Ένα μικρό θεατρικό: Μια μέρα στο Ρίο

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
Κλέφτης Λουίζ
Κλέφτης Φελίπε
Κλέφτης Ράφαελ
Κλέφτης Φερνάντο
Μάριο Ζαγκάλο
Γυναίκα του Ζαγκάλο
Γιος του Ζαγκάλο

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ:
(Μέσα σε ένα σταματημένο αμάξι, σε ένα στενό που οδηγεί σε αδιέξοδο, στην περιοχή Μποταφόγκο του Ρίο)

Φερνάντο – Έχω κακό προαίσθημα για σήμερα.
Φελίπε – Γιατί;
Φερνάντο – Κατ’ αρχάς ξύνομαι στο δεξί αυτί. Κάθε φορά που με πιάνει φαγούρα εκεί κάτι άσχημο συμβαίνει. Τελευταία φορά ήταν πριν κάτι μήνες, τη μέρα που μας διέσυρε η Φλουμινένσε. Σας το έλεγα κιόλας ότι κάτι βρωμάει πριν τη σέντρα αλλά κλασικά δεν με πιστεύατε. Και εκτός αυτού είναι Τρίτη και 16. Δεν μου αρέσει αυτός ο συνδυασμός. Τρίτη και 16 ήταν όταν μας είχαν τσακώσει με τον Μάρκος. Δεν είναι καλός συνδυασμός, σας το λέω.
Φελίπε – Δεν φταίει η μέρα, ηλίθιε, αν εσύ πας να ανοίξεις αμάξι μπάτσου. Το κούφιο το κεφάλι σου φταίει.
Φερνάντο – Δ-ε-ν  ή-ξ-ε-ρ-α ότι είναι αμάξι μπάτσου.
Φελίπε – Ήταν παρκαρισμένο στο στενό δίπλα ακριβώς από το αστυνομικό τμήμα.
Φερνάντο – Δεν ήξερα ότι υπάρχει αστυνομικό τμήμα από την άλλη πλευρά του δρόμου. Πρώτη φορά βρισκόμουν στην περιοχή. Ο Μάρκος με πήγε εκεί.
Φελίπε – Κι εσύ εμπιστεύτηκες τον Μάρκος. Ο Μάρκος είναι πιο κουτός κι από το αριστερό κάθετο δοκάρι στο γήπεδο της Βάσκο. Είχε χάσει το αμάξι του στα ζάρια ποντάροντας ότι θα φέρει τεσσάρες, πεντάρες ή εξάρες. Αν είναι ποτέ δυνατόν!
Φερνάντο – Σιγά το θέμα. Δεν ήταν καν το αμάξι του. Το είχε κλέψει την προηγούμενη από μια θείτσα κάπου στη Σάντα Τερέσα.
Φελίπε – …
Φερνάντο – Δεν είναι τόσο χαζός όσο νομίζεις. Μεγάλωσα μαζί του, τον ξέρω καλύτερα από σένα. Στην ομάδα πάντα 10αρι έπαιζε. Ο κόουτς Φλάβιο έλεγε ότι είναι ο εγκέφαλος της ομάδας μας. Τον εμπιστευόμουν. Μου είχε πει ότι θα ήταν παιχνιδάκι η δουλειά.
Φελίπε – Ήταν. Για τον μπάτσο υπηρεσίας που βγήκε να μιλήσει στο κινητό του και γύρισε με δυο συλληφθέντες.
(Χειροκροτεί ειρωνικά)

Λουίζ – Έλα, βγάλτε το σκασμό. Δεν θα φάμε όλη τη μέρα εδώ εξιστορώντας το βιογραφικό του χαζού. Ας μοιράσουμε τα όπλα. Φελίπε και Ράφαελ παίρνετε τα πιστόλια, εγώ κρατάω το πολυβόλο κι ο Φερνάντο μένει με το μαχαίρι.
Φερνάντο – Εεεε… Γιατί να μην πάρω κι εγώ το άλλο πιστόλι;
Φελίπε – Γιατί την τελευταία φορά που κουβαλούσες πιστόλι παραλίγο θα άφηνες στον τόπο τον παππού από ανακοπή και θα μας κυνηγούσε μετά όλη η αστυνομία του Ρίο.
Φερνάντο – Δεν φταίω εγώ. Ο κωλόγερος δεν πίστευε ότι το πιστόλι είναι αληθινό. Νόμιζε ότι είμαι πολύ μικρός για να παίζω με όπλα. Πάλι καλά που δεν πυροβόλησα το πόδι του. Να δω μετά αν θα έκανε τέτοιες διαγνώσεις.
Φελίπε – Ηλίθιε. Αν δεν πυροβολούσες στον αέρα, δεν θα λιποθυμούσε από τον τρόμο πάνω στο τιμόνι, δεμένος με τη ζώνη, δεν θα αναγκαζόμασταν να φάμε πέντε λεπτά για να τον τραβήξουμε έξω από το αμάξι και δεν θα μαζευόταν όλη η γειτονιά λες και ήταν πανηγύρι. Το ότι δεν σε πυροβόλησα εκείνη την ώρα για να σωθεί η ανθρωπότητα από την επικίνδυνη βλακεία σου οφείλεται στο ότι στις γαμημένες φλέβες σου κυλάει το αίμα της οικογένειας. Γαμώ τη γκαντεμιά μου. Μια μαλακία κάνει η αδερφή σου ένα βράδυ και την πληρώνεις εσύ για την υπόλοιπη ζωή σου.
Φερνάντο – Ξέρεις ότι θα της τα μεταφέρω αυτ…
Λουίζ – Σκάστε επιτέλους! Έφτασε η ώρα. Έχετε το νου σας για ένα καλό στόχο.

