Η διέξοδος των Χριστουγέννων
Βολτάροντας σε μια προαστιακή συνοικία της Βαρκελώνης πριν μερικά χρόνια ένας γραφικός ηλικιωμένος, βγαλμένος κατ’ ευθείαν από αριστουργηματικό ταινιάκι της Pixar, με σταμάτησε για να με ρωτήσει κάτι. Φορώντας το πιο χαμογελαστό και ταυτόχρονα απολογητικό προσωπείο μου και μην έχοντας καταλάβει γρι απ’ όσα μου είπε, του απάντησα ότι δυστυχώς δεν μιλάω Ισπανικά. Πριν προλάβω καν να ολοκληρώσω την πρόταση μου η καλοσυνάτη φάτσα του είχε ήδη σκιαχτεί, αντίδραση που τελικά αποδείχτηκε απλά το προεόρτιο της θυμωμένης απάντησης που ακολούθησε: “Ούτε κι εγώ μιλάω Ισπανικά”!
Μπορεί τα Χριστούγεννα να είναι περίοδος ξεκούρασης για τα περισσότερα πρωταθλήματα στον κόσμο, αλλά σ’ αυτό το μείγμα φυλών που συγκεντρωτικά ονομάζουμε Ισπανία είναι η μοναδική περίοδος του χρόνου κατά την οποία οι εθνικές ομάδες των αυτόνομων κοινοτήτων της – οι οποίες όντας μη αναγνωρισμένες από την FIFA δεν επιτρέπεται να αγωνίζονται σε διεθνείς διοργανώσεις – μπορούν να δώσουν το ένα και μοναδικό φιλικό παιχνίδι που τους έχει επιτρέψει να παίζουν η κυβέρνηση της Ισπανίας, παιχνίδι που συνήθως διεξάγεται απέναντι σε χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Στην Βαρκελώνη, η εθνική Καταλωνίας του περήφανου και θυμωμένου παππού της παραπάνω ιστορίας και των αρκετών αστέρων της Μπαρτσελόνα, υποδέχτηκε την Ονδούρα την οποία φιλοδώρησε εύκολα με τέσσερα γκολ, με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Μπόγιαν. Στο Μπιλμπάο σήμερα, η ομάδα των Βάσκων φιλοξενεί την Βενεζουέλα σ’ ένα παιχνίδι αφιερωμένο στον πρόσφατα αποχωρήσαντα από την ενεργό δράση, θρύλο της Αθλέτικ, Γιοσέμπα Ετσεμπερία. Προχθές στην Γαλικία, τέλος, η ομάδα της περιοχής αντιμετώπισε την εθνική της Παλαιστίνης, μια ομάδα αναγνωρισμένη μεν από την FIFA αλλά με διαφορετικού είδους προβλήματα (και θέμα ολόκληρου ντοκιμαντέρ παλιότερα).
