Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Χωρίς μαλλιά στη γλώσσα (και με αρκετά ακόμα στο κεφάλι)

Είναι πάντα σκληρό να χάνεις τη δυνατότητα να διεκδικήσεις ένα όνειρο στη ζωή σου εξαιτίας εξωγενών παραγόντων. Ο Κέννυ Νταλγκλίς επιστρέφοντας ωσάν Γιάτσεκ Γκμοχ στην Λίβερπουλ θυμίζει πολλά στους οπαδούς της. Λογικό οι συζητήσεις και οι συνεντεύξεις του να στρέφονται πολύ συχνά στο ένδοξο παρελθόν. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο Βασιλιάς Κέννυ ερωτήθηκε πώς  θα ήταν αν όλο το παρεάκι Νταλγκλίς, Μπίρντσλι, Μπαρνς μπορούσε να αγωνιστεί στην Ευρώπη μετά την τραγωδία του Χέιζελ.

Ο Νταλγκλίς δεν άρχισε τις παπαρολόγιες που θα μπορούσε να πει (και που βλέποντας διάφορα σχόλια Άγγλων πολύς κόσμος τις πιστεύει). Μίλησε ειλικρινά, χωρίς λαϊκισμούς και δεν δικαιολόγησε “τα παιδιά στην εξέδρα”, δεν μίλησε για αδικίες, για αυστηρότητα εις βάρος της Βασίλισσας και του έθνους. Στις δηλώσεις μάλιστα θυμήθηκε μέχρι και την μισητή αντίπαλο Έβερτον:

“Υπάρχουν πολλές συζητήσεις για το αν θα ήμασταν καλοί ή κακοί ή αδιάφοροι στην Ευρώπη με εκείνη την ομάδα που είχαμε, και ήταν φανταστική ομάδα, αλλά όλα αυτά είναι υποθετικά. Θα ήταν ωραίο να μας είχε δοθεί αυτή η ευκαιρία, αλλά το στερηθήκαμε και θα πρέπει να συνεχίσουμε και να το δεχτούμε.

Δεν ήταν μόνο η Λίβερπουλ που υπέφερε, ούτε η Έβερτον έπαιξε στο Champions League και ήταν αθώοι. Δεν ήταν καν στο Χέιζελ, συνεπώς υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερη στενοχώρια από εμάς. Το Χέιζελ ήταν μια μεγάλη τραγωδία γιατί πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα και ήταν απαίσιο.

Και ήταν σωστό να τιμωρηθεί κάποιος γι’ αυτό.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Αυτοί που έρχονται μέσα από τα τουρνικέ

Ένα απόγευμα του Απρίλη του 1973 η Λίβερπουλ γιόρταζε στο Άνφιλντ την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Σε κάποια στιγμή των πανηγυρισμών ένας πιτσιρικάς από το Kop πέταξε ένα κασκόλ της Λίβερπουλ προς τον προπονητή της ομάδας, τον Σκωτσέζο Μπίλ Σάνκλι, τον άνθρωπο στον οποίο ουσιαστικά η Λίβερπουλ χρωστάει τη μεταμόρφωση της από μια ομάδα της δεύτερης […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το Σαββατοκύριακο ενός γηπέδου

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε το ιστορικό και ανακαινισμένο Γουέμπλει φιλοξένησε τους δυο ημιτελικούς του κυπέλλου Αγγλίας (στον έναν εκ των οποίων οι οπαδοί της Μίλγουολ πλακώθηκαν μεταξύ τους, επιβεβαιώνοντας τη φήμη τους και το σκεπτικό ότι “κάτι πρέπει να έχει στο νερό του Ανατολικού Λονδίνου”) και οι υπεύθυνοι του, που στο παρελθόν μας πρόσφεραν […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

6 σχόλια σχετικά με το “Χωρίς μαλλιά στη γλώσσα (και με αρκετά ακόμα στο κεφάλι)”

  1. Ο/Η RED WHITE STAYROS λέει:

    Ουτε μαλακίες για να δικαιολογήσουμε τα δικά μας παιδιά (πχ. μας προκάλεσαν οι αλήτες οι Ιταλοί)

    Ούτε κοινωνικές επαναστάσεις της πεντάρας με αφορμη ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

    Ούτε για το κράτος του Μαντσεστερ και του Λονδίνου που κυνηγάει την κατάφωρα αδικημένη Λίβερπουλ.

    Διαφορά δυο κόσμων, αποτυπωμένη στα λόγια του Νταγκλίς.

  2. Ο/Η anestis λέει:

    τα λογια του νταγκλις ειναι αυτα που περιεχουν αληθεια και γι`αυτο εχουν και τοση αξια.
    Εν αντιθεση με τα δικα σου ερυθρε.

  3. Ο/Η RED WHITE STAYROS λέει:

    Καλά ρε ασπρόμαυρε. Χαίρομαι που συμφωνείς με τον Νταγκλίς και πιο πολυ που τσιμπάς στα λόγια μου, γιατί εγώ δεν ανέφερα τίποτα συγκεκριμένο.

    Αλλά όποιος έχει τη σφίγγα σφίγγεται.

  4. Ο/Η anestis λέει:

    δακρυσα!

  5. Ο/Η RED WHITE STAYROS λέει:

    Δεν είναι τίποτα. Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί.

  6. Ο/Η anestis λέει:

    ανατριχιασα!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *