Τελικός μόνο για άντρες
Ένας διαφορετικός τελικός για το Κόπα Λιμπερταδόρες έρχεται να ταράξει την ησυχία μας. Δυο ιστορικές ομάδες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου έρχονται αντιμέτωπες. Από την μία η Πενιαρόλ η κιτρινόμαυρη ομάδα από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Η ιστορική ομάδα των “καρβουνιάρηδων” με 5 κατακτήσεις του Λιμπερταδόρες, γεγονός που τη φέρνει τρίτη στη σχετική κατάταξη πίσω από την Ιντεπεντιέντε και την Μπόκα. Μετά από μια περίοδο παρακμής, όχι μόνο σε λατινοαμερικάνικο επίπεδο, αλλά ακόμα και σε εθνικό καθώς κατέκτησε το πρωτάθλημα Ουρουγουάης για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια, η Πενιαρόλ έκανε μια εκπληκτική πορεία για να φτάσει στον τελικό. Σίγουρα την ευνόησε και η τύχη σε κάποια σημεία (όπως π.χ. με το χαμένο πέναλτυ του Σίλβα στον ημιτελικό με τη Βέλεζ), αλλά πρόκειται για μια αξιόλογη ομάδα που με το σπαθί της είναι φιναλίστ.
Και αν πιστεύετε σε προλήψεις, παραδόσεις, σημάδια και οτιδήποτε άλλο θα σημειώσουμε εδώ ότι την τελευταία φορά που κέρδισε το Λιμπερταδόρες η Πενιαρόλ, το μακρινό 1987, ποδοσφαιριστής ήταν ο σημερινός της προπονητής και παλιός μας γνώριμος Ντιέγκο Αγκίρε. Και για να είμαστε πιο σαφείς, όχι απλά ήταν παίκτης, αλλά ήταν αυτός που έδωσε το κύπελλο με ένα από τα πιο ιστορικά γκολ του θεσμού. Οι Ουρουγουανοί είχαν χάσει στην Κολομβία με 2-0 από την Αμέρικα ντε Κάλι και στον επαναληπτικό κέρδισαν με 2-1. Τότε όμως δεν μετρούσαν τα γκολ, αλλά οι βαθμοί (!!) στον τελικό και έτσι με μία νίκη η κάθε ομάδα πήγαμε σε τρίτο αγώνα. Ο αγώνας έγινε στη Χιλή και ήταν 0-0 μέχρι το 120′, οπότε και χτύπησε ο Αγκίρε και έδωσε τη νίκη και το τελευταίο κύπελλο στη “Μάνυα”. Η αναμετάδοση έχει μείνει ιστορική (για όσους είναι αρκετά άρρωστοι, υπάρχει το αντίστοιχο με τον Κολομβιανό σπίκερ που μόλις μπαίνει το γκολ αρχίζει να λέει “γιατί Θεέ μου, γιατί να συμβαίνει αυτό πάντα” καθώς η Αμέρικα ντε Κάλι έχανε για τρίτη συνεχομένη φορά τελικό Λιμπερταδόρες (!!) ένα μοναδικό επίτευγμα στο οποίο ήρθε να προστεθεί ακόμα ένας χαμένος τελικός το 1996) και μπορείτε να δείτε και να ακούσετε στο παρακάτω βίντεο:
Αντίπαλός της η περίφημη Σάντος του… Πελέ, μια ομάδα που μεταξύ μας δεν είναι και τόσο ιστορικό μέγεθος στη Βραζιλία αλλά ξαφνικά βρέθηκε να μετράει 8 πρωταθλήματα αντί για 2 μέσα σε μια μέρα και πλέον θεωρείται η πιο επιτυχημένη μαζί με την Παλμέιρας. Η Σάντος που επέζησε από το πατατράκ των Βραζιλιάνων στο θεσμό είναι η ομάδα που έχει στη σύνθεσή της το μεγαλύτερο όνομα από τις δυο φιναλίστ. Ο Νεϊμάρ τον οποίο περιμένω πώς και πώς να περάσει τον Ατλαντικό ώστε να αποκτήσει αντίπαλο ο Κριστιάνο Ρονάλντο στην απέχθειά μου, είναι σίγουρα το πιο μεγάλο όνομα. Ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, θεαματικός μέχρι σημείου γραφικότητας, ακροβατώντας στο να χαρακτηριστεί νέος Ρομπίνιο ή Ντενίλσον, ο Νεϊμάρ είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η κλωτσιά αναμένεται να πέσει σύννεφο και με λίγα λόγια θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Μιλάμε για Ουρουγουάη – Βραζιλία, όχι για φιλικό. Και αν η Πενιαρόλ μπορεί να μιλάει για τον Αγκίρε, η Σάντος μπορεί να λέει ότι από τα δύο Λιμπερταδόρες που έχει κατακτήσει το ένα το κέρδισε κόντρα στην τωρινή της αντίπαλο. Ήταν το πρώτο της το σωτήριο έτος 1962, πήρε ακόμα ένα το 1963 και από τότε έφτασε μόνο μια φορά ακόμα σε τελικό το 2003 όπου έχασε από την Μπόκα. Επίσης, ένα τεράστιας σημασίας γεγονός είναι η δήλωση του Master Card Πελέ που όπου γάμος και χαρά εμφανίζεται κι αυτός. Πηγαίνοντας στην προπόνηση της Σάντος, ο Πελέ ζήτησε από το Νεϊμάρ το κύπελλο και μάλιστα είπε ότι ο Νεϊμάρ αντέγραψε το κούρεμά του από το μακρινό 1958 (!!). Το ρεσιτάλ γραφικότητας δεν σταμάτησε εκεί, αφού ο Πελέ είχε φέρει μαζί του και αφίσα για να αποδείξει του λόγου το αληθές. Αφού λοιπόν μάθαμε από πού ξεπατίκωσε το αστείο του κούρεμα ο Νεϊμάρ, θα περιμένουμε να δούμε αν θα μοιάσει στον Πελέ και μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Το ξενύχτι αρχίζει, το Κόπα Λιμπερταδόρες τελειώνει με το καλύτερο (ελπίζω) για μας δυνατό τρόπο
2 σχόλια σχετικά με το “Τελικός μόνο για άντρες”
Ωραίος ρετρό τελικός. Μπορεί να γίνει από ματσάρα μέχρι γίγαντες του κατς, θα δούμε.
Μια παρατήρηση για τη Σάντος (του Πελέ):
Σαφώς και είναι σημαντικό μέγεθος στη Βραζιλία και όχι επειδή κάνει διάφορες γραφικότητες η ομοσπονδία.
Με 3 εθνικά πρωταθλήματα (1 από αυτά της αναγνωρίστηκε σωστά τώρα, του 1968) και 6 (από τα οποία 5 σερί της εποχής Πελέ είναι αυτά που “αναγνώρισε” η ομοσπονδία, καλώς τα αναγνώρισε αλλά έπρεπε να τα μετρήσει στα κύπελλα Βραζιλίας, άλλωστε το φορμάτ ήταν ξεκάθαρα κυπέλλου, με διπλές νοκ άουτ αναμετρήσεις και όχι ως “πρωταθλήματα” παρότι την εποχή εκείνη υπήρχε μόνο εθνικό κύπελλο και όχι πρωτάθλημα εξ ού και το μπέρδεμα…) κύπελλα-τα περισσότερα στη χώρα- και ακόμα 19 πρωταθλήματα Σάο Πάουλο, σαφώς είναι από τα μεγάλα μεγέθη σε τίτλους και ιστορία, παρόλο που σαν δημοτικότητα δεν έχει σχέση με τη Φλαμένγκο π.χ. ή με τη Σάο Πάουλο.
Από την άλλη, ο Πελέ στην περίπτωση αυτή δεν είναι ότι είδε “γάμο και έτρεξε”, μιλάμε ότι είναι η ομάδα του, που εκείνος την έβαλε στον χάρτη, που φτάνει και πάλι με αξιώσεις σε τελικό Λιμπερταδόρες. Και οι προηγούμενες νίκες της ήταν με εκείνον ηγέτη. Λογικό.
Τώρα βέβαια η παραφιλολογία με τα κουρέματα είναι λίγο αστεία εκεί που θα έπρεπε να εμφανιστεί με μια ψαλίδα και να κουρέψει το κωμικό λοφίο του Νέυμαρ…
Η Πενιαρόλ κάνει μεγάλο τουρνουά ενώ στο πρωτάθλημά της δεν τα κατάφερε και πάλι, ήρθε 3η…
Θα έχει όμως μια εκπληκτική κερκίδα που ελπίζει να ζήσει στιγμές του (πολύ) ένδοξου παρελθόντος…
Εγώ θα υποστηρίξω Πενιαρόλ λόγω Εστογιανόφ!