(Το αμάξι βγαίνει στον κεντρικό δρόμο και κινείται με χαμηλή ταχύτητα).

ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:
Φελίπε – Ωραίο και καλοδιατηρημένο αμάξι στα δεξιά, δεν πρέπει να είναι πάνω από 5ετιας. Νομίζω είναι εξαιρετική περίπτωση. Θα πληρώσει αρκετά ο Μπρούνο για ένα τέτοιο φίνο εργαλείο.
Λουίζ – Παππούς οδηγός, γιαγιά συνοδηγός κι ο πίσω με φάτσα τέρμα φλώρου. Μπίνγκο. Εδώ είμαστε. Τους ακολουθώ. Να είστε έτοιμοι.

(Μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, σε ένα έρημο στενό το αυτοκίνητο των τεσσάρων μπλοκάρει το δρόμο. Και οι τέσσερις βγαίνουν από το όχημα τους ταχύτατα και κυκλώνουν το αμάξι-στόχος)

Λουίζ – ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΟΛΟΙ. ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΠΑΠΠΟΥ. ΨΗΛΑ, ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΩ. ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΜΗΝ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ…
Φελίπε – Λουίζ.
Λουίζ – …ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΜΕ…
Φελίπε – ΛΟΥΙΖ.
Λουίζ – ΕΛΑ. ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ;
Φελίπε – Για τσέκαρε λίγο τον οδηγό. Έχω την εντύπωση ότι κάπου τον ξέρω.

(Ο Λουίζ πλησιάζει το παράθυρο του οδηγού. Ησυχία επικρατεί στο χώρο. Τα όπλα παραμένουν στραμμένα προς τους επιβαίνοντες. Το μαχαίρι του Φερνάντο στοχεύει στο κλειστό παράθυρο της πίσω θέσης, εκεί που δεν κάθεται κανείς)

Λουίζ – Κύριε Ζαγκάλο; Εσείς;
Ζαγκάλο – (Με τρεμάμενη φωνή) Εγώ.

(Οι τέσσερις κοιτιούνται μεταξύ τους με διαπεραστικό βλέμμα. Η σιγή παραμένει.)

Λουίζ – Εχχμμμ.. Μην κουνηθεί κανείς μέσα στο αμάξι. Δεν θα διστάσω στιγμή να πυροβολήσω. Το καταλάβατε;

(Οι τρεις επιβάτες κουνάνε αργά και προσεκτικά το κεφάλι σε ένδειξη κατανόησης)

Λουίζ – Μαζευτείτε λίγο. Ράφαελ, πρόσεχε τους.

(Οι τρεις τους σε κύκλο μερικά εκατοστά δίπλα από το παράθυρο του οδηγού)

Φελίπε – Σκατά! Τι κάνουμε τώρα;
Λουίζ – Δεν γίνεται να του φάμε το αμάξι. Είναι ο Μάριο Ζαγκάλο για όνομα του Θεού. Ο Κρίστο Ρεντεντόρ (σ.σ. Χριστός Λυτρωτής) μας βλέπει. Απλά δεν γίνεται. Πώς το λένε; Είναι ιεροσυλία. Μεγάλωσα με την αφίσα του με τη φανέλα της Μποταφόγκο πάνω από την τηλεόραση. Ο άνθρωπος έχει κατακτήσει τρία Μουντιάλ με τη Βραζιλία.
Ζαγκάλο – (Χαμηλόφωνα) Τέσσερα.
Λουίζ – (Ξαφνιασμένος) ΣΚΑΣΜ… Μα, σας παρακαλώ, κάντε λίγη ησυχία. Προσπαθούμε να αποφασίσουμε εδώ πέρα.
Φελίπε – Ναι, αλλά δεν γίνεται να γυρίσουμε και με άδεια χέρια. Ποιος την ακούει την Μαρία Κλάρα.
Λουίζ – Αν γυρίσω σπίτι με το αμάξι του Ζαγκάλο ο πατέρας μου θα με σκοτώσει. Κι ας είναι 200 χρονών ετοιμοθάνατος και με άχρηστα μάτια. Είμαι σίγουρος ότι θα βρει τρόπο να με γδάρει ζωντανό.
Φελίπε – Πράγματι. Δεν είμαστε και τίποτα αδίστακτοι κλέφτες. Νομίζω το σωστό είναι να τον αφήσουμε να φύγει. Δεν θα αντέξω τις τύψεις μετά. Μεθαύριο έχει και ματς. Θα νιώθω χάλια όταν μπω στο Ενζενιάο (σ.σ. γήπεδο της Μποταφόγκο). Θα είναι σαν να έχω μαχαιρώσει πισώπλατα κάποιον συγγενή.
Φερνάντο – Η μαμά θα θυμώσει αν γυρίσουμε χωρίς ψώνια. Το ψυγείο είναι άδειο. Αν τους αρπάζαμε τουλάχιστον λίγο ρευστό;
Λουίζ – Δεν αγγίζουμε τον κύριο Ζαγκάλο, λέμε. Κάποια θέματα είναι ιερά. Τι είμαστε; Αγροίκοι; Τέλος συζήτησης.
Φερνάντο – Καλά. Αν ξαφρίζαμε τότε τον πίσω; Αυτός δεν είναι κανένας θρύλος. Έτσι δεν είναι; Δεν τον έχω δει ποτέ στην τηλεόραση.

(Σιγή δευτερολέπτων)

Φελίπε – Σπάνιο αλλά ο χαζός έχει ένα δίκιο. Κάποια πράγματα αξίας θα κουβαλάει πάνω του. Τουλάχιστον να βγάλουμε το σαββατοκύριακο. Μη βάλουμε κι από την τσέπη μας για τις βενζίνες.

(Νέα σιγή. Ο Λουίζ γυρνάει απότομα και στρέφει το πολυβόλο ξανά προς το αμάξι)

Λουίζ – Λοιπόν. Κύριε Ζαγκάλο, δεν σας κλέβουμε το αμάξι. Είναι θέμα αρχών. Είστε ένας θρύλος για εμάς, σας εκτιμάμε και σας ευχαριστούμε πολύ για όλα.
Ζαγκάλο – (Με τρεμάμενη φωνή) Ευχαριστώ.
Λουίζ – Εσύ ο πίσω. Βγάλε τώρα αμέσως ό,τι πολύτιμο έχεις. Βλέπω μια αλυσίδα, ένα χρυσό ρολόι… Τι άλλο; Πορτοφόλι; Έχεις πορτοφόλι; Όλα. Ράφαελ άνοιξε την πόρτα του και πάρε ό,τι βγάλει.

(Ο επιβάτης του πίσω καθίσματος αδειάζει με βιαστικές, νευρικές κινήσεις τις τσέπες του)

Λουίζ – Κάπου εδώ τελειώσαμε κύριε Ζαγκάλο. Σας ευχαριστούμε πολύ για την κατανόηση σας και πραγματικά αισθανόμαστε άσχημα για την ταλαιπωρία που σας προκαλέσαμε. Σας θαυμάζουμε απεριόριστα. Καλό σας απόγευμα.
Φερνάντο – Και προσοχή στο δρόμο, ε; Έχει γεμίσει η πόλη εγκληματίες.

(Οι τέσσερις επιστρέφουν γρήγορα στο αμάξι, ο Λουίζ βάζει απότομα πρώτη, το αμάξι ξεκινάει, ξεμπλοκάρει το δρόμο και εξαφανίζεται σε δευτερόλεπτα από το στενό. Το αμάξι του Μάριο Ζαγκάλο παραμένει ακινητοποιημένο με τη μια πίσω πόρτα ανοιχτή και τους επιβαίνοντες να κοιτάνε ακόμα τρομαγμένοι ο ένας τον άλλον.)

ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ:
(Μερικά τετράγωνα πιο πέρα το αμάξι των τεσσάρων περνάει μπροστά από το γήπεδο της Μποταφόγκο με τους επιβάτες να παραμένουν σιωπηλοί)

Φελίπε – Μα τι γκαντεμιά είναι αυτή; Εκατό εκατομμύρια άνθρωποι στο Ρίο κι εμείς πέσαμε πάνω στον Ζαγκάλο. Τι πιθανότητες υπάρχει γι’ αυτό το πράγμα, γαμώ την τύχη μας και την κωλοφλαμένγκο.
Φερνάντο – Καλά, θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα.
Φελίπε – Πώς θα μπορούσε να ήταν χειρότερα;
Φερνάντο – Να πέφταμε πάνω στον Πελέ.
Λουίζ – …
Φελίπε – …
Ράφαελ – Τέλος. Αφήστε το. Εγώ θα τον σκοτώσω.

BRASILIA – Retired Brazilian soccer player and coach Jorge Mario Lobo Zagallo, who was part of four World Cup championships, was held up early Tuesday in Rio de Janeiro, but his fame saved him from having his car stolen.

Police inspector Daniela Terra said that the assault occurred in the Botafogo neighborhood as the 80-year-old Zagallo was returning home with his wife and son. Zagallo’s car, with him at the wheel, was blocked by another vehicle with four armed men inside, who then threatened the former national team coach with handguns – but when they saw who it was they chose not to steal his car. But the assailants did steal a gold chain, a watch and other personal items belonging to his son, Terra told the media.

Coincidentally, the robbery took place very near the seat of the Botafogo club, for which Zagallo played during most of his soccer career.

Πηγή: Latin American Herald Tribune (16/8/2011)