Το γκολ του Νανίνγκα
Θέμα: Ένα γκολ που πιστεύεις ότι θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη σου
Περιορισμός λέξεων: Κανένας
Υπογραφή κειμένου: Οδυσσέας Ιωάννου
25 Ιουνίου 1978, στάδιο Μονουμεντάλ στον Μπουένος Άιρες, τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου, Αργεντινή – Ολλανδία. Είμαι έντεκα χρονών μπροστά στην καινούρια μας (την πρώτη μας φυσικά) ασπρόμαυρη τηλεόραση βλέπω το παιχνίδι και υποστηρίζω παθιασμένα τους Ολλανδούς. Τους γουστάρω λόγω Κρόιφ –ο πλέον αγαπημένος μου παίχτης- αν και σε εκείνο το Μουντιάλ δεν έλαβε μέρος, άλλοι λένε για οικονομικούς λόγους και άλλοι για να διαμαρτυρηθεί για την Χούντα του Βιντέλα. Χλωμή μου φαίνεται η δεύτερη εκδοχή αλλά ποτέ δεν ξέρεις…
Δεν είχα γνώση σε εκείνη την ηλικία του τι παιζόταν σε πολιτικό επίπεδο. Ο στρατηγός Βιντέλα ήθελε οπωσδήποτε το κύπελλο -καταλαβαίνουμε τους λόγους- η Αργεντινή είχε σπρωχτεί στον τελικό με “άγριους” τρόπους, ενάντια στην Γαλλία και κυρίως την Βραζιλία (με εκείνο το χαριτωμένο 6-0 εναντίον του Περού).
Τέτοια ατμόσφαιρα δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Ρωτάω τον πατέρα μου αν υπάρχει περίπτωση να νικήσουν εκεί μέσα οι Ολλανδοί, δεν θυμάμαι τι μου απάντησε. Οι Ολλανδοί με σπασμένα δόντια και αίματα από τα “αντρίκια” μαρκαρίσματα των γηπεδούχων. Στο 37΄ο Κέμπες το 1-0. Έχουμε πια περάσει το 80΄και αρχίζω να στεναχωριέμαι σοβαρά! Σέντρα από δεξιά του Βαν ντερ Κέρκοφ, πηδάει ο Νανίνγκα στο ύψος της μικρής περιοχής και ισοφαρίζει!! Για λίγα δευτερόλεπτα νομίζω πως θα το ακυρώσει ο Ιταλός. Όχι, μετράει! Καρφωμένο μέχρι και τώρα στο μυαλό μου εκείνο το γκόλ, μέσα στο σκηνικό με τα εκατομμύρια χαρτάκια γύρω και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, και τους πολύ χύμα παίκτες που έπαιζαν άλλοι με τις μπλούζες έξω, άλλοι με κατεβασμένες τις κάλτσες, δεν ήταν αυστηρό το dress code…
Νομίζω πως από εκείνη τη μέρα με αναστάτωναν τόσο τα παιχνίδια ανάμεσα σε Εθνικές ομάδες. Την συγκίνηση και την ένταση τέτοιων παιχνιδιών (Μουντιάλ και Ευρώ) δεν την έχω ζήσει σε παιχνίδια συλλόγων.
(Λίγα δευτερόλεπτα πριν την λήξη το δοκάρι σταμάτησε τον Ρέζεμπρικ. Αν έμπαινε εκείνο το γκολ, μπορεί να είχαμε και νεκρούς… Μπορεί και όχι. Οι Αργεντινοί έβαλαν άλλα δύο στην παράταση και όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν…)
(Ο Οδυσσέας Ιωάννου είναι στιχουργός και παραγωγός ραδιοφώνου)
Προηγούμενα γκολ:
Γιάννης Τσαούσης – Maradona mia!
Κώστας Γιαννακίδης – Το γκολ του Ζήση
Κώστας Βαϊμάκης – I would walk 500 miles
6 σχόλια σχετικά με το “Το γκολ του Νανίνγκα”
Εβρεχε εκεινο το βραδυ, αλλα εγω δεν σκεφτομουν καν να κατσω με την παρεα του πατερα μου να δω το παιχνιδι, οπως συνηθως στο σπιτι!Η μανα μου φωναζε να φορεσω βαρυ μπουφαν, αφου ηταν ακομη Μαρτης, εγω δεν ακουσα καν και απλα ακουμπησα το κασκολ στους ωμους!
Το μπιλιαρδαδικο ηταν επιεικως τεκες, αλλα η μυρωδια και η καπνιστη ομιχλη βοηθουσαν στην ατυπη ενηλικιωση μου!Οι ηλικιες απο 15+ εως 75-, και τα ματια καρφωμενα στην “μεγαλη τηλεοραση στην γωνια!Το παιχνιδι ξεκιναει και αναρωτιεμαι εαν το γηπεδο κατηφοριζει ή φταιει το οτι στριβω το κεφαλι για να δω αναμεσα στα υπολοιπα κεφαλια.Φαση στο 5′, φαση στο 8′, γκολ στο 12′ και ολα μοιαζουν να κυλουν σαν χειμαρρος!Ααα! Ξεχασα να αναφερω το παιχνιδι…Ολυμπιακος-Γιουβεντους…17 Μαρτη του 1999!
