Ποιά Ιντερ; Ο Αστέρας Τρίπολης!

Οταν μιά ελληνική ομάδα νικά έστω και σε φιλικό αγώνα την πρωταθλήτρια Ευρώπης και νταμπλούχο Ιταλίας, δεν μπορεί παρά να αισθάνεται ευφορία και να προσβλέπει με αισιοδοξία στο μέλλον, ακόμα κι αν η αντίπαλός της αγωνίστηκε με αρκετούς “αναπληρωματικούς”, ακόμα κι αν είναι πιό ανέτοιμη σ αυτή τη φάση απ την ελληνίδα αντίπαλό της.

Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό, όμως λογικό και αναγκαίο είναι να μπει κάποιο φρένο στην υπεραισιοδοξία που μόνο καλός σύμβουλος δεν είναι. Διάβασα και άκουσα πολλά αυτές τις δύο μέρες και ομολογώ πως δεν πίστευα στα μάτια και στ αυτιά μου. Ο ένας δηλώνει σίγουρος πως θα ξανακατακτήσει το νταμπλ, ο άλλος ζητάει να γίνει από τώρα απονομή, ο τρίτος δηλώνει έτοιμος γιά μεγάλα πράγματα και στην Ευρώπη και γενικώς το καλάμι είναι μεγάλο και χωράει πολλούς επάνω.

Να υπενθυμίσω πάντως, πως ο Παναθηναϊκός ιστορικά έφερνε καλά αποτελέσματα με ομάδες (μεγάλες ή μικρότερες) που τον αντιμετώπιζαν ανοιχτά, που δεν ταμπουρώνονταν και δεν έπαιζαν γιά το 0 στα μετόπισθεν.

Το θέμα είναι πως γιά να κατακτήσεις τίτλους θα πρέπει να έχεις λύσεις και απέναντι σε τέτοιες … αντιτουριστικές αντιπάλους, όπου δεν θα σου αρκούν 2-3 επιτυχημένες αντεπιθέσεις γιά να καθαρίσεις την μπουγάδα.

Και όσο κι αν η εμφάνιση του Παναθηναϊκού με την Ιντερ ήταν εξαιρετική, δεν ξέφυγε απ τον κανόνα των επιτυχημένων αντεπιθέσεων. Στο θέμα της κατοχής της μπάλας και της σωστής κυκλοφορίας, ο Παναθηναϊκός δεν δείχνει ιδιαίτερα αλλαγμένος σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Κι αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στη λειτουργία της μεσαίας του γραμμής. Με λίγα λόγια το μεγάλο στοίχημα είναι αν ο Νίνης αντέξει φέτος στο ξύλο και αν μπορεί να τροφοδοτεί σωστά τους επιθετικούς σε κοντρόλ επιθέσεις. Τότε τα πράγματα θα είναι πιό εύκολα γιά τους πράσινους και η άλωση των … Τροπολιτσών πιό απλή. Αν όχι, τότε η προσφυγή στις παλιές και δοκιμασμένες μεθόδους των Καραγκούνιων πτώσεων και γυροβολιών φαντάζει μονόδρομος με αντιαισθητικά και αμφίβολα αποτελέσματα.

Κατά τη γνώμη μου ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν ακόμα ένα καλό επιτελικό χαφ, αλλά αυτό θα έστελνε ακόμα πιό βαθειά στον πάγκο τον … ιστορικό αρχηγό της ομάδας.

Και έτσι προκύπτει γιά τον Νιόπλια το δεύτερο στοίχημα της φετινής σεζόν. Να πείσει τον Καραγκούνη πως γιά το καλό της ομάδας αλλά και τη δική του υστεροφημία αυτή η χρονιά θα πρέπει να είναι η τελευταία του.