Ο ένας και μοναδικός Πολ Σκόουλς

Βρισκόμαστε στο 81ο λεπτό του αγώνα κυπέλλου στο Μάντσεστερ, μεταξύ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ, όταν το χαρακτηριστικό κόκκινο κεφαλάκι του Πολ Σκόουλς και το “δυναμικό” σώμα που το συνοδεύει μπαίνουν ως αλλαγή. Στοιχείο που με μια απλή αφαίρεση υποδηλώνει ότι απομένουν εννιά λεπτά μέχρι το τέλος ενός αγώνα στον οποίο – Έλληνα διαιτητή κρατήσου γερά στην καρέκλα, πιάσε το σταυρουδάκι στον λαιμό και ζήτησε συγχώρεση από τον Ύψιστο για χάρη των αμαρτωλών και ανίδεων βαρβάρων – μέχρι εκείνο το σημείο έχουν-δεν έχουν σφυριχτεί εφτά φάουλ. Συνολικά. Και απ’ τις δυο ομάδες!

Το στατιστικό είναι εντυπωσιακό ακόμα και για την Αγγλία, αλλά τα νούμερα είναι για να τα υπολογίζουν οι λογιστάδες και οι δάσκαλοι και ο Πολ Σκόουλς δεν είναι τίποτα από τα δυο. Τα μαθηματικά δεν προσφέρουν ευκαιρία για δράση άλλωστε – αν και κανείς δεν βάζει το χέρι του στην φωτιά ότι αυτή η περίεργη κλίση της γραμμούλας του ολοκληρώματος δεν προήλθε από θυμωμένο τάκλιν του Πολ κάποια στιγμή στο σχολείο.

Ο διαιτητής του αγώνα σφυρίζει τη λήξη καθυστερημένα, στο 98ο λεπτό, λόγω ενός τραυματισμού – τον οποίο δεν προκάλεσε ο κοκκινοτρίχης μέσος. Στα 17 αυτά λεπτά συμμετοχής ο Πολ Σκόουλς, θα κάνει τάκλιν με τα δυο πόδια πάνω στον Σαμάκ (ενέργεια που θα αναγκάσει τον διαιτητή να του δείξει την κίτρινη κάρτα, που είναι και η πρώτη και μοναδική φυσικά στο παιχνίδι), θα βγάλει μια απίστευτη μπαλιά 40 μέτρων στον Ρούνει, η οποία θα σπαταληθεί στην συνέχεια από τον Ερνάντες, θα επιχειρήσει νέο εγκληματικό τάκλιν με τα δυο πόδια στις καθυστερήσεις, το οποίο θα προκαλέσει νεύρα και σπρωξίματα μεταξύ πολλών παικτών αλλά τελικά θα μείνει – αδίκως – ατιμώρητο και θα βγάλει μια ακόμα απίστευτη πάσα απ’ αυτές που χαρακτηρίζουμε “πάρε-βάλε” την οποία θα χαραμίσει ο Ρούνει.

https://www.youtube.com/watch?v=KwMDfKXUNFY

Δεκαεφτά λεπτά που κάλλιστα μπορούν να χαρακτηριστούν “story of his life”. Της ζωής του Πολ Σκόουλς, ενός από τους πιο χαρισματικούς Άγγλους μέσους των τελευταίων πολλών χρόνων, ενός απ’ τους καλύτερους πασέρ στο Αγγλικό πρωτάθλημα (του οποίου ειδικά οι μακρινές μπαλιές μπορούν να συγκριθούν με τις μακρινές μπαλιές ελαχίστων παικτών στον κόσμο), ενός σύγχρονου θρύλου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 17 χρόνια επιτυχημένης καριέρας σε υψηλό επίπεδο που παρ’ όλα αυτά θα είναι πάντα χαραγμένος στο μυαλό μου (και στο μυαλό πολλών ακόμα) και ως ένας παίκτης που μετά από τόσα χρόνια καριέρας δεν έμαθε ακόμα να κάνει τάκλιν ή, εναλλακτικά, δεν μπόρεσε ποτέ να συγκρατήσει τον εαυτό του από ετεροχρονισμένες κλωτσιές!

Η καριέρα του κάποια στιγμή θα τελειώσει (Αν και πάντα υπάρχει η υποψία ότι στο χλιδάτο δωμάτιο του ξενοδοχείου που ο Διάβολος έκλεινε συμφωνία με τους Ρόλινγκ Στόουνς και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για αιώνια ζωή βρισκόταν κι αυτός, μαζί με τον Φαν Ντερ Σαρ, την Μαρινέλα και τον Ράιαν Γκίγκς.), οι κούπες που θα έχει σηκώσει θα είναι ατέλειωτες και κατ’ επέκταση οι φωτογραφίες θριάμβου που θα τον συμπεριλαμβάνουν θα είναι άπειρες αλλά στην μνήμη μου πάντα θα είναι αποτυπωμένος με τον δείκτη να ξεχωρίζει απ’ τα άλλα δάχτυλα σε μια προσπάθεια να εξηγήσει στον διαιτητή ότι το, σχεδόν, εγκληματικό τάκλιν που μόλις έκανε, ένα δευτερόλεπτο αφότου η μπάλα είχε φύγει από τον αντίπαλο, ήταν απλά το πρώτο του στο συγκεκριμένο παιχνίδι.