Μονο και μονο οτι ο Ολυμπιακος ειχε φτασει να παιζει την προκριση στους “4” του Champions League με την φιναλιστ της προηγουμενης χρονιας Γιουβε, ηταν ηδη υπερβαση και προκληση ταυτοχρονα!
Ποσο μαλλον οταν ο Ζινταν , ο Ντελ Πιερο, ο Νταβιτς και οι αλλοι εδειχναν λιγοι να σπασουν τον τσαμπουκα των κοκκινων(ακομα θυμαμαι ενα μπινελικι του Μαυρογενιδη πανω απο τον πεσμενο Νταβιτς).
Ολα κυλουσαν υπεροχα ιδιως μεσα στην θολουρα του καπνου και με την συνοδεια φιλων-υποστηρικτων αλλων ελληνικων ομαδων που ενιωθαν Ολυμπιακοι εστω και για ενα βραδυ, εστω και για 90 λεπτα!
Πεντε λεπτα πριν το τελος του αγωνα δεν χρειαζομασταν καρεκλες, παρ’ολο που τα τρεμαμενα ποδια μας δεν ηταν και το καλυτερο στηριγμα.
Σεντρα του Μπιριντελι απο δεξια, η μπαλα χανεται απο το πλανο της τηλεορασης, ο Ελευθεροπουλος κοιταζει ψηλα-πολυ ψηλα,σαν να κοιταζει το ρολοι του ΟΑΚΑ,σαν να εκλιπαρει να τελειωσει το ματς εκεινη την στιγμη….ενα βημα πισω ,ενα μπροστα , αλλο ενα πισω και ξαφνικα η μπαλα εμφανιζεται καπου στο σημειο του πεναλτυ και αυτος να τρεχει να προλαβει την ταχυτητα του ανεμου.Ματαια…Η μπαλα στα ποδια του Κοντε και υστερα απλα σιγη.Το δαχτυλο του “καπιτανο” στο στομα , τα χερια στα αυτια για να αφουγκραστει την σιγη 70 χιλιαδων ανθρωπων και τα δικα μας χερια στα ματια.Μαυρο σεντονι!Οταν ξαναεβγαλα τα χερια απο τα ματια μου , οι πιο πολλες καρεκλες μπροστα μου ειχαν αδειασει και εξω η βροχη ειχε πιασει για τα καλα…ευτυχως ειχα και το κασκολ στους ωμους!Τελικα σωστα την ειχα οσμιστει την ατυπη ενηλικιωση μου.Εκεινο το βραδυ σκεφτηκα πολυ σοβαρα να πιω το πρωτο ποτο της εφηβειας μου, αλλα το στομαχι ηταν ηδη γεματο..απο πικρα!
μεγαλη Ολλανδια θα σε αγαπαω για παντα. γιατι εφερες αυτο που λεμε ποδοσφαιρο και οχι μπαλιτσα. γιατι απλα εβαλες το total football σε πρωτο σταδιο (πριν το εξελιξουν φυσικα και αλλες ομαδες)στο συγχρονο ποδοσφαιρο.
HUP HUP HUP ORANJE ! ! !
Καταραμένη Ολλανδία. Καταραμένη χούντα.
(Το ‘καταραμένη’ με διαφορετική ερμηνεία σε κάθε πρόταση)
@minhauzen δεν μπόρεσα να εντοπίσω κανένα σημείο σύνδεσης της Ολλανδίας και του γκολ του Νανίνγκα με τον Ολυμπιακό, παρ’ όλα αυτά ωραίο κείμενο. 🙂
@duendes Οντως εχεις δικιο φιλε, εαν και τωρα που το καλοσκεφτομαι το σημειο που θα μπορουσε να θεωρηθει κοινο, ειναι οτι απο τοτε ξεκινησε δυστυχως η “χουντα” του Ολυμπιακου στο ποδοσφαιρο , που τα σπασμενα πληρωνουμε μεχρι σημερα! 🙂
Υ.Γ-sorry εαν ξεφυγα , απλα ειπα και την δικια μου εμπειρια!
Πολύ ωραίο παιδιά το κείμενο για το γκολ του Νανίνγκα. Εχω ακούσει τον Οδυσσέα Ιωάννου να το “διηγείται” κιόλας, μέσα από το ραδιόφωνο.
Αντε να βάλω και εγώ ένα δικό μου από τα 80s, που εμπλέκονται οι Ολλανδοί: Παίζει η Ελλάδα στην Ολλανδία, δεν θυμάμαι αν είναι προκριματικά Ευρωπαϊκού ή Μουντιαλ (με Κούμαν, Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράινκαρτ, Φαν Μπρόκελεν και όλη την παλιοπαρέα οι Ορανιε) και πολύ νωρίς στο ματς, ο Αναστόπουλος εκτελεί γρήγορα ένα φάουλ για τον Σαραβάκο. Φοβερό πέταγμα στον κενό χώρο ο τελευταίος σκοράρει και κάνει το 0-1. Αν θυμάμαι καλά, το ματς έληξε 1-1 με ηρωική άμυνα από την ελληνική ομάδα, όμως το αποτέλεσμα θεωρήθηκε από τον Τύπο και γενικώς από τον φίλαθλο κόσμο ως θρίαμβος.
Μάγκες, πέθανε ο Νανίγκα. Και μάλλον ησύχασε.