Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η παράνοια της Κολομβίας και τα έξι νέα μετάλλια του Πελέ

Χαζεύοντας τις προάλλες τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος της Κολομβίας, πέρα απ’ το γεγονός ότι ένιωσα πραγματικό οίκτο για τον ιστορικό του μέλλοντος που κάποια τυχαία στιγμή στην ερευνητική του καριέρα θα επιλέξει να εντρυφήσει στο θέμα ‘Ποδόσφαιρο στην Λατινική Αμερική‘ αδιαφορώντας για άλλα πιο σημαντικά κοινωνικοπολιτικά θέματα του πλανήτη όπως για παράδειγμα μπορεί να είναι το “Απόστολος Γκλέτσος: Η απαρχή της Ελληνικής κοινωνικής επανάστασης από τον Έλληνα Ρόναλντ Ρίγκαν'”, αναθεώρησα και τις απόψεις μου για τους πιο μουρλούς Λατινοαμερικάνους διοργανωτές, θέση που κατείχαν από κοινού οι Ουρουγουανοί με τους Βραζιλιάνους.

Κι αυτό γιατί το πρωτάθλημα της Κολομβίας πέρα απ’ τον κλασσικό Λατινοαμερικάνικο διαχωρισμό σε δυο υπο-πρωταθλήματα προχωράει ακόμα περισσότερο. Για να κατακτήσει μια ομάδα το πρωτάθλημα Απερτούρα πρέπει να παίξει αρχικά 18 αγώνες με τις υπόλοιπες 17 ομάδες * και στην συνέχεια να προχωρήσει επιτυχημένα και στην φάση των πλέι οφ, στα οποία μετέχουν οι τέσσερις πρώτοι της κατάταξης. Αντιθέτως, για να κερδίσει το Campeonato Finalización, που είναι το αντίστοιχο του Ελληνικού “2ου γύρου”, πρέπει αφού παίξει πάλι 18 αγώνες με τις υπόλοιπες 17 ομάδες, να κυριαρχήσει και στα πλει οφ, στα οποία μετέχουν οι τέσσερις (βιαστικέ) οχτώ πρώτοι της κατάταξης!

(* Λογική σκέψη: 18 ομάδες στην κατηγορία, 17 παιχνίδια η κάθε μια. Λ-ά-θ-ο-ς. Αυτές οι ιδέες είναι κλισέ, ξεπερασμένες και κοινότοπες και μαζικοποιούν τις διαφορετικές ποδοσφαιρικές κουλτούρες του ποικιλόμορφου πλανήτη μας. Στην Κολομβία, κάθε ομάδα αντιμετωπίζει τις υπόλοιπες από μια φορά εξαιρουμένης της αιώνιας αντιπάλου της, την οποία αντιμετωπίζει και δεύτερη φορά σε μια ξεχωριστή αγωνιστική, κατά την οποία λογικά ανακαλούνται άδειες, ρεπό, τιμωρίες, αποτάξεις και συντάξεις όλων των αστυνομικών και των στρατιωτικών της χώρας.)

Στο σύστημα που με απλά λόγια (και εννοείται πολλές παραλείψεις, για χάρη της ψυχικής σας υγείας) περιγράφτηκε παραπάνω κατέληξε η αρμόδια επιτροπή της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας – η οποία προφανώς αποτελείται από έναν κουφό, έναν μουγκό, τον Αιγύπτιο από το ‘Ο Αστερίξ λεγεωνάριος’, έναν σχιζοφρενή κι έναν που ξέρει να μετράει μόνο τους ζυγούς αριθμούς – μετά από αρκετά πειράματα, τα οποία στο ζενίθ της εφευρετικότητας τους και με βάση την επιστημονική  άποψη ότι ο Χρόνος είναι σχετικός, επιμήκυναν την ποδοσφαιρική σεζόν 1996-1997, η οποία διήρκεσε 1,5 χρόνο, εξέλιξη που είχε ως αποτέλεσμα στις τελευταίες αγωνιστικές οι ηλικιωμένοι να μην θυμούνται καν τους στόχους της ομάδας τους όταν ξεκινούσε το πρωτάθλημα!

Με αρκετή δόση αυτογνωσίας παραδέχομαι ότι ο παραπάνω, ολίγον τι υπερμεγέθης, πρόλογος θα μπορούσε να αποφευχθεί και να επισημανθεί μόνο η είδηση πως οι Βραζιλιάνοι αποφάσισαν πριν λίγο καιρό πως οι διοργανώσεις Taca Brasil και Torneio Roberto Gomes Pedrosa που έλαβαν χώρα πριν (1959-1970) την διεξαγωγή του πρώτου πρωταθλήματος Βραζιλίας (το 1971), θεωρούνται και επίσημα πλέον μέρος της ιστορίας του Campeonato Brasileiro.

Κάτι που σημαίνει πως ένα μικρό, φτωχό παιδάκι κάπου στις φαβέλες του Σάο Πάολο που υποστηρίζει την Σάντος του Πελέ, κοιμήθηκε γνωρίζοντας πως η ομάδα του έχει στο παλμαρέ της μόλις 2 πρωταθλήματα Βραζιλίας και ξύπνησε μαθαίνοντας ότι υποστηρίζει πλέον την ομάδα με τους περισσότερους τίτλους (8) στην χώρα! Παραμένει φτωχό βέβαια, αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Είναι τρελοί αυτοί οι Λατινοαμερικάνοι, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ομορφιά του να χάνεις τραγουδώντας

(7 Μαρτίου 2013, Μπουένος Άιρες: Μπόκα Τζούνιορς-Νασιονάλ Μοντεβιδέο / Φωτογράφος: Javier Garcia Martino) – Πως και έγινες οπαδός της Μπόκα Τζούνιορς; – Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Μια Κυριακή που έβρεχε, καθόμουν στο σπίτι μου μ’ ένα φίλο και βλέπαμε μπάλα στην τηλεόραση. Ήταν ένα παιχνίδι στο γήπεδο της Μπόκα, το Μπομπονέρα και το σκορ ήταν 4-0. […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Από γιορτή σε κηδεία και το αντίστροφο

Το γήπεδο κατάμεστο να κοχλάζει. Η ομάδα χωρίς μεγάλες διαφορές στο χορτάρι, αλλά με μια τεράστια διαφορά στον πάγκο. Ο “Βιρρέι” ήταν πάλι στην αγαπημένη του θέση στο Μπομπονέρα με πουκαμισάκι άσπρο να εμπνεύσει τον κόσμο, να του δώσει όραμα. Λιγότερη γκρίνια, περισσότερη αισιοδοξία και πίστη και με το ευχάριστο (κατ’ άλλους δυσάρεστο) τέλος στην […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

4 σχόλια σχετικά με το “Η παράνοια της Κολομβίας και τα έξι νέα μετάλλια του Πελέ”

  1. Ο/Η antwnis λέει:

    Απορία (μια απο τις χιλιάδες):πως καθορίζεται ο αιώνιος αντίπαλος κάθε ομάδας;Και στην τελική έχουν όλες ομάδες αιώνιο αντίπαλο;Και αν δύο ομάδες έχουν ίδιο αιώνιο αντίπαλο τι γίνεται;
    Πάντως θα θελα να μάθω πως διοργανώνεται το πρωτάθλημα Αργεντινής.Μια φορά πήρα αργεντίνικη ομάδα στο manager και τρόμαξα!

  2. Ο/Η duendes λέει:

    Σωστές και λογικές οι ερωτήσεις αλλά δεν νομίζω ότι έχω το κουράγιο να βουτήξω πάλι στο μαζοχισμό των Κολομβιανών για να βρω πως λύνουν τέτοια θέματα. Ίσως στο μέλλον.

    Όσο για το πρωτάθλημα της Αργεντινής έχουμε γράψει κατά καιρούς αρκετά ποστ για το σύστημα διεξαγωγής του αλλά θέλει ψάξιμο για να τα εντοπίσεις.

  3. Ο/Η Ηλίας Α. λέει:

    Το ότι η Παλμέιρας έχει πάρει 2 πρωταθλήματα το 1967 πως το εξηγείς?!?!?

  4. Ο/Η duendes λέει:

    Δεν το έχω ψάξει αλλά δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση. Στη Βραζιλία όλες σου οι ποδοσφαιρικές φαντασιώσεις μπορεί να γίνουν πραγματικότητα, ακόμα και το να πάρεις δυο πρωταθλήματα μέσα σ’ ένα χρόνο!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *