Η συνομοταξία του Φελίπε Μέλο

Ο Φελίπε Μέλο ανήκει σε μια συνομοταξία παικτών την οποία, σ’ έναν ιδεατό κόσμο, το ποδόσφαιρο θα είχε αφοδεύσει δίχως δεύτερη σκέψη, κρατώντας κλειστό το καπάκι και πατώντας δυο φορές το καζανάκι για σιγουριά. Το να είσαι φελλός δεν είναι κάτι κατακριτέο, ακόμα κι αν το φωνάζει η μάπα σου από χιλιόμετρα μακριά. Δεν είναι δυνατόν η Φύση να τους προικίσει όλους με το ύψιστο αυτό ‘αγαθό’. Το να είσαι όμως και φελλός και βρώμικος και παρ’ όλα αυτά να παίζεις ποδόσφαιρο σε τόσο υψηλό επίπεδο είναι μια (ακόμα) σοβαρή αφορμή για να προβληματιστείς για την αδικία που υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο. Ο χαζός μπορεί να πρωταγωνιστήσει στην σύγχρονη κοινωνία σε πλήρη αντίθεση με την πρωτόγονη εποχή που τα πράγματα ήταν ξεκαθαρισμένα, όπως θα σχολίαζε και ο Διονύσης Χαριτόπουλος: “Αυτόν που αργούσε να καταλάβει γιατί τρέχουν οι άλλοι τον είχε αρπάξει η αρκούδα”.

Η συνομοταξία αυτών των ποδοσφαιριστών υπάρχει γιατί η υπέρτατη ατάκα του Χατζηχρήστου που αφιερώσαμε πέρσι στον Πέπε – εξέχων μέλος της ράτσας αυτής, με προοπτικές ανέλιξης ακόμα και σε θέση στο Δ.Σ. της – δεν βρίσκει εφαρμογή στον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο ή πιο απλά και κατανοητά, επειδή ο Καιάδας δεν χρησιμοποιείται πλέον. Μετριότητες που βαφτίζονται ‘παίκτες-εργαλεία, που δεν φοβούνται να βάλουν το πόδι τους στην ..φωτιά, με εξαιρετικά ανασταλτικά προσόντα και μεγάλο προτέρημα το δυνατό τους παιχνίδι”. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι την μέρα που η βρώμικη χαζομάρα του Πέπε συνάντησε στο χόρτο την αντίστοιχη του Φελίπε Μέλο, στο παιχνίδι Πορτογαλία-Βραζιλία, ο Ντούνγκα αναγκάστηκε να αντικαταστήσει τον δεύτερο πριν καν ολοκληρωθεί το ημίχρονο για να σώσει την ομάδα του από μια γρήγορη, ηλίθια αποβολή!

Όσο οι Φελίπε Μέλο αυτού του κόσμου βρίσκουν ρόλο σε ομάδες όπως η εθνική Βραζιλίας χάρη στις τραγικές εμπνεύσεις των διαφόρων Ντούνγκα, τόσο η ανησυχία για το μέλλον του αθλήματος θα παραμένει έντονη.