Κρίμα ρε Λιχτενστάιν

Το Λιχτενστάιν είναι ένα κρατίδιο μεταξύ της Αυστρίας και της Ελβετίας, τόσο μικροσκοπικό που νομίζεις πως αν βάλεις πάνω από το σημείο εκείνο του χάρτη έναν μεγεθυντικό φακό θα διαβάσεις ‘Φένγουικ’ και θα δεις τον Πίτερ Σέλερς να ετοιμάζεται να κηρύξει πόλεμο στις ΗΠΑ απλά και μόνο για να χάσει και να κονομήσει την αποζημίωση. Με αριθμό κατοίκων μικρότερο από τον αντίστοιχο της Βέροιας δεν απορεί κανείς με το ότι στην σύντομη ποδοσφαιρική του ιστορία μετράει απειροελάχιστες νίκες – μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού -, μερικές ισοπαλίες και πολλές ήττες, στατιστικά που την τοποθετούν αρκετά χαμηλά στις κατατάξεις της FIFA – όχι φυσικά τόσο χαμηλά όσο το Ανατολικό Τιμόρ. Για την ακρίβεια, το μεγαλύτερο κατόρθωμα της εθνικής ομάδας της χώρας παραμένει μέχρι και σήμερα το γεγονός ότι είναι η μόνη σ’ αυτόν τον μικροσκοπικό πλανήτη η οποία έχει καταφέρει να χάσει από τον Σαν Μαρίνο με 1-0, σ’ ένα θρυλικό φιλικό του Απρίλη του 2004 το οποίο κάθε φορά που αναπολούν οι λιγοστοί κάτοικοι του Σαν Μαρίνο το πιθανότερο είναι ότι βουρκώνουν από περηφάνια.

Παρά τις δυσμενείς συνθήκες πάντως, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Λιχτενστάιν παλεύει κάθε της παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο πριν την διαολοστείλει πίσω στα βουνά της η UEFA λόγω έλλειψης εμπορικότητας. Κάτι που απέδειξε κι εχθές, όταν προηγήθηκε μέσα στην Σκοτία με τον ζωντανό της θρύλο και πρώτο σκόρερ της ιστορίας της (ιδιαίτερα βαρύγδουποι τίτλοι αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτό ήταν μόλις το 15ο του γκολ!), Mario Frick αλλά για μερικά δευτερόλεπτα αδράνειας πριν το τελευταίο σφύριγμα, δεν κατάφερε να πάρει μια ιστορική ισοπαλία, που πιθανόν να έβγαζε στους δρόμους και τα λαγκάδια και τους 35 χιλιάδες κατοίκους της χώρας.