Αντίο με δάκρυα

29 Οκτωβρίου 1994. Ο προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης Χόρχε Βαλντάνο παίρνει για πρώτη φορά στην αποστολή έναν 17χρονο από τις ακαδημίες της ομάδας για τον αγώνα στο Λα Ρομαρέδα με την Ρεάλ Θαραγόθα. Ο πιτσιρικάς παίζει βασικός, βγάζει ασίστ στον Ζαμοράνο και αφήνει υποσχέσεις. “Στο λεωφορείο πήγα να του μιλήσω για τον καθησυχάσω από το άγχος. Αυτός όμως κοιμόταν σαν κούτσουρο. Αυτός ήταν πάντα. Ψυχρός και νικητής.” δηλώνει ο Αργεντίνος.

Όταν ο Ραούλ συστήθηκε, το πρώτο του γκολ ήταν στο παραθυράκι της Ατλέτικο

Μια εβδομάδα αργότερα η Ρεάλ υποδέχεται την Ατλέτικο Μαδρίτης. Την ομάδα στην οποία ξεκίνησε την μπάλα ο 17χρονος. Ο Ραούλ Γκονζάλεθ Μπλάνκο ξεκινάει και πάλι βασικός, κερδίζει πέναλτι για το 1-0, δίνει την ασίστ για το 2-0 και σκοράρει για πρώτη φορά στην μεγάλη του καριέρα απέναντι στην πρώτη του ομάδα μετά από πάσα του Ζαμοράνο. Η ιστορία όμως τον ήθελε να γράφει την πορεία του στη Ρεάλ Μαδρίτης με μια καριέρα που μέχρι σήμερα έγραψε: 550 παιχνίδια πρωταθλήματος, 45 κυπέλλου και 135 αγώνες στην Ευρώπη. Αντίστοιχα τα γκολ του ήταν 228, 25 και 69. 1ος σκόρερ και 1ος σε συμμετοχές στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. 3ος σκόρερ στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος και 2ος σε συμμετοχές μετά τον Θουμπιθαρέτα. 1ος σκόρερ στην ιστορία του Πρωταθλητριών/CL, 2ος συνολικά στα ευρωπαϊκά κύπελλα πίσω από τον Μίλλερ, 1ος σκόρερ της Εθνικής Ισπανίας. Όσο για τίτλους, ξεχωρίζουν τα 6 πρωταθλήματα, τα 3 CL και τα 2 Διηπειρωτικά.

Η ιστορία το έφερε και η τελευταία ανάμνησή του με τη φανέλα της Ρεάλ ήταν και πάλι στο Ρομαδέρα, όταν και μπήκε αλλαγή στη θέση του Φαν ντερ Φαρτ που χτύπησε νωρίς, για να σκοράρει αργότερα, παρ’ ότι έπαιζε κι αυτός για αρκετά λεπτά τραυματίας (ένα λεπτό μετά το γκολ αντικαταστάθηκε). Ήταν η τελευταία του εμφάνιση για φέτος, αφού δεν κατάφερε να επανέλθει μετά τον τραυματισμό αυτό. Θα το περίμενε κάπως διαφορετικό σίγουρα.

Ο Ραούλ και επίσημα σήμερα ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την αγαπημένη του Ρεάλ, το σπίτι του όπως είπε ο ίδιος μέσα σε δάκρυα που δεν μπόρεσε να συγκρατήσει. Η σημαία του τεράστιου αυτού συλλόγου εγκαταλείπει το Μπερναμπέου και το 7 μένει κενό. Από τους Μερένγκες θα λείψει το μεγαλείο του ανθρώπου που επί 16 χρόνια δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα με τη συμπεριφορά του στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά και με την εξωγηπεδική του ζωή. Ο Ραούλ θα συνεχίσει την καριέρα του σε άλλη χώρα με πιθανότερο προορισμό τη Σάλκε, αλλά για όλους μας η εικόνα του που μας συνοδεύει θα είναι αυτή με τα άσπρα και το 7 στην πλάτη. Το παιδί της Ρεάλ που έζησε το όνειρό του και τις μεγάλες στιγμές μαζί με το σύλλογο που τίμησε.