Η γριά κότα έχει το ζουμί…

Μετά το πιο δύσκολο καλοκαίρι στην ιστορία του Ηρακλή οι φίλοι της ομάδας εξουθενωμένοι ψυχολογικά πήγαν χθες να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδας χωρίς να περιμένουν πολλά. Με οικονομικά προβλήματα, με προετοιμασία γεμάτη απρόοπτα και μια πρόσφατη αλλαγή προπονητή, με σημαντικούς παίκτες να φεύγουν και μάλιστα χωρίς οικονομικό αντίκρισμα και με καινούριους παίκτες χωρίς δικαίωμα συμμετοχής μια που η μπλε κάρτα τους έρχεται με ποδήλατο μάλλον και δεν φτάνει με τίποτα.

Απέναντί τους ο Ολυμπιακός των αρκετών προβλημάτων πέρσι, με νέα ιδιοκτησία όμως και μυριάδες μεταγραφές, τόσες που κι οι οπαδοί του Ολυμπιακού ξεχνάνε κάποιους παίκτες και λένε: “Α, έχουμε κι αυτόν στον πάγκο”. Το φαβορί σίγουρο και οι προβλέψεις μάλλον εύκολες.

Και όντως, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος. Καλύτεροι παίκτες, πιο ομάδα. Την ίδια στιγμή που ο Ολυμπιακός είχε Ιμπαγάσα και Ρόμενταλ στον πάγκο, ο Ηρακλής είχε τον βετεράνο Κατσαμπή και τον πιτσιρικά Κατσικά βασικούς. Ο Ολυμπιακός έκανε κάποιες φάσεις, ο Ηρακλής προσπαθούσε όπως μπορούσε και το ημίχρονο πέρασε. Το Β’ ημίχρονο ξεκινάει, ο Ιμπαγάσα μπαίνει και αρχίζει να μοιράζει μπάλες, ο δύσμοιρος Λίμα παλεύει με Φετφατζίδη και Τοροσίδη, ο Μήτρογλου χάνει το άχαστο και βάζει το δύσκολο και κάπου εκεί η σεμνή τελετή φαίνεται να λαμβάνει τέλος.

Ο Ολυμπιακός παίζει ακόμα λίγα λεπτά μπάλα,  δεν βάζει δεύτερο γκολ και χαλαρώνει. Ο Ουζουνίδης παίρνει το ρίσκο και αφήνει την ομάδα χωρίς χαφ αφήνοντας τον μέτριο Παπαστεριανό μόνο του και εκεί κάπου οι περισσότεροι φοβούνται ότι ο Ηρακλής θα μαζέψει πολλά. Κι όμως… Ο Σολτάνι βοηθάει πολύ και η μεγάλη ανατροπή γίνεται. Ο Ελευθερόπουλος που έχει σώσει πολλά, βλέπει ότι η προσπάθειά του δεν πήγε χαμένη κι ο Ηρακλής πανηγυρίζει. Πανηγυρίζει λες και σήμερα επικυρώνεται η απόφαση για αδειοδότηση, λες και τώρα βγαίνει όλη αυτή η ταλαιπωρία του καλοκαιριού στο γήπεδο. Μια μεγάλη νίκη, σε έναν μαραθώνιο που έρχεται. Γιατί ποτέ μία νίκη στην πρεμιέρα δεν καθόρισε ολόκληρη τη χρονιά…