Η ΑΕΚ της εσωστρέφειας
Είναι εντυπωσιακό το πόσο ισχυρές είναι οι αυτοκαταστροφικές τάσεις σε αυτήν την ομάδα. Στον αγωνιστικό και διοικητικό κατήφορο των τελευταίων περίπου 2,5 ετών έρχονται στιγμές που τα πράγματα κάπως πάνε να ηρεμήσουν. Ας πούμε φέτος. Η ομάδα με όλες τις ελλείψεις της και τα οικονομικά της προβλήματα φαίνεται να βελτιώνεται αγωνιστικά, έστω και αν έχουμε μόνο φιλικά, έστω και αν έχει σαφείς ελλείψεις στις αμυντικές θέσεις. Το κλίμα μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών στα αποδυτήρια φαίνεται να έχει ηρεμήσει, παύση πυρός ή ειρήνη κανείς δεν ξέρει, ο φρέσκος πρόεδρος προσπαθεί χωρίς χρήματα από τους ιδιοκτήτες να κάνει ότι μπορέσει και ως εκ θαύματος (κυρίως μάλλον γιατί δεν ήρθαν προτάσεις, όχι γιατί αποφασίστηκε έτσι) οι πιο καλοί παίκτες της ΑΕΚ προς το παρόν δεν έχουν πωληθεί. Λόγοι σίγουρα όχι ικανοί για να σκορπίσουν φρενίτιδα ενθουσιασμού, αλλά τουλάχιστον να δώσουν μια ηρεμία στον κόσμο της ομάδας σε ένα δύσκολο γενικότερα καλοκαίρι.
Και τι γίνεται εκεί; Κάποιοι θυμούνται τα παλιά. Όχι δεν τα είχαν ξεχάσει ποτέ. Αλλά ο Μπάγεβιτς είναι στην ομάδα 1,5 χρόνο και δεν έγινε σχεδόν τίποτα. Και ξαφνικά τώρα κάποιοι θυμούνται τον πόλεμο. Φιλικό είναι, χαλαρά τα πράγματα, να τιμωρηθεί η ομάδα δύσκολο, οι αστυνομικοί βλαστημάνε που σαββατιάτικα δουλεύουν στο χωράφι του Ελ Πάσο. Ας μπουκάρουμε…
Δεν θα σχολιάσω τα γεγονότα να κάνω περιγραφή των φάσεων. Δεν έχει νόημα να πεις τίποτα. Εγώ ξέρω ότι όλο το καλό κλίμα, όλη η καλή ατμόσφαιρα στον κόσμο και στην ομάδα χαλάει και κάποια άτομα αντί καλοκαιριάτικα να πάνε να βουτήξουν το κεφάλι τους στο κρύο νερό, κάθονται και προπηλακίζουν τον 60χρονο προπονητή της ομάδας τους.
Είμαι από τους τελευταίους που θα πουν καλό λόγο για τον Μπάγεβιτς. Το ότι έφυγε τότε άλλαξε τον ρου του ελληνικού ποδοσφαίρου τα επόμενα χρόνια και έβαλε τα θεμέλια για πολλά από τα δεινά, όχι απλά της ΑΕΚ, αλλά του πρωταθλήματος γενικότερα. Είμαι επίσης από τους τελευταίους που καθαρά αγωνιστικά θα πουν ότι τον τελευταίο 1,5 χρόνο ο Μπάγεβιτς έχει προσφέρει κάτι αγωνιστικά στην ομάδα. Αλλά το να φτάνουμε σε αυτό το σημείο ξεφτίλας δεν είναι απλά κακό για την ΑΕΚ, είναι νοσηρό και δείχνει το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε ως κοινωνία.
6 σχόλια σχετικά με το “Η ΑΕΚ της εσωστρέφειας”
Εγώ πάντως “επαγγελματίες” τους έκοψα αυτούς τους τύπους …
Παρομοίως. Επαγγελματίες φάνηκαν. Είτε είναι “επιστήμονες”, που λέγεται και δικτυακά εδώ κι’ εκεί, είτε άλλοι, που όταν πάει καλά η ΑΕΚ δεν θεωρούνται τόσο απαραίτητοι και τους κόβεται το “μεροκάματο”.
Κάποιοι έφεραν τα χαρακτηριστικά της φυλής τους, τις τρύπες απ’ τις βελόνες. Υπάνθρωποι.
Αυτά, να τα δουν όσοι παράγοντες τα καλοπιάνουν τα “παιδιά” και είναι κάμποσοι αυτοί στην Ελλαδα, ιδιαίτερα στις λαοφιλείς ομάδες Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Οταν τους εκχωρούν εξουσίες και τους αφήνουν να νομίζουν ότι κάνουν κουμάντο. Κάποτε, με παρόμοιο τρόπο, μπούκαραν κάμποσοι στους Θρακομακεδόνες και “επεισαν” κάποιους παίκτες να φύγουν “χωρίς παράλογες απαιτήσεις” για να αναλάβει η νέα διοικηση υπό τον Ντέμη. Διαβάζω τα παραπάνω σχόλια, δεν ξέρω αν ήταν επαγγελματίες. Νομίζω όμως, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο στην ΑΕΚ. Η παρούσα διοίκηση της Ενωσης πληρώνει αμαρτίες προηγουμένων, δυστυχώς.
Στην ΑΕΚ δεν έχουν εκχωρηθεί δικαιώματα. Οι διοικήσεις είναι σε κόντρα με τους οργανωμένους εδώ και πολλά χρόνια.
Υπάρχει μία δράκα που πιστεύει ότι είναι οι θεματοφύλακες της ηθικής και της καθαρότητας, της σωστής “ΑΕΚοσύνης”. Και θεωρεί ότι της επιτρέπεται να κάνει τα πάντα για να υπηρετήσει αυτήν την ηθική.
Βοηθάει βέβαια και το γεγονός ότι κανείς δεν συλλαμβάνεται και δεν τιμωρείται στην Ελλάδα και αυτό δεν είναι ευθύνη της ομάδας ΑΕΚ. Το πληρώνει όμως μια χαρά…
Η έλλειψη τίτλων οδηγεί σε τέτοια νοσηρά φαινόμενα.
Η μιζέρια τα τελευταία χρόνια προέρχεται από την ανυπαρξία σε αγωνιστικό επίπεδο. Ο μέσος οπαδός αναγνωρίζει μόνο κύπελα & πρωταθλήματα. Κι όσο προχωράμε με το τίποτα τόσο πιο πολύ κλεινόμαστε στους εαυτούς μας και τρωγόμαστε.
Το “κέρδος” από αυτή την κατάσταση μπορεί να είναι μια γενικευμένη συσπείρωση που δεν θα εναντιώνεται σε πρόσωπα. Αν και μάλλον προς γενικευμένη ξενέρα τη βλέπω τη δουλειά.
Οι αλήτες της καλλιθέας πέτυχαν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που παλεύουν 15 χρόνια.
Ως ένα σημείο φταίει η έλλειψη τίτλων.
Γιατί σε μεγαλύτερο βαθμό φταίει το ότι μία συγκεκριμένη άποψη έχει αναχθεί σε μοναδική αλήθεια για την ομάδα και την ιστορία της.
Τα γεγονότα πάντως δεν έγιναν από “μέσους” οπαδούς.