To γκολ του Ζήση!

Θέμα: Ένα γκολ που πιστεύεις ότι θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη σου
Περιορισμός λέξεων: Κανένας
Υπογραφή κειμένου: Κώστας Γιαννακίδης

Ο σωστός ΠΑΟΚτσής έχει πανηγυρίσει το γκολ του Χαριστέα στον τελικό του Euro με τον τρόπο που οι φίλοι του γκολφ επευφημούν μία θεαματική βολή του Tiger Woods: με ένα χειροκρότημα το οποίο σε συνθήκες απόλυτης ησυχίας θα μπορούσε να θεωρηθεί κάπως έντονο. Ο λόγος είναι προφανής και έχει να κάνει με τις ποδοσφαιρικές καταβολές του Άγγελου και κυρίως με τα δύο γκολάκια που σφήνωσε μέσα στην Τούμπα το 1998, όταν ο Άρης επέστρεψε από το ταξίδι στην ελληνική περιφέρεια και τη Β’ Εθνική.

Όμως ακόμα και αν ο ΠΑΟΚτσής ήθελε να πανηγυρίσει το σημαντικότερο γκολ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου με τον τρόπο που του άξιζε, μάλλον δεν θα είχε δυνάμεις για να το κάνει. Τις είχε κάψει όλες επτά χρόνια νωρίτερα, στις 30 Σεπτεμβρίου 1997, με το γκολ του Βρύζα στο Χάιμπουρι, απέναντι στην Αρσεναλ.

Στο πρώτο παιχνίδι ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει με 1-0. Ο επαναληπτικός φαινόταν σαν ένα από τα παιχνίδια που δεν θέλεις να δεις. Και εγώ, το παραδέχομαι, είμαι δειλός. Αν είχαμε κερδίσει με 2-0 θα ακολουθούσα την ομάδα στο Λονδίνο, με τη διάθεση που οι γριές πηγαίνουν στην Τήνο τον Δεκαπενταύγουστο-για το θαύμα. Αλλά με πλεονέκτημα μόλις ενός γκολ και με δεδομένη τη σύνθεση της Αρσεναλ, υπέθετα ότι το σκορ θα πήγαινε προς το τάβλι.

Μην σας παιδεύω, άλλωστε η ιστορία είναι γνωστή. Η Αρσεναλ προηγείται 1-0, το παιχνίδι πάει προς παράταση και μένουν τέσσερα λεπτά πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας. Και τότε ο Ζήσης κάνει αυτό που βλέπετε στο βίντεο. Το τσεκάρω συχνά εδώ και χρόνια, όντως είναι αλήθεια και δεν λέει να αλλάξει. Ουρλιάζω και αγκαλιάζω τον φίλο μου. Είναι η πρώτη (και τελευταία) φορά στη ζωή μου που πανηγύρισα γκολ αγκαλιά με γαύρο. Και μετά άρχισα να κλαίω. Είναι κάποιες θριαμβευτικές στιγμές που το να βάλεις τα κλάματα είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις. Λίγο αργότερα, ένα γνωστό ΠΑΟΚτσάκι, ο Ψύχρας, μου έστειλε καδραρισμένη τη φωτογραφία του γκολ. Ακόμα και αν ο Ζήσης δεν έβαζε άλλο γκολ στην καριέρα του, δεν επρόκειτο να πέσει ποτέ από το βάθρο με τον αγαπημένο μου ποδοσφαιριστή. Και χρόνια τώρα, έχω μια φανέλα με το όνομα του για να την υπογράψει. Άλλα στην ημερομηνία της αφιέρωσης θα του ζητήσω να γράψει 30.9.97.

(Ο Κώστας Γιαννακίδης είναι δημοσιογράφος)

Προηγούμενα γκολ:
Γιάννης Τσαούσης – Maradonna mia!