Αντίο Γκάρι Νέβιλ. Αντίο.

Ο Γκάρι Νέβιλ, ο μεγαλύτερος εκ των αδερφών Νέβιλ – και αυτός που πιθανότατα κατάφερνε μια ζωή να μην παίρνει τον ρόλο του Άβερελ όταν τα αδέρφια έπαιζαν τους Ντάλτον προφανώς γιατί ο Φιλ δεν κατάλαβε ποτέ του που βρίσκεται το κακό στο να είσαι ο Άβερελ -, δεξί μπακ και παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για μια ζωή, ανακοίνωσε εχθές την πρόθεση του να αποχωρήσει από το ποδόσφαιρο σε ηλικία 36 ετών, πιθανόν για να μπορεί να ασχοληθεί απρόσκοπτα με τη στήλη που διατηρεί στους Sunday Times. Της Μάλτας!

Σε αντίθεση με κάποιους Άγγλους γραφιάδες, όπως για παράδειγμα ο Ρίτσαρντ Ουίλιαμς της Guardian που έκατσε κι έγραψε έναν βαρύγδουπο αποχαιρετισμό στον Γκάρι που περιέχει το παρακάτω απόσπασμα…

“Passion” is the most overused and overvalued term in football, but it really was the special quality of Gary Neville the player. Never short of an opinion on either side of the dressing-room door, forever railing against injustice, real or imagined, he was Manchester United and he was England, through and through. Everyone else was the enemy, a conviction which could lead him into moments of rashness, such his unwise response to the Kop’s baiting.

…το οποίο προκαλεί το ίδιο σκίρτημα γραφικότητας (ξέρασμα, μπέικον, αυγά κ.ο.κ.) που ένιωσες βλέποντας πριν το μουντιάλ την λογοτεχνική προετοιμασία των Άγγλων, εμείς επιλέγουμε για “τελευταίο αντίο” στον Γκάρι τον Νέβιλ από το Μπέρι κάτι πιο λιτό αλλά εξίσου μεστό: μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της καριέρας του, η οποία έμμεσα και βλέποντας ‘πίσω από τις κινούμενες εικόνες’ συνοψίζει και όλη την επιτυχία της πορείας του στο άθλημα.

Ladies and gentlemen, μετά από 13 μήνες απουσίας λόγω τραυματισμού ο Γκάρι μπαίνει αλλαγή τον Απρίλη του 2008 στο Ολντ Τράφορντ και αποθεώνεται απ΄ όλο το γήπεδο με απαγγελία του έπους/ωδής/ύμνου: “Gary Neville is a red, is a red, is a red, Gary Neville is a red, he hates scoucers (έτσι αποκαλούνται όσοι έχουν σχέση με το Λίβερπουλ)”!