Ένας μικρός άθλος

Πες το βίτσιο, πες το ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον, έχω δει πολύ Ηρακλή φέτος. Περισσότερο από όσο θα ήθελα για να είμαι ειλικρινής. Και αυτό που έχει πετύχει είναι ένας μικρός άθλος για τα δεδομένα του. Όταν μέχρι πριν μερικούς μήνες οι οπαδοί του τρέχανε από δω και από εκεί για να σωθεί η ομάδα τους (και δικαίως το κάνανε) πολύς κόσμος είχε ξεγράψει τον Ηρακλή. Τελικά η ομάδα δικαιώθηκε δικαστικά και μπόρεσε να πάρει συμμετοχή για το πρωτάθλημα.

Αυτό όμως δεν σήμαινε και πολλά. Είχε ήδη χάσει σημαντικούς παίκτες (Κονέ-Επστάιν κτλ.) και δεν είχε πόρους για να πάρει πολύ καλούς. Οι Ηρακλειδείς μεταξύ τους άρχισαν την απαισιοδοξία (γνωστή στους κύκλους του Καυτανζογλείου και ως “η γκρίνια της γριάς”). “Φέτος πήγαν να μας ρίξουν δικαστικά, του χρόνου θα πέσουμε μόνοι μας αγωνιστικά”. Για να είμαστε ακριβείς και πριν τη δικαστική διαμάχη, ο Ηρακλής ήταν από τους πιθανούς να πέσουν αλλά η έλευση του Μπουμπένκο και κάποιων παικτών (π.χ. Κομπαγιάσι) είχε ως αποτέλεσμα μια πολύ καλή πορεία στο δεύτερο γύρο.

Η προετοιμασία αρχίζει τραγικά. Ο Μπουμπένκο ξενερωμένος έχει τα δίκια του και τα άδικά του. Συνθήκες ομάδας Γ’ Εθνικής, κακο-οργανωσιά και πάει λέγοντας. Τελικά κάπου στο ενδιάμεσο ο Μπουμπένκο φεύγει. Έρχεται ο Ουζουνίδης. Εκεί κάπου προσωπικά άρχισα να πιστεύω ότι ο Ηρακλής δεν έχει καμία ελπίδα, δεν είχα καμία εκτίμηση στο πρόσωπό του. Οι σφαλιάρες στα φιλικά από διάφορα καφενεία έρχονται η μία μετά την άλλη. Το μόνο θετικό η σχετική συσπείρωση του κόσμου του Ηρακλή με σημαντικές πωλήσεις των διαρκείας.

Και κάπου εκεί αρχίζει το πρωτάθλημα. Κι ο Ηρακλής δεν πηγαίνει χάλια. Δεν πηγαίνει ούτε καν μέτρια. Μάλλον πολύ καλά για τα δεδομένα του. Τι έχει συμβεί; Πρώτο και κύριο η άμυνα. Ο Ηρακλής δεν δέχεται εύκολα το γκολ. Είναι ίσως παράδοξο, αλλά ο κοντά 40άρης Κατσαμπής και ο βετεράνος Χοσέμι τα πάνε πολύ καλά. Κυρίως όμως ο πραγματικός MVP της ομάδας είναι κάτω από τα δοκάρια. Όσο και αν μου σηκώνεται η τρίχα που το λέω, ο Ελευθερόπουλος έχει κάνει ένα από τα πιο εντυπωσιακά come-back στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μεγάλες επεμβάσεις σε πολλά ματς, επεμβάσεις που έχουν φέρει βαθμούς.

Από εκεί και πέρα υπάρχει αρκετή μετριότητα με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις. Ο Μάρα είναι παίκτης που ξέρει μπάλα και προσπαθεί αρκετά, ίσως το παρακάνει μερικές φορές. Ο Γιάκομπ τρώει πολύ ξύλο, αλλά είναι και φοβερά βρώμικος παίκτης. Αν κάποιος από αυτούς ξεχωρίζει (γιατί από τα λοιπά χαφ δεν ξεχωρίζει κάποιος) είναι ο Σολτάνι. Ένας παίκτης με μια καριέρα στην Ολλανδία χωρίς καμία ιδιαίτερη επιτυχία έχει γίνει ο ήρωας της ομάδας, έστω και κατά τύχη όπως χθες. Γκολ και ασίστ, ένας παίκτης που αν ακούσεις “Γκολ ο Ηρακλής” είναι πολύ πιθανό ότι βρίσκεται κάπου μέσα στη φάση.

Πέρα από όλα αυτά χρειάζεται και λίγη τύχη. Ο Ηρακλής την είχε σε αρκετά ματς που πήρε ανέλπιστους πόντους. Υπήρξαν και άλλα που άξιζε παραπάνω πράγματα σίγουρα, αλλά προς το παρόν φαίνεται να τον πηγαίνει. Το θέμα είναι ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Κυρίως γιατί δύσκολα χάνει, αλλά δύσκολα κερδίζει. Πρέπει να μαζέψει κι άλλους βαθμούς, ειδικά εντός έδρας. Η κακή προετοιμασία είχε ως αποτέλεσμα ομάδα με κακή φυσική κατάσταση και πολλούς μυϊκούς τραυματισμούς. Αυτό ίσως φανεί στην πορεία. Ειδικά τώρα που έχει δύσκολα ματς μαζεμένα και είναι πιθανό η άμυνά του να δεχτεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση από όση δέχτηκε μέχρι τώρα. Προς το παρόν ο Ουζουνίδης μπορεί να είναι ικανοποιημένος, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος…