ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο ένας και μοναδικός Μπόμπι Μουρ
«Ήταν η σεζόν 1979/80 και είχα μόλις επιστρέψει απ’ τις ΗΠΑ. Από τα πρώτα πράγματα που έκανα ήταν να πάω και να δω ένα παιχνίδι, της Γουέστ Χαμ, στο Άπτον Παρκ. Δεν θυμάμαι τον αντίπαλό της εκείνη τη μέρα. Ήταν άλλωστε μια κακή περίοδος για την ομάδα, που έπαιζε τότε στη Β’ Κατηγορία. Θυμάμαι πως […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΉρωας από εχθρός: η ιστορία του Πολ Ινς
Καλοκαίρι του 2007 και η Λίβερπουλ ψάχνει κάποιον ικανό, και έμπειρο, αμυντικό για το αριστερό άκρο της άμυνάς της. Οι φήμες οργιάζουν πως αυτός ο «κάποιος» θα είναι ο Γκάμπριελ Χάιντσε της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μοναδικό, και μεγάλο, πρόβλημα ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον που δε θέλει ούτε να ακούει για κάτι τέτοιο. Η Λίβερπουλ θα κάνει […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
3 σχόλια σχετικά με το “Η φαντασία στην εξουσία”
Καλά τα συστήματα, οι τακτικές, η πειθαρχία και τα overlaps, αλλά το ποδόσφαιρο αγαπήθηκε για κάτι τέτοιες στιγμές, που σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό.
Ναί είμαι 35 χρονών,αλλά ακόμα ποδοσφαιριστής θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω…εικόνες για να δακρίζεις,ευχαριστώ πολύ!
Όλοι ποδοσφαιριστές θέλουμε ακόμα να γίνουμε Κώστα κι ας μην το λέμε παραέξω. 😀