Τρέλα πουλάμε

Ήταν 9 ακριβώς το πρωί όταν ο Σεΐχης Mansour bin Zayed Al Nahyan άνοιξε τα μάτια του υπό τους ήχους του προσωπικού του ξυπνητηριού, ενός μελωδικού παραδοσιακού κομματιού των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων το οποίο, όπως κάθε πρωί την ίδια ώρα, τραγουδούσε ζωντανά από την άκρη της κρεβατοκάμαρας του νεαρός Ιταλός τενόρος, ο οποίος είχε επιλεγεί γι’ αυτήν την καλοπληρωμένη δουλειά μεταξύ 2319 ακόμα καλλίφωνων τραγουδιστών, μέσω μιας ακρόασης που ο ίδιος ο Σεΐχης είχε αποκαλέσει χιουμοριστικά ‘The Sheikh-Factor’, έμπνευση που του είχε φανεί μεγαλειότατη. (Η αρχική ιδέα να τραγουδάει το παραδοσιακό άσμα ο ίδιος ο συνθέτης του εγκαταλείφτηκε όταν οι αυλικοί κατάφεραν, μετά κόπων και βασάνων, να πείσουν τον Σεΐχη ότι είναι αδύνατον να τραγουδήσουν οι νεκροί, όσο μεγάλο κι αν είναι το καθημερινό φιλοδώρημα).

Αφού παραμέρισε τα μεταξένια σεντόνια του κρεβατιού, φόρεσε τις χρυσαφένιες παντόφλες του, φίλησε ευλαβικά την υπογεγραμμένη αφίσα του Σον Ράιτ Φίλπς πάνω από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε στην τουαλέτα για την τελετουργική πρωινή αφόδευση, ανθρώπινη λειτουργία που παραμένει κοινή και εξίσου βρωμερή σ’ όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του εκκαθαριστικού τους. Λίγο πριν εγκαταλείψει το μοναδικό μέρος που ακόμα και οι σεΐχηδες πηγαίνουν μόνοι τους, ξέπλυνε τα χέρια του στον διαμαντένιο νεροχύτη ο οποίος συνδυαζόταν εξαιρετικά μ’ έναν τεράστιο καθρέφτη, έντεχνα διακοσμημένο στις άκρες με μικρά ρουμπίνια και ευφάνταστα πλαισιωμένο από ξεθωριασμένη, πέτρινη επιγραφή η οποία έλεγε “Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν”, την οποία είχε χρυσοπληρώσει πριν αρκετά χρόνια σε μια δημοπρασία στην Κωνσταντινούπολη για χάρη της τότε γυναίκας του η οποία είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα ότι μπορεί να διαβαστεί και ανάποδα.

Με πλυμένα πλέον τα χέρια, ο Σεΐχης χώθηκε στην δερμάτινη πολυθρόνα του για να τσεκάρει τα e-mails του. Προσπερνώντας τα καθημερινά spam mail με τις διάφορες προσφορές για επιμήκυνση του πέους του, συμβουλές για φτηνούς τρόπους διασκέδασης εν μέσω παγκόσμιας κρίσης και τον Νιγηριανό που ψάχνει απεγνωσμένα κάποιον στο εξωτερικό για να του κρατήσει για λίγο μερικά εκατομμύρια, η προσοχή του επικεντρώθηκε στο παρακάτω μήνυμα με αποστολέα τον Ρομπέρτο Μαντσίνι:

“Καλημέρα Σεΐχη μου,

Σου αποστέλνω συνημμένο αρχείο με όλες τις πληροφορίες (σχετικά βίντεο στο youtube και την σελίδα του στο transfermarkt) σχετικά με τον Έντιν Τζέκο, που όπως σου έλεγα τις προάλλες πιστεύω ότι είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να σηκώσουμε επιτέλους την κούπα κι έτσι το όνομα σου να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ομάδας.

Ο Αλλάχ να’ χει καλά κι εσένα και το πετρέλαιο σου”

Με την ιδέα της αιώνιας υστεροφημίας να σκιαγραφείται πάνω του με μορφή ‘χαμόγελου ως τα αυτιά’, ο Mansour bin μπλα-μπλα-μπλα σήκωσε αμέσως το κινητό του τηλέφωνο-υπολογιστή-ατζέντα-κάμερα-καθρεφτάκι και πάτησε την ταχεία κλήση ‘1’, μέσω της οποίας επικοινωνεί με τον σημαντικότερο άνθρωπο της ζωής του, τον λογιστή του. Πριν καν προλάβει ο λογιστής να προσφωνήσει ολόκληρο το όνομα του, ο Σεΐχης μίλησε γρήγορα και κοφτά: “Σου στέλνω το όνομα ενός ποδοσφαιριστή. Επικοινώνησε με όποιον πρέπει να επικοινωνήσεις και φρόντισε να είναι σύντομα στην ομάδα”. “Αν η ομάδα του δεν δεχτεί την πρόταση μας;”. “Να κάνεις μια πρόταση την οποία να μην μπορεί να αρνηθεί”. “Όπως θέλετε. Παρεμπιπτόντως αυτήν την φράση νομίζω ότι κάπου την έχω ξανακούσει”. “Την έχεις ξανακούσει. Στην είχα πει όταν σου ζήτησα να κλείσεις τον Τέβες”.

***

Κάπου στην Θεσσαλονίκη ο μικρός Γιαννάκης συμπλήρωνε μετά από πέντε ώρες στους δρόμους λέγοντας τα κάλαντα 51,12 ευρώ, 4 καραμέλες, ένα μανταρίνι και αρκετές αγανακτισμένες προτροπές “να πας να τα πεις στον Παπανδρέου/στον Καραμανλή/στο ΔΝΤ/στον Πάγκαλο/στο διάολο”. Γεμάτος ενθουσιασμό κατευθύνθηκε στο σπίτι του και με το ζόρι έσυρε τον πατέρα του προς τα γραφεία της Λέσχης Φίλων Άρη ώστε να μπορέσει επιτέλους να γραφτεί σαν δόκιμο μέλος και την επόμενη να έχει κάτι για να περηφανεύεται στο σχολείο. Περιμένοντας το λεωφορείο και χαζεύοντας τις αθλητικές εφημερίδες στο περίπτερο το βλέμμα και των δυο τράβηξε  ο βαρύγδουπος τίτλος “35 εκατομμύρια ευρώ δίνει η Μάντσεστερ Σίτυ για να ενισχύσει την επίθεση της με τον Τζέκο”. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο μπαμπάς του μικρού Γιαννάκη γύρισε προς το μέρος του και με χαρακτηριστική χαλαρότητα και απάθεια σχολίασε: “Είδες που στα ‘λεγα; Έχουν χεστεί πάνω τους…”