Τα οφέλη μιάς κανονικής προετοιμασίας
Το πόσο καλά έπαιξε σήμερα τα ξημερώματα στο Τορόντο ο Παναθηναϊκός κόντρα στην Ιντερ δεν είναι ανάγκη να το διαβάσετε από μένα. Σίγουρα υπάρχουν άλλοι πιο ειδικοί στους ύμνους και τους διθυράμβους που με αφορμή μια καλή εμφάνιση μπορούν να κάνουν και τον Σαριέγκι … Μπεκενπάουερ. Είναι αλήθεια πάντως πως η ομάδα μας απέδωσε εξαιρετικά στο πρώτο ημίχρονο και ήταν εμφανώς βελτιωμένη σε σχέση με την εικόνα που έδειξε στα προηγούμενα φιλικά.
Είναι γεγονός ακόμη πως υπάρχουν κάποια στοιχεία που σε κάνουν να αισιοδοξείς, όπως για παράδειγμα το ότι οι παίκτες δείχνουν πιό δυνατοί απ την προηγούμενη χρονιά. Το να δουλέψεις πάνω στη δύναμη σε περίοδο προετοιμασίας μπορεί να φαντάζει αυτονόητο, δεν είναι όμως εύκολο όταν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις ξεκινούν νωρίς στις αρχές Αυγούστου για παράδειγμα ή ακόμη νωρίτερα.
Χρόνια είχε ο Παναθηναϊκός να απολαύσει μια κανονική προετοιμασία στην οποία να δουλέψει το ίδιο καλά τα κομμάτια της φυσικής κατάστασης, της «ταχυδύναμης», της έκρηξης, της αλτικότητας, στοιχείων που σίγουρα χρειάζεται μια ομάδα για να μπορεί να ξεδιπλώσει στο χορτάρι τις όποιες αρετές της ή να εφαρμόσει σωστά την τακτική της.
Ο φετινός Παναθηναϊκός μπορεί να μην βρίθει από νέα πρόσωπα, όμως δείχνει πιο μονταρισμένος και δυνατός, ένα σκαλί καλύτερος απ αυτό που ήταν πέρυσι.
Αν αυτό θα φτάσει για να κατακτήσει και πάλι η ομάδα τους στόχους της δεν το γνωρίζω, γιατί βλέπετε στο ποδόσφαιρο δεν παίζεις μόνος, παίζουν και οι αντίπαλοι. Το βέβαιο πάντως είναι πως η ομάδα «χτίζεται» σωστά, με ηρεμία και όταν στο παζλ προστεθεί και ο Μπουμσόνγκ θα μπορούμε να μιλήσουμε με μεγαλύτερη σιγουριά για το μέλλον.
Πάντως δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως ενώ οι «παλιοί» Σισέ – Λέτο – Νίνης συνεννοούνται με κλειστά μάτια, ο «καινούργιος» Γκοβού χρειάζεται ακόμα ένα διάστημα προσαρμογής.
Άλλη μια απόδειξη πως οι ομάδες δεν γίνονται απ τη μια στιγμή στην άλλη, δεν είναι «συλλογές κοσμημάτων» αλλά απαιτείται χρόνος και πρόγραμμα.
8 σχόλια σχετικά με το “Τα οφέλη μιάς κανονικής προετοιμασίας”
Ακριβώς επειδή οι ομάδες δε χτίζονται από τη μια στιγμή στην άλλη, ανησυχώ για την άμυνα που έμπαζε πάλι από παντού με την Ίντερ. Και σε παιχνίδια που κρίνονται στο ένα γκολ θα είμαστε στην κόψη του ξυραφιού αν δε δέσει γρήγορα και σωστά ο Μπουμσόνγκ.
Σωστό είναι αυτό, αλλά σκέψου πως πέρυσι μπήκε γιά πρώτη φορά στην άμυνα ο Καντέ. Φέτος θα μπει ο Μπουμσόνγκ. Από καλύτερη αφετηρία ξεκινάς 😉
3;
Μουρίνιε γύρνα πίσω. Ρημάξαμε.. 😀
Τουλάχιστον αυτός έτρωγε ένα 🙂
Ματεράτσι (ειδικά στο πρώτο και το δεύτερο γκολ η επιτομή της αγγαρείας) και Κόρντομπα έτσι κι αλλιώς δεν είναι βασικές επιλογές. Ούτε ο 40χρονος Ορλαντόνι στο τέρμα. Βέβαια, δε θα’ναι ούτε ο Αλιμπετς ή ο Ομποριά…
Εκτός από Νίνη, δεν είδα καμιά διαφορά από πέρσυ. Το ίδιο καλοί όπως πέρσυ, οι Σισέ-Λετο-Σιμάο-Κατσουράνης.
Θυμάσαι δηλαδή πέρυσι τέτοια εποχή κάποιο ανάλογο παιχνίδι του Παναθηναϊκού;
Υπάρχει σημαντική διαφορά από πέρσι. Η χημεία αυτή μεταξύ τους πήρε μήνες πέρσι για να επιτευχθεί (ειδικά με τους πειραματισμούς του Τεν Κάτε). Αλλά και ατομικά, πέρσι ο Σισέ πήρε μπρος το Νοέμβριο κι ο Νίνης δεν είχε αποβάλλει την ανασφάλεια του παγκίτη.
Εξαρχιώτη αυτό που θέλω να πω, είναι αυτό που λες λίγο-πολύ στο άλλο, το μεταγενέστερο, πόνημά σου. Σ’αυτό συμφωνώ 100%. Σε καμιά περίπτωση δε θέλω να υποβαθμίσω γεγονότα-καταστάσεις…