωστός ως … Σόκρατες. Ήταν σπουδαίος μέσος αλλά κι αυτός δεν κατάφερε να πανηγυρίσει ένα παγκόσμιο κύπελλο. Ξεκίνησε την καριέρα του στη Βαρέου Μπέλεμ (1964-71) και τη συνέχισε στις Μποταφόγκο (1972-76), Κορίνθιανς (1976-84), Φιορεντίνα (1984-85), Φλαμένγκο (1985-8:cool: και Σάντος (1988-90). Με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας αγωνίστηκε 63 φορές (17 γκολ) και συμμετείχε στα μουντιάλ του 1982 και του 1986. Αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Νότιας Αμερικής το 1983, ενώ παράλληλα με την ποδοσφαιρική του καριέρα σπούδαζε και Ιατρική, την οποία ξεκίνησε να εξασκεί μετά το τέλος της καριέρας του.
Γκάρι Λίνεκερ (ΑΓΓΛΙΑ)
Γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1960 στο Λέστερ και έμελλε να εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους σκόρερ όλων των εποχών. Ο Γκάρι Λίνεκερ αγωνίστηκε στις Λέστερ (1974-85), Έβερτον (1985-86), Μπαρτσελόνα (1986-89), Τοτεναμ (1989-92) και Ναγκόγια Γκράμπους Έιτ (1992-95). Ο Λίνεκερ είχε τη μεγάλη ευκαιρία να ξεπεράσει τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών στην εθνική ομάδα της Αγγλίας , Μπόμπι Τσάρλτον (49 γκολ), αλλά παρά τις 80 διεθνείς συμμετοχές του και τα κρίσιμα γκολ που πέτυχε έμεινε στα 48.
- Προπονητής της εθνικής Αργεντινής ήταν ο Κάρλος Μπιλάρδο, παλιός ποδοσφαιριστής και γιατρός με ειδικότητα γυναικολόγου. Ο Μπιλάρδο παράτησε την Ιατρική για το ποδόσφαιρο, όμως συμμετείχε αφιλοκερδώς σε μια ομάδα που έκανε έρευνα κατά του καρκίνου.
- Σοβαρά εσωτερικά προβλήματα αντιμετώπιζαν οι Πορτογάλοι. Οι διεθνείς ήταν «πλακωμένοι» με την ομοσπονδία επειδή δεν τους είχε καταβληθεί το πριμ πρόκρισης, ενώ απαιτούσαν ποσοστό και από τις διαφημίσεις. Το αποτέλεσμα ήταν η Πορτογαλία να τερματίσει τελευταία στον όμιλο και να αποκλειστεί.
- Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Σοβιετικοί διεθνείς αγωνίζονταν στη Δυναμό Κιέβου. Εννέα παίκτες της βασικής ενδεκάδας, έπαιζαν στη Δυναμό.
- Ο Σόκρατες, μεγάλο αστέρι της Βραζιλίας, μετά τον αγώνα με την Ισπανία και το μη καταλογισμό ενός κανονικού γκολ στους Ισπανούς είχε δηλώσει: «Σε περίπτωση που η Βραζιλία δεν προχωρούσε, αυτομάτως το μουντιάλ θα έχανε το ενδιαφέρον του. Συνεπώς μια μικρή εύνοια της διαιτησίας είναι αναμενόμενη…»
- Ο λίμπερο της Εθνικής Αργεντινής, Λουίς Μπράουν ήταν ο μοναδικός παίκτης χωρίς ομάδα από τους 22 που είχε πάρει μαζί του ο Μπιλάρδο.
- Συνολικά στους 52 αγώνες σημειώθηκαν 132 γκολ με μέσο όρο 2,54 ανά αγώνα. Τα περισσότερα σημείωσε η Αργεντινή (14) ενώ ο Καναδάς ήταν η μοναδική ομάδα που δε σκόραρε.
- Ο Εμίλιο Μπουτραγένιο , ο επονομαζόμενος «γύπας» πέτυχε το πιο γρήγορο γκολ της διοργάνωσης, στα 63’’ του αγώνα Ισπανίας – Β. Ιρλανδίας 2-1.
6 σχόλια σχετικά με το “1986 ΜΕΞΙΚΟ”
Το καλύτερο Μουντιάλ που έχω δει…
Πολύ καλά ματς και πολλές ενδιαφέρουσες ομάδες
Το καλύτερο μουντιάλ ever, είτε για όσους το ζήσαν είτε δεν το ζήσαν…
Έχω το κόλλημα και εγώ , από αυτά που που απορεί ο duentes, και μαζεύω ποδοσφαιρικούς αγώνες και πραγματικά της συγκεκριμένης διοργάνωσης βλέπονται με χαρακτηριστική άνεση ξανά και ξανά.
Κάθε ομάδα είχε και από μια μεγάλη προσωπικότητα που άφησε και κάτι στο ποδόσφαιρο αλλά και φυσικά τον μέγιστο Μαραντόνα, για μένα τον καλύτερο παίχτη ως τώρα με διαφορά…
Άσχετο, αλλά πάντα είχα απορία γιατί ο Schuster δεν έπαιζε στην Γερμανία από το 84 και μετά και ιδιαίτερα το 86 αφού είχε κάνει καλή χρονιά με την Barca…
Μετά κάπου πήρε το μάτι μου μια συνέντευξη του Nunez που λέει ότι ούτε λίγο ούτε πολύ οι Herrera,Lattek, Venables & Aragonés είχαν προβλήματα μαζί του.Η΄ταν όλοι οι προπονητές που είχε στην Barca στα 8 χρόνια που έπαιξε…
Συγχαρητήρια για ακόμα μια φορά Dracula…
Ο Σούστερ δεν έπαιζε γιατι δεν τον αφηνε η … Γκάμπι. Τι εστί Γκάμπι; Χοχοχο…. Η γυναίκα του , “φωνάρα” φυσικά, η οποία του το είχε ξεκόψει. “Αν χαλάσεις τις διακοπές μας για να πας να παίξεις μπάλα, ξέχνα δια παντός την Γκάμπι”. Και ο Σούστερ ως κλασικός ψηλός, ξανθός , άντρακλας , Γερμαναράς προτίμησε την … Γκάμπι του.
Το 2ο καλύτερο μουντιάλ απ’όσα έχω δει… Με μικρή διαφορά 1ο αυτό του 82.
Ναι πρώτο κι εγώ θεωρώ το μουντιάλ του 82
Δεν ήξερα για την Γκάπι…Από αυτά που διαβάζω είχα την εντύπωση ότι ήταν δύσκολος χαρακτήρας…
Καλός Μ**δούλος…