Χωρίς μαλλιά στη γλώσσα (και με αρκετά ακόμα στο κεφάλι)

Είναι πάντα σκληρό να χάνεις τη δυνατότητα να διεκδικήσεις ένα όνειρο στη ζωή σου εξαιτίας εξωγενών παραγόντων. Ο Κέννυ Νταλγκλίς επιστρέφοντας ωσάν Γιάτσεκ Γκμοχ στην Λίβερπουλ θυμίζει πολλά στους οπαδούς της. Λογικό οι συζητήσεις και οι συνεντεύξεις του να στρέφονται πολύ συχνά στο ένδοξο παρελθόν. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο Βασιλιάς Κέννυ ερωτήθηκε πώς  θα ήταν αν όλο το παρεάκι Νταλγκλίς, Μπίρντσλι, Μπαρνς μπορούσε να αγωνιστεί στην Ευρώπη μετά την τραγωδία του Χέιζελ.

Ο Νταλγκλίς δεν άρχισε τις παπαρολόγιες που θα μπορούσε να πει (και που βλέποντας διάφορα σχόλια Άγγλων πολύς κόσμος τις πιστεύει). Μίλησε ειλικρινά, χωρίς λαϊκισμούς και δεν δικαιολόγησε “τα παιδιά στην εξέδρα”, δεν μίλησε για αδικίες, για αυστηρότητα εις βάρος της Βασίλισσας και του έθνους. Στις δηλώσεις μάλιστα θυμήθηκε μέχρι και την μισητή αντίπαλο Έβερτον:

“Υπάρχουν πολλές συζητήσεις για το αν θα ήμασταν καλοί ή κακοί ή αδιάφοροι στην Ευρώπη με εκείνη την ομάδα που είχαμε, και ήταν φανταστική ομάδα, αλλά όλα αυτά είναι υποθετικά. Θα ήταν ωραίο να μας είχε δοθεί αυτή η ευκαιρία, αλλά το στερηθήκαμε και θα πρέπει να συνεχίσουμε και να το δεχτούμε.

Δεν ήταν μόνο η Λίβερπουλ που υπέφερε, ούτε η Έβερτον έπαιξε στο Champions League και ήταν αθώοι. Δεν ήταν καν στο Χέιζελ, συνεπώς υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερη στενοχώρια από εμάς. Το Χέιζελ ήταν μια μεγάλη τραγωδία γιατί πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα και ήταν απαίσιο.

Και ήταν σωστό να τιμωρηθεί κάποιος γι’ αυτό.“