Μια μέρα στην Ευρώπη

Καθώς το καλοκαίρι μας εγκαταλείπει σιγά σιγά, πλησιάζει η εποχή για σινεμά-dvd-τηλεόραση. Συνεχίζοντας το ταξίδι μας σε ταινίες που λίγο ή πολύ σχετίζονται με το ποδόσφαιρο, ταξιδεύουμε στο όχι-και-τόσο-μακρινό 2005. Μόσχα, Κωνσταντινούπολη, Σαντιάγο ντε Κομποστέλα και Βερολίνο ενώνονται μέσα από την ταινία “One day in Europe” του Γερμανού σκηνοθέτη Χάνες Στορ. Η μέρα του μεγάλου τελικού του Champions League ξημερώνει και το Λουζνίκι της Μόσχας υποδέχεται την Γαλατασαράι και την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (σινεμά είναι, έχουμε φαντασία).

Αυτή την μέρα λοιπόν συμβαίνουν στις τέσσερις αυτές πόλεις διαφορετικές ιστορίες που έχουν όμως ένα μοτίβο. Μια κλοπή (ή μια υποτιθέμενη κλοπή), ανθρώπους που ασχολούνται με τον τελικό (Τούρκους ή Ισπανούς ή ακόμα και Ρώσους) και πολλά προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων από διαφορετικά μέρη της Ευρώπης που δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα. Ντόπιοι που βοηθάνε περισσότερο, λιγότερο ή και καθόλου και τουρίστες που πέφτουν θύματα ή προσπαθούν να βρουν οι ίδιοι θύματα σε μια σπονδυλωτή ταινία με τέσσερις αυτοτελείς ιστορίες. Οι προκαταλήψεις μεταξύ των λαών, η λατρεία για την μπάλα που μπορεί να παραλύσει τα πάντα σε οποιαδήποτε χώρα και οι διαφορετικές κουλτούρες κυριαρχούν στα 95 λεπτά της ταινίας.

Η “Μέρα στην Ευρώπη” ήταν υποψήφια για τη Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου και χωρίς να είναι κάποιο αριστούργημα που θα σας μείνει αξέχαστο βλέπεται αρκετά ευχάριστα. Προσωπικά το δεύτερο μισό μου άρεσε περισσότερο, με την ιστορία του Ούγγρου τουρίστα στην Ισπανία να είναι η πιο ενδιαφέρουσα και συνάμα αστεία. Το ποδόσφαιρο χωρίς να είναι ο πρωταγωνιστής είναι το φόντο που υπάρχει σε όλες τις ιστορίες και τις δένει μεταξύ τους: