Σαν τα χιόνια
Έπρεπε να περάσουν τρεις ολόκληροι μήνες από εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου στο Τρόντχαιμ – όταν ακόμα η δημιουργική ανυπαρξία της ομάδας αντιμετωπιζόταν ως συνηθισμένο πρόβλημα του πρώιμου σταδίου της χρονιάς – για να δούμε επιτέλους τέσσερις παίκτες να κυκλοφορούν σωστά και γρήγορα την μπάλα χωρίς κάποιος να κάνει λάθος κοντρόλ ή λάθος πάσα, τον δεξιό χαφ να κάνει την κατάλληλη κίνηση χωρίς την μπάλα (Κίνηση. Χωρίς. Την. Μπάλα: τόσο απλή στην Ελληνική γλώσσα, τόσο δύσκολη στο Ελληνικό ποδόσφαιρο), τον επιθετικό που ξεκίνησε την φάση να μην την παρατάει χαζεύοντας την συνέχεια της αλλά να συγκλίνει σωστά στην περιοχή, τον δεξιό χαφ να ‘κόβει’ την μπάλα στο σημείο που εκ DNA πρέπει να βρίσκεται ένας επιθετικός κι αυτός να την στέλνει στα δίχτυα με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς δεύτερες σκέψεις για προσποίηση ή πάσα.
Τόσο απλό. Τόσο δύσκολο.
Άγιε Βασίλη, ας μην περιμένουμε άλλους τρεις μήνες για να τα ξαναδούμε…
4 σχόλια σχετικά με το “Σαν τα χιόνια”
Όλα τα λεφτά η επιβράβευση επί το λαϊκώτερον με φτωχομπούζουκο. Καλή χρονιά παίδες!
Ούτε που μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω φωνάξει στο Χαβίτο “Στο πέναλτι ! Γύρισέ την στο πέναλτι !”. Για να δούμε, το έκανε τυχαία;
Στο ίδιο έργο θεατές βέβαια τα υπόλοιπα 87′.
Άντε να δούμε τι μας επιφυλάσσει το 2011.
@Ανώνυμε, την ίδια φωνή νομίζω ότι έχουμε βάλει όλοι κάποια στιγμή τα τελευταία χρόνια.
@GiannisIce, συμφωνώ απόλυτα όπως φαίνεται και από την ‘αγανάκτηση’ που βγάζει το ποστ. Οι ελπίδες πλέον στηρίζονται στο ότι δεν υπάρχουν Ευρωπαϊκά ματς και θεωρητικά η ομάδα θα ενισχυθεί σε θέσεις που πονάει. Αναμονή λοιπόν..