Στο μυαλό του Τσάβι

Ο Τσάβι Ερνάντεθ, ο παίκτης που στο φιλικό της Ισπανίας με την Κολομβία επιχείρησε 76 πάσες σ’ όλο το παιχνίδι και δεν έστειλε ούτε μια σε σημείο διαφορετικό από αυτό που ήθελε, αναγκάζοντας την αγγλική ‘Daily Mail’ να παραδεχτεί δημόσια την απύθμενη γκάφα της κατά την προπέρσινη βράβευση των καλύτερων της χρονιάς, όταν τοποθέτησε το όνομα του σε ψωριάρικη παρένθεση, έκανε πριν λίγες μέρες μια γενικότερη ποδοσφαιρική κουβέντα με τον ανταποκριτή της ‘Guardian’ στην Ισπανία, Sid Lowe, η οποία μπορεί να συνοψιστεί με τον τίτλο “η καλύτερη και ποδοσφαιρικότερη συνέντευξη της χρονιάς (Ναι, από τον Τσάβι)“.

Μιλώντας απλά και ουσιαστικά – όπως ακριβώς αγωνίζεται δηλαδή – και καταφεύγοντας στις πιο απλοϊκές και κατανοητές λέξεις, ο Ισπανός σχολίασε την Μπαρτσελόνα και την επιθετική της φιλοσοφία καλύτερα απ’ ότι εμείς…

“It’s good that the reference point for world football right now is Barcelona, that it’s Spain. Not because it’s ours but because of what it is. Because it’s an attacking football, it’s not speculative, we don’t wait. You pressure, you want possession, you want to attack. Some teams can’t or don’t pass the ball. What are you playing for? What’s the point? That’s not football. Combine, pass, play. That’s football – for me, at least. For coaches, like, I don’t know, [Javier] Clemente or [Fabio] Capello, there’s another type of football. But it’s good that Barcelona’s style is now a model, not that.”

…μίλησε για την σωστή ποδοσφαιρική εκπαίδευση των νεαρών παικτών, για το Ισπανικό ποδόσφαιρο, το Αγγλικό ποδόσφαιρο…

Maybe it’s the culture, I don’t know, but in England you’re warriors. You watch Liverpool and Carragher wins the ball and boots it into the stands and the fans applaud. There’s a roar! They’d never applaud that here.

…και γενικότερα το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, τον Σκόουλς, την Άρσεναλ και για χίλια άλλα δυο θέματα και τα είπε τόσο ωραία – με βάση τη δική μας ποδοσφαιρική φιλοσοφία – που κανονικά θα έπρεπε όλη η συνέντευξη του να τοιχοκολληθεί στα προπονητικά κέντρα της Ελλάδας, με υποχρεωτική την ανάγνωση της πριν το ξεκίνημα κάθε προπόνησης, ενώ τα πιο καίρια κομμάτια της που αναφέρονται στο θέμα της γαλούχησης όπως το…

The difference between Arsenal and us is we have more players who think before they play, quicker. Education is the key. Players have had 10 or 12 years here. When you arrive at Barça the first thing they teach you is: think. Think, think, think. Quickly. [Xavi starts doing the actions, looking around himself.] Lift your head up, move, see, think. Look before you get the ball. If you’re getting this pass, look to see if that guy is free. Pum. First time. Look at [Sergio] Busquets – the best midfielder there is playing one-touch. He doesn’t need more. He controls, looks and passes in one touch. Some need two or three and, given how fast the game is, that’s too slow. Alves, one touch. Iniesta, one touch. Messi, one touch. Piqué, one touch. Busi [Busquets], me … seven or eight players with one touch. Fast. In fact, [the youth coach] Charly [Rexach] always used to say: a mig toc. Half a touch.

…να απαγγέλλονται από τα μεγάφωνα σε κάθε προπόνηση των μικρών, τουλάχιστον μέχρι να φτάσουν τα 17 τους χρόνια, μπας και αλλάξει κάποια στιγμή η ολοκληρωτικά λανθασμένη ποδοσφαιρική νοοτροπία αυτού του λαού .

“Σκέψου, μισό άγγιγμα, πάσα με τη μια, κίνηση στον ελεύθερο χώρο, σκέψου, πάσα με τη μια, κίνηση στον ελεύθερο χώρο”: Κάντε το επιτέλους ποδοσφαιρικό εθνικό ύμνο, μα τον Τουτάτη και μα τον Δία.