Λεάντρο Γκρασιάν: Το παρεξηγημένο 10αρι

Ο Γκρασιάν γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1982. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Βέλεζ Σάρσφιλντ και έκανε ντεμπούτο στην μεγάλη κατηγορία το 2001. Άργησε να κάνει τη διαφορά στην ομάδα, αλλά τελικά τα κατάφερε υπό την καθοδήγηση του Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο που ανέλαβε την ομάδα το 2004. Βασικός και παίκτης κλειδί στον τίτλο που κέρδισε η Βέλεζ στην Κλαουζούρα του 2005. Πρώτος τίτλος της ομάδας μετά από 7 χρόνια. Ο Γκρασιάν είναι παίκτης βαρόμετρο. Όταν δεν παίζει καλά, η Βελέζ προβληματίζει. Όταν παίζει κάνει τρομερά πράγματα και οδηγεί την ομάδα σε νίκες. Στη συνέχεια όμως έρχεται σε κόντρα  με τον συμπαίκτη του Καστρομάν και έτσι η ομάδα αποφάσισε να τον πουλήσει στην Μοντερρέυ στο Μεξικό.

Η επιστροφή στην Αργεντινή δεν άργησε. Ο Ρούσο είχε πάει στην Μπόκα και τον ήθελε στην ομάδα πολύ, ειδικά από την στιγμή που δεν ήταν σίγουρο αν ο Ρικέλμε θα ερχόταν από τη Βιγιαρεάλ και με ποιον τρόπο. Η Μοντερρέυ όμως αρνήθηκε να τον πουλήσει τον Ιανουάριο και τελικά αυτός έμεινε στο Μεξικό, παρά το γεγονός ότι ήθελε να πάει στην Μπόκα κάτι που το έκανε σαφές με δηλώσεις του. Η συμπεριφορά του είχε ως αποτέλεσμα να τον στείλει η διοίκηση στη Β’ ομάδα ως τιμωρία, ενώ  οι οπαδοί της Μοντερρέυ τού επιτέθηκαν φραστικά πολλές φορές.  Το σίριαλ συνεχίστηκε για περίπου 7 ακόμα μήνες και τελικά το επόμενο καλοκαίρι η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε. Η Μπόκα πλήρωσε περίπου 3,5 εκατομμύρια $  και τον έφερε από το Μεξικό, ενώ ο ίδιος δεν πήρε κάποια λεφτά που του χρωστούσαν οι Μεξικάνοι για να καταφέρει να πάει στην Μπόκα.  Αν ο Γκρασιάν είχε πάει τον Ιανουάριο πιθανότατα θα είχε κερδίσει και το Λιμπερταδόρες που πήρε η Μπόκα, πήγε όμως όταν άρχισε η πτώση του Ρούσο ο οποίος και μετά από λίγους μήνες παραιτήθηκε.

Την Μπόκα ανέλαβε ο καράφλας Κάρλος Ιστσία ο οποίος κατά διαβολική σύμπτωση ήταν προπονητής του στη Βέλεζ στο ξεκίνημα του Γκρασιάν και δεν τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση. Ο Γκρασιάν παίζει σε 12 παιχνίδια και σκοράρει 2 φορές στην Απερτούρα. Στην Κλαουζούρα του 2008 αγωνίζεται 10 φορές και σκοράρει 3 φορές, ξεκινώντας μάλιστα και σε αρκετά ματς στο Λιμπερταδόρες εξαιτίας ενός τραυματισμού του Ρικέλμε. Στη συνέχεια η απόδοσή του πέφτει πολύ και τα προβλήματα αρχίζουν. Ο κόσμος αρχίζει να γκρινιάζει και ο Ιστσία δεν τον εμπιστεύεται. Οι οπαδοί τον κατηγορούν ότι δεν έχει την ψυχολογία για να σηκώσει τη βαριά φανέλα της ομάδας και ότι δεν αξίζει άλλες ευκαιρίες. Το καλοκαίρι, ο προπονητής τον ενημερώνει ότι δεν τον θεωρεί ως αντικαταστάτη του Ρικέλμε. Ο παίκτης δηλώνει ότι θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι κάνει λάθος και ότι δικαιούται να είναι το 10αρι πίσω από τον Ρικέλμε. Παρ’ όλα αυτά επισημαίνει ότι δεν θα έχει πρόβλημα να παίξει σε άλλη θέση, όπως π.χ. 8αρι που δοκιμάστηκε σε κάποια παιχνίδια. Στην Απερτούρα του 2008 παίζει σε 8 ματς (μόλις στα 4 βασικός) αλλά κερδίζει το πρωτάθλημα με την ομάδα στα μπαράζ . Η απόδοσή του μέσα στο 2009 πέφτει κι άλλο και έτσι παίρνεται η απόφαση να αποχωρήσει από την ομάδα.

