Αγόραζε ‘φτηνά’, πούλα ακριβά
Καρβάλιο, Ντέκο, Παολο Φερέιρα, Ντερλέι, Ντιέγκο, Άντερσον, Πέπε, Μποσίνγκουα, Κουαρέσμα, Λισάντρο Λόπεζ, Λούτσο Γκονζάλεζ, Μπρούνο Άλβες, Μειρέλες…
Μπορεί στην Ελλάδα η χρήση του ρήματος ‘πουλάω’ δίπλα στο ουσιαστικό ‘ποδοσφαιριστής’ να έχει δαιμονοποιηθεί, στο Οπόρτο όμως και πιο συγκεκριμένα στο γραφείου του τυπά που βλέπετε παραπάνω η φράση ‘αγόραζε φτηνά, πούλα ακριβά’ είναι πιθανόν γραμμένη παντού με χρυσά γράμματα – αν και η χρήση της λέξης φτηνά σηκώνει συζήτηση. Κι αυτό γιατί χάρη σ’ αυτήν την φιλοσοφία ο πρόεδρος της Πόρτο Jorge Nuno Pinto da Costa έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα που μετράει την νέα χιλιετία, εφτά πρωταθλήματα Πορτογαλίας, πέντε κύπελλα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και δυο Κύπελλα ΟΥΕΦΑ (ένα ΟΥΕΦΑ κι ένα Europa League). Κι όλα αυτά έχοντας ως βάση μια φτωχή και ζορισμένη οικονομικά χώρα στην οποία οι περισσότερες ομάδες παλεύουν, όπως και στην Ελλάδα, με την οικονομική καταστροφή.
Πριν μερικούς μήνες, το ‘The Swiss Ramble’, ένα εξαιρετικό blog αφιερωμένο στο επιχειρηματικό κομμάτι του ποδοσφαίρου, ανέλυσε διεξοδικά το μοντέλο λειτουργίας της νέας κατόχου του Europa League. Στο μακροσκελέστατο αλλά ευανάγνωστο αφιέρωμα μπορείς να διαβάσεις για τα 350 περίπου εκατομμύρια ευρώ που έχει αποφέρει στην ομάδα η πώληση πρωτοκλασάτων παικτών τα τελευταία χρόνια…
The numbers are simply incredible for a club of Porto’s size. Since that Champions League win in 2004, the club has raked in almost €350 million revenue from player sales, though its net surplus is “only” €190 million, as it also spent €160 million on buying players in the same period. Looking at this another way, Porto have spent a lot on buying players, but have made even more on selling them. In fact, in the last 11 years, only twice have Porto had a (small) net spend in the transfer market and that was way back in 2002 and 2004.
…για τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα (τα οποία σχετίζονται κυρίως με την σύνδεση που υπάρχει με την Λατινική Αμερική και την απύθμενη δεξαμενή ταλέντων της) που έχει η Πορτογαλία σαν χώρα-βάση της ομάδας, για τις πετυχημένες συμφωνίες που σχετίζονται με ποσοστά στα δικαιώματα κάποιων παικτών…
Much of this is down to Porto’s world-class scouting network, which is especially formidable in South America. They need to search far and wide for promising prospects, as they cannot afford to pay top dollar for foreign players, though they address this financial weakness in an innovative way by sharing the player’s rights with an agency, which means that they do not have to fund a transfer in one fell swoop.
For example, in April 2005, Porto bought 50% of the sporting rights of Lisandro Lopez (from Racing Club) and Lucho Gonzalez (from River Plate) with the remaining 50% only acquired in season 2007/08. Clearly, this type of deal is a double-edged sword, as it means that any future profits are shared proportionally with the agency, but it does reduce Porto’s initial outlay and de-risks their activities in the transfer market.
…για την άψογη διαχείριση του γηπέδου Ντραγκάο και των λοιπών παράπλευρων εσόδων και πολλά ακόμα δεδομένα που προφανώς αγνοούσες κι εσύ αλλά – δυστυχώς – κι ένας μέσος Έλληνας παράγοντας ομάδας. Ίσως μια εκτύπωση και μια μετάφραση του κειμένου και μια αποστολή σ’ όλες τις Ελληνικές ΠΑΕ, ανεξαρτήτως κατηγορίας, να ήταν ένα πολύ μικρό βήμα προς τα εμπρός για το ποδόσφαιρο της χώρας μας.
6 σχόλια σχετικά με το “Αγόραζε ‘φτηνά’, πούλα ακριβά”
Αφού κατάφεραν να σπρώξουν και τον Γιούρκα τους παραδέχομαι…
Όχι απλά να τον σπρώξουν…
10 εκ. (πάνω από τα διπλά από ότι τον είχαν αγοράσει)
Μεγάλοι μάγκες που έδωσαν τον συναξιούχο από τα 25 του χομπίστα-ρακετίστα.
Αυτά γίνονται άμα ξέρεις/καταλαβαίνεις 5% μπάλα.
ο γιουρκας καποτε παιδια ηταν στα 3-4 καλυτερα μπακ στην ευρωπη…μετα πηρε συνταξη…
Ο γιουρκας σας πειραξε?εδω πουλησαν τον μανις 16 μυρια,τον αντερσον 32,τον πεπε 30(!!!!!!!),τον κουαρεσμα 25 (παει στο διαολο) και τον μποσινγκουα 21 (εδω πραγματικα σηκωνω τα χερια ψηλα…)
Οταν πουλησαν τον γιουρκα (και στη ρωσια,μη το ξεχναμε αυτο) ηταν 500 φορες καλυτερος απο το γατακι που λεγεται μποσινγκουα και απο το οποιο βγαλανε υπερδιπλασια κερδη.
Εντάξει μπορεί οι ελληνικές ΠΑΕ να μην έχουν την τεχνογνωσία της Πόρτο στις αγοραπωλησίες, στα των σχέσεων όμως που πρέπει να έχεις, με τοπική ομοσπονδία και διαιτητές, υπάρχει ανάλογο επίπεδο μ’αυτό της Πόρτο, το δίχως άλλο.
Βασικα εχει κι αλλη αξια μια καλη χρονια σε πορτογαλικη ομαδα.Καμια μεγαλη ευρωπαικη ομαδα δεν θα αγοραζε παιχτη απο ελληνικη ομαδα,ανεξαρτητως το ποσο καλη χρονια ειχε κανει.Αντιθερως αμα δουμε και την Benfica οι Πορτογαλικες ομαδες θεωρουνται στην Ευρωπη ως μεγαλη αγορα.Οταν ο David Luiz που ειχε εκτεθει ανεπανορθωτα απο Diogo-Bellushi πωληθηκε 25 μυρια τοτε καταλαβαινουμε.Για να βρεθει παιχτης απο Ελληνικη ομαδα σε μεγαλη ευρωπαικη ομαδα θα πρεπει να κανει την μεταγραφη σκαλοπατι.