Εκεί που φοράνε τα σομπρέρο
Συνέχεια από τα προηγούμενα της Αργεντινής. Στο Μεξικό τα πράγματα είναι διαφορετικά από την Αργεντινή, όχι προς το καλύτερο πάντως. Από το 1996 και μετά το πρωτάθλημα γίνεται με ένα… ιδιαίτερο σύστημα. Κατ’ αρχήν μιλάμε για δυο πρωταθλήματα και πάλι: Απερτούρα και Κλαουζούρα. Οι ομάδες είναι 18 και χωρίζονται σε τρία γκρουπ (ίσως γιατί το τρία από αρχαιότητας θεωρείται μαγικός αριθμός, σίγουρα οι Μάγια κάτι θα έχουν να κάνουν με αυτό) των 6 ομάδων. Όλοι παίζουν με όλους σαν μια χαρούμενη παρέα και μετράμε βαθμολογία (17 αγώνες σε κάθε πρωτάθλημα, μονοί αγώνες πάντα καθώς οι “ρεβάνς” γίνονται στον δεύτερο γύρο) σε κάθε όμιλο.
Όταν με το καλό τελειώσει το πρωτάθλημα κάπως πρέπει να βγει πρωταθλητής. Τι καλύτερο από πλέι-οφς; Περνάνε οι 2 καλύτεροι από κάθε όμιλο. Επειδή όμως δεν μας βγαίνουν τα κουκιά έτσι, θέλουμε άλλους δύο οι οποίοι είναι οι επόμενες δυο καλύτερες ομάδες συνολικά στο πρωτάθλημα. Αφού λοιπόν βρίσκουμε τους 8 μετά παίζουμε μπασκετικά διπλά ματς. Σε περίπτωση ισοπαλίας δεν έχουμε παρατάσεις, πέναλτυ και άλλα τέτοια ανόητα που θα μας κουράσουν. Περνάει αυτός που είχε καλύτερη βαθμολογία στο πρωτάθλημα.
Επειδή είμαστε δίκαιοι όμως, τα ζευγάρια είναι σαν το μπάσκετ. Το 1 με το 8 και πάει λέγοντας. Μπορεί έτσι να έχουμε παράδοξα πράγματα. Όπως π.χ. στην Απερτούρα του 2009 όπου πρώτη συνολικά ήταν η Τολούκα με 35 πόντους, ενώ τελευταία συνολικά ήταν η 2η του ομίλου της Σαντ Λούις (πιο κάτω δηλαδή και από τις… επιλαχούσες που ήταν η 3η και η 4η του 2ου ομίλου) και έπαιξαν μεταξύ τους στον πρώτο γύρο.
Τα πλέι-οφς έχουν ξεκινήσει και ήδη η μεγάλη έκπληξη έγινε. Η Κρουζ Αζούλ που τερμάτισε πρώτη στην κανονική σεζόν κατάφερε να αποτύχει παταγωδώς για μια ακόμα φορά στα πλέι οφς. Η Λα Μάκινα κατέκτησε τον τελευταίο της τίτλο το 1997 και από τότε θα είχε κερδίσει 4 πρωταθλήματα αν γινόντουσαν με ευρωπαϊκό τρόπο σε πρωτάθλημα δύο γύρων. Στα πλέι-οφς όμως δεν έχει επιτυχία, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι την ίδια γκαντεμιά έχει και σε διεθνείς διοργανώσεις όπου έχει αποκλειστεί με διάφορους απίθανους τρόπους.
Φέτος και ενώ είχε κερδίσει 1-2 εκτός έδρας την Πούμας στον πρώτο αγώνα κατάφερε να ηττηθεί με 0-2 στην έδρα της και να αποχαιρετίσει τα πλέι-οφς από την πρώτη φάση. Το 0-1 της Πούμας (της ομάδας με τις παραδοσιακά πιο άσχημες εμφανίσεις στην υφήλιο) είναι γκολάρα και ήρθε πολύ νωρίς. Στη συνέχεια η Κρουζ Αζούλ έχασε τον αρχηγό της με τραυματισμό, ενώ στη συνέχεια έμεινε με 10 παίκτες λόγω αποβολής. Τελικά υπέκυψε στο 85′ έπειτα από ανόητο πέναλτυ.
8 σχόλια σχετικά με το “Εκεί που φοράνε τα σομπρέρο”
Το σύστημα με τα γκρουπ και τα 2 πρωταθλήματα και που όλοι παίζουν με όλους και έχουμε πλέι-οφ και βάζουμε και 2 έξτρα ομάδες (wild cards) θυμίζει το σύστημα που ισχύει στο αμερικάνικο φούτμπολ (NFL).
Διόλου απίθανο να το έχουν πάρει από εκεί, γειτονάκια είναι. Δεν έχω ιδέα από NFL. Μια φορά προσπάθησα να δω super bowl και βαρέθηκα τη ζωή μου. Αν και έχω ακούσει ότι το μπέιζμπολ είναι ακόμα πιο βαρετό. Νομίζω μόνο NHL θα μπορούσα να παρακολουθήσω, μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον.
Γιατί το λες αυτό; 🙂
Είμαι σίγουρος ότι είσαι φανατικός μπειζμπολάκιας !
Ολο το γηπεδο μπλε παντως, ωραιο θεαμα
Το μεξικάνικο πρωτάθλημα αν δεν είχε αυτό το τραμπαγερίστικο σύστημα της πλάκας θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, έχει καλές ομάδες, είναι αποκεντρωμένο και εναλλαγές στην κορυφή. Βάλτε μυαλό λέμε!!!!
Πέφτουν αρκετά χρήματα στο Μεξικό και δεν είναι τυχαίο ότι κι η Εθνική τους είναι τουλάχιστον αξιοπρεπής.
Είστε πελώριοι,λέμε…
υ.γ. έχετε σκεφτεί να τους γράψετε ένα email; Να δούμε πώς θα σας αντιμετωπίσουν