Η φυγή του Γκρασιάν δεν ενόχλησε τόσο τους οπαδούς της Μπόκα. Το δύσκολο κοινό του Μπομπονέρα περίμενε πολλά παραπάνω από τον «Ελ Τάνο» τα οποία αυτός δεν έδωσε. Οι περισσότεροι μάλλον χαίρονται που έφυγε καθώς δεν είναι ικανοποιημένοι από την απόδοσή του, αλλά υπάρχουν κι αυτοί που υποστηρίζουν ότι από την στιγμή που επέστρεψε ο Ρικέλμε που δεν θέλει να βγαίνει αλλαγή ούτε λεπτό , ήταν δύσκολο να μπορέσει ο Γκρασιάν να προσφέρει.

Ο Γκρασιάν ξέρει πολλή μπάλα, έχει καλή τεχνική και ξέρει να φτιάχνει παιχνίδι αλλά και να σκοράρει. Είναι γνήσιο 10αρι και αυτό σημαίνει ότι δεν μαρκάρει και πολύ. Αν μπορούμε να τον παρομοιώσουμε σε στυλ με κάποιον αυτός θα ήταν ο Αριέλ Ιμπαγκάσα. Πολλές φορές κατηγορείται ότι «αργεί» την ομάδα, αλλά από την άλλη είναι ιδιαίτερα δημιουργικός και δεν ξέρεις τι να περιμένεις από αυτόν. Η περίπτωσή του μοιάζει εν μέρει με του Μπελούτσι.  Παρ’ ότι δεν είναι ίδιοι παίκτες (ο Μπελούτσι είναι λιγότερο 10αρι) ξεκίνησαν από μικρές ομάδες σχετικά στις οποίες κέρδισαν πρωτάθλημα. Αργότερα πήγαν σε μεγαλύτερες (Ρίβερ και Μπόκα αντίστοιχα) με μεταγραφικά σίριαλ και αρκετά χρήματα, χωρίς όμως να καταφέρουν να λάμψουν (ο Μπελούτσι πήγε αρκετά καλύτερα πάντως). Το θέμα είναι αν στον Άρη ο Γκρασιάν θα καταφέρει να βρει και πάλι τον καλό του εαυτό.  Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το να είσαι οπαδός μιας τεράστιας ομάδας, να παίζεις σε αυτή και τελικά να φεύγεις σαν αποτυχημένος. Είναι λίγο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, αλλά είναι σίγουρο ότι με την κάψα του κόσμου του Άρη θα πάρει την ψυχολογία που χρειάζεται για να πάρει τα πάνω του. Το αν θα πετύχει, λογικά θα εξαρτηθεί από αυτόν. Σίγουρα θα χρειαστεί κάποιο χρόνο προσαρμογής, αλλά είναι μια ποιοτική μεταγραφή (έστω δανεισμός) από την οποία ο Άρης μόνο να κερδίσει θα έχει.  Και αν όντως πάρει τα πάνω του, τότε θα δείξει μεγάλα πράγματα…